Majka zakładała swoje czarne szpilki, gdy obok Niej pojawił się Krzysiek. Spojrzała w jego oczy, a on uśmiechnął się tym samym nonszalanckim uśmiechem jak podczas pierwszego ich spotkania.
- Może nigdzie dzisiaj nie idźmy- powiedział, a w jego oczach pojawił się błysk.- Spędźmy ten wieczór razem, co?
- Krzysiu obiecaliśmy. Maciek i Nika bardzo Nas prosili żebyśmy dzisiaj ich odwiedzili- odrzekła całkiem poważnie.
- Maciek może poczekać- wzruszył ramionami. - Ja mam inne plany na ten wieczór- mówił, wpatrując się w jej oczy.
- Pewnie jak zwykle wylegiwanie się na kanapie- żachnęła.
- Nie, jak zwykle wysłuchiwanie Twojego marudzenia- zaśmiał się.
Krzysiek i Majka nie byli idealną parą, to fakt. Często się kłócili i wyolbrzymiali problemy. Aż trudno było w to uwierzyć , że on, wieczny bałaganiarz, niepoprawny romantyk oraz ona, od pewnego czasu poukładana dziewczyna i stąpająca twardo po ziemi mogli pokochać się miłością tak wielką, o jakiej tylko oni wiedzieli. A jednak Krzysiek nie wyobrażał sobie życia bez tego ciągłego marudzenia, bez wieczorów spędzonych razem na oglądaniu kolejnego odcinka tego samego serialu, bez Niej. A Majka za nic w świecie nie chciała oddać czasu, który poświęcała na sprzątaniu po Nim. Oraz czasu kiedy wtulona była w jego ramiona, czując się szczęśliwa i bezpieczna. Właściwie ku zdumieniu swoich bliskich i całemu narciarskiemu światu oni przetrwali wszystkie ciężkie chwile w swoim życiu. A łatwo nie było. Nigdy nie zapomną tych wieczorów spędzonych razem w milczeniu, z bólem i cierpieniem. Jeszcze kilka miesięcy nie mieli pojęcia, że ich życie będzie wyglądało tak spokojnie i poukładanie. Nikomu nie pozwolili zniszczyć uczucia, które z każdym nowym dniem stawało się silniejsze i trwalsze.
Krzysiek spojrzał na swą ukochaną, zakładającą jasnobrązowy płaszcz. Był szczęściarzem! Miał u swego boku najpiękniejszą dziewczynę pod słońcem!
- To co, wychodzimy? - spytał , wyciągając z kieszeni spodni
klucze od samochodu a już po chwili zakochani w sobie zmierzali w kierunku nowego mieszkania przyjaciela.
Kot przeszedł jeszcze większą metamorfozę niż Przybylska. Zmężniał, z zimnego drania zmienił się w ciepłego mężczyznę, któremu można było ufać. Po raz pierwszy w życiu tak naprawdę mógł czuć się szczęśliwy. Kilka miesięcy temu bał się, że nie będzie miał dla kogo żyć. A jednak tak bardzo się pomylił. Przyjaciele wraz z Nim przeżywali swój ból. To właśnie wtedy poznał kobietę, którą pokochał i to z wzajemnością. Nikola była całkowitym przeciwieństwem Majki. Szalona dziewczyna pełna pomysłów, aż trudno było uwierzyć, że studiuje psychologię. Nienawidziła monotonii jaką w swoje życie wprowadzili Krzysiek i Majka. Sam się dziwił, że się w Niej zakochał. Ale była naprawdę fantastyczną dziewczyną, która ambitnie dążyła do
wyznaczonych sobie celów i nie poddawała się mimo przeciwności losu. W jednym przypominała Majkę. Zawsze zachowywały bardzo ludzkie podejście do człowieka, w każdej napotkanej osobie widziały wspaniałą osobowość. Może dzięki temu były tak lubiane przez większość fanów skoków narciarskich.
Delikatnie zapukali do drzwi, które otworzyła im Nikola. Ubrana w swą ulubioną czarną sukienkę z radością zaprosiła ich do środka. Usiedli na kanapie obok Maćka.
- Maciek, może poszedłbyś po wino i kieliszki?- usłyszeli głos Niki.
Kot z wyraźną niechęcią wstał z kanapy, a ruchem ręki zawołał swojego przyjaciela.
- Majka nawet nie masz pojęcia jaka jestem szczęśliwa. Spójrz- wskazała na piękny brylantowy pierścionek, który spoczywał na jej palcu.
- Maciek Ci się oświadczył?
- Tak- odpowiedziała , uśmiechając się perliście. - Nie spodziewałam się tego zupełnie, jesteśmy razem tylko kilka miesięcy- spojrzała w stronę Kota i Miętusa.- Nie uważasz, że oni powinni być braćmi?- spytała, a one obydwie patrzyły na rozmawiających ze sobą skoczków.
Po chwili dołączyli do Nich, a Maciek położył na ławie wino i kieliszki.
- Maciek- mrugnęła do Niego Nika.
- A no to ten... Chcieliśmy Was prosić żebyście zostali świadkami na Naszym ślubie- wykrztusił z siebie.
- Z przyjemnością- odpowiedziała Majka.
Krzysiek spojrzał w oczy swej ukochanej i wyczytał z nich wszystkie jej pragnienia. Wiedział, że Majka też pragnie założyć na siebie białą suknię i złożyć mu przysięgę małżeńską przed zgromadzonymi gośćmi i przed Bogiem. Z resztą taka była umowa obu skoczków. Najpierw ślub Kota, potem jego. Uśmiechnął się, zastanawiając się czy to jest na pewno odpowiedni moment.
- No dawaj Krzysiek- puścił do Niego oczko Maciek.
Miał to zrobić inaczej, sam na sam ze swą ukochaną lecz widząc, że Maja skrycie zazdrości swej przyjaciółce włożył rękę do kieszeni w poszukiwaniu małego pudełeczka. Zbliżył się do Niej, otwierając czerwone pudełko.
- Żeby nie było, że jestem gorszy. Po prostu to Maciek miał pierwszy mieć ślub. Widziałem jak kiedyś z Ewką oglądaliście na internecie pierścionki. Wiem, że ten Ci się bardzo podobał. To co zostaniesz moją żoną?- spojrzała na Niego w lekkim zdziwieniu. W żadnych, nawet najśmielszych pragnieniach nie wyobrażała sobie, że tak będą wyglądały jej oświadczyny. Być może tak miało być, być moze to w gronie przyjaciół miała cieszyć się szczęściem.
Miętus wziął jej dłoń, wkładając na jej palec pierścionek, z brylantowym sercem.
Jej policzki zlały się delikatnymi rumieńcami, a ona sama zdołała wykrzusić tylko:
- Kocham Cię Krzysiu.
To mu wystarczyło, tak jak wystarczało zawsze . Te dwa słowa zawsze pozwalały przetrwać im ciężkie chwile.Zapewniały o wielkim uczuciu, którym się obdarzyli. Nie musiała nic więcej mówić, by czuł się spełniony.
A Maciek i Nika, którą objął ramieniem uśmiechali się perliście, ciesząc się szczęściem swoich przyjaciół.
Tak kończy się ich historia. Młodych ludzi, którzy nie jeden raz zbłądzili w swym życiu, lecz nigdy, przenigdy nie zwątpili w siłę miłości i przyjaźni. Żadne błędy wynikające z niedojrzałości, żadne kłamstwa, intrygi i zazdrosne pomówienia innych ludzi- nic nie było w stanie zabić dwóch najpiękniejszych uczuć- miłości i przyjaźni. Wybaczyli sobie niejedno, potrafili odbudować zerwane więzi.Razem przeżywali swoje wzloty i upadki- a to pozwoliło im przetrwać. Dziś czwórka przyjaciół, dwie studentki psychologii oraz dwóch skoczków narciarskich może cieszyć się własnym szczęściem pomimo tragedii jaką przeżyli.
KONIEC
Dziś mamy ten moment, w którym do opowieści o Majce, Krzyśku i Maćku należy napisać: KONIEC. Miałam wiele pomysłów jak rozbudować dalszą akcję , wymyślając kolejne zawirowania w życiu głównych bohaterów, a wierzcie mi każdego dnia i każdej nocy przychodziły mi do głowy coraz to inne przygody przyjaciół. Lecz zawsze musi być jakiś koniec, uważam że ten jest jednym z najlepszych, które przychodziły mi do głowy. Żegnamy czwórkę przyjaciół z nadzieją, że już wiecznie będą mogli być szczęśliwi, że życie nie skrzywdzi ich po raz kolejny. Żegnamy także idealne małżeństwo Stochów, wiedząc że zawsze będą czuwać nad swoimi młodszymi przyjaciółmi.
Powiem, że nie wierzyłam, że przyjdzie ten moment kiedy napisze tu epilog. Dlaczego? Nigdy nie mogę rozstać się z bohaterami moich opowiadań, co wiedzą doskonale czytelnicy mojego opowiadania o Kubie, Natalii, Maćku i Karolinie gdzie od miesięcy czekają na epilog, którego najzwyczajniej w świecie nie mogę skończyć. Muszę się Wam przyznać, że jestem z siebie dumna. Bywało tak, że usuwałam po 10 razy jakiś rozdział, bo coś mi w Nim nie pasowało tylko po to by napisać go jeszcze raz. I mimo tego, że z niektórych rozdziałów zadowolona nie jestem to bardzo podoba mi się ten epilog.
Czytam po raz któryś ten epilog, a w oczach mam łzy. Każdemu kto chociaż raz zajrzał na to opowiadanie : Dziękuje!
niedziela, 10 listopada 2013
sobota, 9 listopada 2013
Rozdział 13; Przyjaźń przetrwa wszystko
3 miesiące później
Maciej po powrocie ze zgrupowania popijał kawę , przeglądając gazety leżące w kuchni. Po przejrzeniu faktu wziął do ręki "Życie na gorąco". Na okładce ujrzał... Majkę.
"Bo jestem zimna i wredna, ale nie zmienię się dla nikogo. Chcę być sobą, a jak ktoś tego nie akceptuje to trudno "- strona 3
Zaintrygowany otworzył i zaczął czytać.
- Państwa trójka jest najgorętszym trójkątem ostatnich miesięcy. Zaczarowała pani skoczków, zabiegali o pani względy, a pani jednak wybrała Krzysztofa Miętusa. Dwa miesiące temu świat obiegła informacja o rozstaniu Mai Przybylskiej i Krzysztofa Miętusa. Ostatnio wróciliście do siebie. Mogłaby pani opowiedzieć coś o roli Macieja Kota w państwa związku?
- Zdecydowałam się zgodzić na wywiad, by powiedzieć prawdę. Powiem szczerze, że uwielbiam być adorowana i zabiegana przez kilku mężczyzn. Wiedziałam, że podobam się Maćkowi i Krzyśkowi, więc postanowiłam to sprytnie wykorzystać, a że Krzysiek był pierwszym, który wyznał mi swoje uczucia to wybrałam jego, chociaż z Maćka nie zrezygnowałam.
- No właśnie, co się takiego stało, że rozstała się pani z Krzyśkiem? Krzysiek widział, że pani woli Maćka czy po prostu pani postanowiła walczyć o Maćka?
- Było mi z Krzyśkiem wspaniale. Widziałam jak jest we mnie zakochany po uszy, a więc czułam się szczęśliwa. Jednakże cały czas myślałam jak wykorzystać to, iż podobam się Maćkowi. Zdarzyło się to na imprezie u Dawida. Wykorzystałam to, że Maciek był pijany, uwiodłam go i przespałam się z Nim. Seks z Maćkiem był cudowny!
- A nie uważa pani, że to co pani zrobiła było wręcz chamskie, a pani zachowała się jak zimna i wredna egoistka?
- Bo jestem zimna i wredna, ale nie zmienię się dla nikogo. Chcę być sobą, a jak ktoś tego nie akceptuje to trudno.
- Dziś pani i Krzysiek to znów szczęśliwa para. Co się takiego wydarzyło, że Krzysiek pani wybaczył?
- Po prostu mnie kocha, a ja o przygodzie z Maćkiem staram się zapomnieć.
- Dziękuje za wywiad. Życzę pani wiele szczęścia w związku z Krzysztofem i kolejnego wywiadu po państwa ślubie.
- Dziękuje.
Wywiad przeprowadziła: Zuzanna Przeniosło
- Wywiad przeprowadziła Zuzanna Przeniosło- powtórzył po chwili.- Kim ona jest i skąd tak dużo na nasz temat wie?- zapytał siebie. Wszystko było tak skomplikowane, zbyt skomplikowane. Wyciągnął telefon i zadzwonił do Krzyśka. Miętus obiecał, że przyjedzie do niego za kilka minut. Może wraz z Krzyśkiem postanowią co zrobić z tą dziewczyną. Ich stosunki w ostatnim czasie polepszyły się, ale w żadnym stopniu nie przypominały tych jakie były kiedyś. Wiele się w ich życiu zmieniło. Maciek był nawet pewny, że już nigdy nie będzie między nimi tak jak w przeszłości. Wiedział, że to co było już nie wróci. Sam sobie na to zapracował.
Usłyszał dzwonek do drzwi i poszedł otworzyć.
- Czytałeś?- zapytał Maciek, wskazując na gazetę.
- Tak.
- Nie możemy pozwolić żeby ta dziewczyna bezkarnie obrażała Majkę. Nie znam jej i nie mam pojęcia skąd ona tyle wie o naszych prywatnych sprawach. Ty też jej nie znasz, prawda?
- Znam.
- Co?
W tym samym momencie Krzyśkowi zadzwonił telefon.
- Przepraszam- powiedział i odebrał.
Maciek usłyszał tylko krótkie : Zaraz będę.
- Krzysiek, stało się coś?
- Majka miała wypadek. Muszę jechać do szpitala.
- Jadę z Tobą.
Obaj w pośpiechu wyszli z domu. Po kilku minutach dojechali do szpitala. Recepcjonistka pokierowała ich na lewo. Znaleźli się w jakimś korytarzu i ujrzeli Kamila i Ewkę.
- Co z Majką?- zapytał Krzysiek, podchodząc do nich.
- Nie wiem- odpowiedział krótko Kamil.
Po chwili podszedł do Nich lekarz. Nie wiele starszy od Kamila.
Usiadł obok Krzyśka.
- Co z Majką?- spytała Ewa.
- I co z dzieckiem?- dodał Krzysiek.
Wszyscy spojrzeli na niego zszokowani.
- Dziewczyna przez chwilę była przytomna, powiedziała nam o ciąży ale po chwili straciła przytomność. Nie wiemy w którym była miesiącu ciąży, ale to chyba teraz najmniej ważne. Dziewczyna poroniła, a teraz walczymy o jej życie.
Lekarz odszedł, a po policzkach Krzyśka spłynęły łzy.
- Krzysiek , czyje to było dziecko?- Kamil zadał pytanie, na które każdy z obecnych chciał usłyszeć odpowiedź.
- Maćka.
W tej chwili i na twarzy Maćka zagościły swoje łzy. Stracił swoje dziecko. Dziecko, o którym nawet nie miał pojęcia.
- Maciek, straciliśmy dziecko. Nie mogę stracić Majki, jak ją stracę to zostanę sam. Zostaniemy Maciek sami. Ja nie mogę jej stracić.
- Ale Majka przeżyje na pewno. Czemu nie powiedzieliście mi wcześniej , że będę ojcem? Przynajmniej bym się nacieszył tą myślą.
- To miał być chłopak. Mówiłem Majce, że razem nauczymy go jeździć na nartach, a potem skakać. Ja nie rozumiem czemu ona tak wcześnie wróciła z zajęć?
- Przez to- Ewka wskazała im gazetę " Życie na gorąco".
- Ta dziewczyna nam za to odpowie- stwierdził Maciek, który czuł do tej dziewczyny tylko złość i nienawiść.
- Ale jak? Ja nie wiem co mam zrobić.
- Ale ja wiem. Pójdziemy do adwokata, on nam pomoże. Razem Krzysiek damy rady, jesteśmy przyjaciółmi. Musimy dać radę dla Majki.
- Jesteśmy przyjaciółmi?
- Tak.
W tym momencie rzucili się sobie w ramiona jak starzy, dobrzy przyjaciele. Jak dwie osoby, przerażone całą sytuacją. Tylko oni wiedzieli jak czuje się ojciec, który traci swoje dziecko, jak czuje się osoba, której bliski walczy o życie.
A mogło być inaczej. Mogli być wielką, kochającą się rodziną a tak zostaje im tylko przyjaźń.
Prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko, nie obieca Ci że będzie dobrze, ale może przysiąc, że z Nią jest o wiele łatwiej.
Pewna czytelniczka tego opowiadania poprosiła mnie o udostępnienie swojego bloga :
http://www.skokiimuzyka.blogspot.com/
Maciej po powrocie ze zgrupowania popijał kawę , przeglądając gazety leżące w kuchni. Po przejrzeniu faktu wziął do ręki "Życie na gorąco". Na okładce ujrzał... Majkę.
"Bo jestem zimna i wredna, ale nie zmienię się dla nikogo. Chcę być sobą, a jak ktoś tego nie akceptuje to trudno "- strona 3
Zaintrygowany otworzył i zaczął czytać.
- Państwa trójka jest najgorętszym trójkątem ostatnich miesięcy. Zaczarowała pani skoczków, zabiegali o pani względy, a pani jednak wybrała Krzysztofa Miętusa. Dwa miesiące temu świat obiegła informacja o rozstaniu Mai Przybylskiej i Krzysztofa Miętusa. Ostatnio wróciliście do siebie. Mogłaby pani opowiedzieć coś o roli Macieja Kota w państwa związku?
- Zdecydowałam się zgodzić na wywiad, by powiedzieć prawdę. Powiem szczerze, że uwielbiam być adorowana i zabiegana przez kilku mężczyzn. Wiedziałam, że podobam się Maćkowi i Krzyśkowi, więc postanowiłam to sprytnie wykorzystać, a że Krzysiek był pierwszym, który wyznał mi swoje uczucia to wybrałam jego, chociaż z Maćka nie zrezygnowałam.
- No właśnie, co się takiego stało, że rozstała się pani z Krzyśkiem? Krzysiek widział, że pani woli Maćka czy po prostu pani postanowiła walczyć o Maćka?
- Było mi z Krzyśkiem wspaniale. Widziałam jak jest we mnie zakochany po uszy, a więc czułam się szczęśliwa. Jednakże cały czas myślałam jak wykorzystać to, iż podobam się Maćkowi. Zdarzyło się to na imprezie u Dawida. Wykorzystałam to, że Maciek był pijany, uwiodłam go i przespałam się z Nim. Seks z Maćkiem był cudowny!
- A nie uważa pani, że to co pani zrobiła było wręcz chamskie, a pani zachowała się jak zimna i wredna egoistka?
- Bo jestem zimna i wredna, ale nie zmienię się dla nikogo. Chcę być sobą, a jak ktoś tego nie akceptuje to trudno.
- Dziś pani i Krzysiek to znów szczęśliwa para. Co się takiego wydarzyło, że Krzysiek pani wybaczył?
- Po prostu mnie kocha, a ja o przygodzie z Maćkiem staram się zapomnieć.
- Dziękuje za wywiad. Życzę pani wiele szczęścia w związku z Krzysztofem i kolejnego wywiadu po państwa ślubie.
- Dziękuje.
Wywiad przeprowadziła: Zuzanna Przeniosło
- Wywiad przeprowadziła Zuzanna Przeniosło- powtórzył po chwili.- Kim ona jest i skąd tak dużo na nasz temat wie?- zapytał siebie. Wszystko było tak skomplikowane, zbyt skomplikowane. Wyciągnął telefon i zadzwonił do Krzyśka. Miętus obiecał, że przyjedzie do niego za kilka minut. Może wraz z Krzyśkiem postanowią co zrobić z tą dziewczyną. Ich stosunki w ostatnim czasie polepszyły się, ale w żadnym stopniu nie przypominały tych jakie były kiedyś. Wiele się w ich życiu zmieniło. Maciek był nawet pewny, że już nigdy nie będzie między nimi tak jak w przeszłości. Wiedział, że to co było już nie wróci. Sam sobie na to zapracował.
Usłyszał dzwonek do drzwi i poszedł otworzyć.
- Czytałeś?- zapytał Maciek, wskazując na gazetę.
- Tak.
- Nie możemy pozwolić żeby ta dziewczyna bezkarnie obrażała Majkę. Nie znam jej i nie mam pojęcia skąd ona tyle wie o naszych prywatnych sprawach. Ty też jej nie znasz, prawda?
- Znam.
- Co?
W tym samym momencie Krzyśkowi zadzwonił telefon.
- Przepraszam- powiedział i odebrał.
Maciek usłyszał tylko krótkie : Zaraz będę.
- Krzysiek, stało się coś?
- Majka miała wypadek. Muszę jechać do szpitala.
- Jadę z Tobą.
Obaj w pośpiechu wyszli z domu. Po kilku minutach dojechali do szpitala. Recepcjonistka pokierowała ich na lewo. Znaleźli się w jakimś korytarzu i ujrzeli Kamila i Ewkę.
- Co z Majką?- zapytał Krzysiek, podchodząc do nich.
- Nie wiem- odpowiedział krótko Kamil.
Po chwili podszedł do Nich lekarz. Nie wiele starszy od Kamila.
Usiadł obok Krzyśka.
- Co z Majką?- spytała Ewa.
- I co z dzieckiem?- dodał Krzysiek.
Wszyscy spojrzeli na niego zszokowani.
- Dziewczyna przez chwilę była przytomna, powiedziała nam o ciąży ale po chwili straciła przytomność. Nie wiemy w którym była miesiącu ciąży, ale to chyba teraz najmniej ważne. Dziewczyna poroniła, a teraz walczymy o jej życie.
Lekarz odszedł, a po policzkach Krzyśka spłynęły łzy.
- Krzysiek , czyje to było dziecko?- Kamil zadał pytanie, na które każdy z obecnych chciał usłyszeć odpowiedź.
- Maćka.
W tej chwili i na twarzy Maćka zagościły swoje łzy. Stracił swoje dziecko. Dziecko, o którym nawet nie miał pojęcia.
- Maciek, straciliśmy dziecko. Nie mogę stracić Majki, jak ją stracę to zostanę sam. Zostaniemy Maciek sami. Ja nie mogę jej stracić.
- Ale Majka przeżyje na pewno. Czemu nie powiedzieliście mi wcześniej , że będę ojcem? Przynajmniej bym się nacieszył tą myślą.
- To miał być chłopak. Mówiłem Majce, że razem nauczymy go jeździć na nartach, a potem skakać. Ja nie rozumiem czemu ona tak wcześnie wróciła z zajęć?
- Przez to- Ewka wskazała im gazetę " Życie na gorąco".
- Ta dziewczyna nam za to odpowie- stwierdził Maciek, który czuł do tej dziewczyny tylko złość i nienawiść.
- Ale jak? Ja nie wiem co mam zrobić.
- Ale ja wiem. Pójdziemy do adwokata, on nam pomoże. Razem Krzysiek damy rady, jesteśmy przyjaciółmi. Musimy dać radę dla Majki.
- Jesteśmy przyjaciółmi?
- Tak.
W tym momencie rzucili się sobie w ramiona jak starzy, dobrzy przyjaciele. Jak dwie osoby, przerażone całą sytuacją. Tylko oni wiedzieli jak czuje się ojciec, który traci swoje dziecko, jak czuje się osoba, której bliski walczy o życie.
A mogło być inaczej. Mogli być wielką, kochającą się rodziną a tak zostaje im tylko przyjaźń.
Prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko, nie obieca Ci że będzie dobrze, ale może przysiąc, że z Nią jest o wiele łatwiej.
Pewna czytelniczka tego opowiadania poprosiła mnie o udostępnienie swojego bloga :
http://www.skokiimuzyka.blogspot.com/
poniedziałek, 28 października 2013
Rozdział 12; Zawsze z Tobą chciałbym być
Dziś był ten dzień. Wielki dzień wystawy ogólnopolskiej, którą oceniać mieli najlepsi fotografowie z całego świata. Ewa już od samego rana była z jednej strony podekscytowana, a z drugiej zła. Majka już od kilku dni cierpiała na grypę żołądkową. Przynajmniej tak się Ewie wydawało.
Majka była w ciąży, lecz nikomu swojego sekretu nie wyjawiła. Jej plany legły w gruzach. Nie mogła walczyć o Krzyśka, nie mogła go skrzywdzić po raz drugi. Nie miała pojęcia co ma teraz zrobić.
Otworzyła swój pamiętnik i zaczęła pisać :
Co ja mam teraz zrobić? Przecież ja się nie nadaje na matkę! A poza tym sama nie mogę wychowywać tego dziecka, to najgorsze dla dziecka nie mieć jednego z rodziców. Nie mogę go zabić, a nie mogę też urodzić. Co ja mam zrobić?
Założyła swoją czarną kurtkę, a przez drzwi pokoju zauważyła Kamila. Wiedziała jak Kamil zareagowałby na wieść o jej ciąży. On, uważający że do roli rodzica trzeba dojrzeć , on który uważa że sam w wieku dwudziestu sześciu lat do tego nie dojrzał co by pomyślał o niespełna dziewiętnastoletniej dziewczynie? Ewa jak zawsze wsparłaby ją, ale mama... mama na pewno znienawidziłaby za młodzieńcze błędy, za zmarnowanie sobie życia.
Musiała coś postanowić. Wiedziała też, że już nadto sprawiła kłopotów Kamilowi i Ewie.Była przekonana,że z tym problemem poradzić musiała sobie sama. Tylko jak?
Wyszła z pokoju.
- Majka gdzie Ty idziesz?- zapytał ją Kamil.
- Muszę coś załatwić- oznajmiła i wyszła.
Po piętnastu minutach była pod bardzo znanym jej domem. Zapukała.
- Cześć- przywitał się jak zwykle uśmiechnięty Kuba.
- Cześć, jest Maciek?
- Tak, w pokoju- odpowiedział lekko zdziwiony starszy z braci Kotów.
Majka szybko pokonała schody i zapukała do pokoju Maćka. Usłyszała : "Proszę" i weszła.
- Maja!- wyraził swój zachwyt widokiem dziewczyny Maciej.- Mam Ci tyle do powiedzenia.
- Ale ja pierwsza. Chcę Cię Maciek przeprosić za wszystko.
- Maja co Ty mówisz? Ty mnie nie masz za co przepraszać. To ja chcę Cię przeprosić, chociaż wiem, że przepraszam to za mało, ale czasu cofnąć nie cofnę, choć tak bym chciał.
- Maciek mam do Ciebie prośbę.
- Tak?
- Masz zrobić wszystko by naprawić atmosferę w kadrze, przecież nie może być tak, że kłócicie się o jakąś głupią dziewczynę a cierpi na tym cała drużyna.
- Nie jesteś głupia i kłócimy się przez Ciebie tylko przez własną głupotę. A co z Krzyśkiem?
- To jest chyba zamknięty temat.
- Przecież się kochacie?
- To nie ma znaczenia.
- Co?
- Po prostu nie możemy być razem i tyle.
Maciek przyjrzał się dokładnie Majce. Znał ją dobrze i wiedział, że coś ukrywa.
- Maja, chcesz mi coś powiedzieć?
- Może nie psujmy tego co było między Nami i nadal bądźmy przyjaciółmi?
- Ja bym bardzo chciał.
- Muszę iść, ponieważ jedziemy z Ewką i Kamilem na wystawę fotografii.
- Wiem, słyszałem, trzymam za Was kciuki.
- Chyba za Ewę.
- No Ty też masz w tym swój udział.
- Dobra cześć- pożegnała się i zostawiła go samego.
Jej wizyta jeszcze bardziej go przygnębiła. Teraz wiedział jak bardzo ją skrzywdził, widział to w jej twarzy, właśnie to tak chciała ukryć. Nagle przyszedł mu do głowy pewien pomysł. Zbiegł po schodach, wziął kurtkę i wsiadł do samochodu. Po kilkunastu minutach dojechał do Dzianisza.
Zobaczył Krzyśka myjącego samochód. Podszedł bliżej.
- Cześć- powiedział.
Miętus, gdy usłyszał głos Maćka kompletnie go zignorował.
- Wiesz dlaczego Majka się ze mną przespała? Bo myślała, że to Ty.
Po chwili Krzysiek odwrócił się w stronę Maćka.
- A Ty oczywiście musiałeś to wykorzystać?
- Byłem pijany, nie wiedziałem co robię.
- I przyszedłeś do mnie z myślą, że jak mi to wszystko powiesz to ja Ci wybaczę i wszystko będzie po staremu tak?
- Nie Krzysiek. Przyszedłem Ci powiedzieć, że nie masz prawa być zły na Majkę.Ona nic w tym nie zawiniła, więc po co macie to wszystko psuć skoro się kochacie?
- Może to przez jakiegoś debila, który chciał zepsuć Nasz związek?
- A co ma do tego jakiś debil? To chyba Wy się kochacie! A poza tym może ten debil chce Waszego szczęścia?
- Dziękuje za informacje, ale myślę że lepiej będzie jak już sobie pójdziesz.
Kot odszedł bez żadnego słowa pożegnania, z myślą że i tak nie udało mu się osiągnąć swojego celu.
Krzysiek już niczego nie był pewny. Powinien jechać teraz do Majki, jednak coś go zatrzymywało.
Może to naprawdę była tylko jego urażona duma?
Maciek miał rację. Kochają się, więc nic nie powinno im stać na przeszkodzie.
Stopniowo jego nienawiść do Maćka zmniejszała się. To on mu otworzył oczy.
Wspominał każdy jej gest, każdy uśmiech, każde słowo. Wciąż ją kochał.
***
Zmęczona Majka położyła się do łóżka, wyciągając swój pamietnik.
Ewka wygrała. Dostała kontrakt w Berlinie. Jaka ona jest szczęśliwa A ja? Ja czuje się coraz gorzej. Nie mam pojęcia co mam zrobić. Dlaczego akurat to mnie musiało spotkać? Dlaczego życie musi się tak komplikować?
Wyciągnęła zdjęcie Krzyśka i zaczęła przejeżdżać po jego twarzy.
- Krzysiek, wciąż Cie kocham- szepnęła.
To był ułamek sekundy, gdy zadzwoniła do Niego.
- Maja, bardzo się cieszę że dzwonisz. Właśnie o Tobie myślałem- usłyszała głos Krzyśka.
- Potrzebuje z kimś pogadać.
- Mogę zaraz do Ciebie przyjechać.
- Co byś zrobił, gdybyś nie mógł być z osobą, którą kochasz?
- Maja, wciąż Cię kocham. Wybacz mi i spróbujmy na nowo.
- Nie możemy. Ta noc z Maćkiem nigdy nie powinna się zdarzyć.
- Ta noc z Maćkiem nie ma dla mnie żadnego znaczenia.
- Krzysiu, ja nie dam rady.
- Maja, ja Ci ze wszystkim pomogę.
- Ale ja jestem w ciąży. O kurwa, po co ja Ci to mówiłam? Zapomnij o tym.
Nie usłyszała już nic.
Przytuliła się w poduszkę, by złagodzić swój ból. Tak cholernie wszystkiego się bała.
Po chwili zaczął wibrować jej telefon. Na wyświetlaczu zobaczyła napis: Krzysiu.
Po chwili odebrała.
- Tak?
- Otwórz drzwi- powiedział, po czym się rozłączył.
Zaskoczona Majka dopiero po chwili wyszła z łóżka.
Powoli przekręciła klucz , otwierając drzwi. Spojrzała na Niego . Jego twarz nie mówiła nic.
- Co Ty tu robisz?
- Ludzie robią różne głupstwa, kiedy są zakochani- szepnął.
Rzuciła się w jego ramiona. On zatopił swą twarz w jej rudych włosach.Po czym dotknął dłońmi jej twarz.
- Ciąża to nie koniec świata. Razem damy radę- szeptał.
- Krzysiu, przecież wiesz, że to nie Twoje...
- A chcesz żeby to było moje dziecko? Bo ja bardzo.
Złożył na jej ustach pocałunek. Nawet pocałunki po dniach, miesiącach, latach rozłąki smakują inaczej.
- Nie możesz płakać. Ja Cię kocham i nigdy Cię nie opuszczę.
Nagle w jego ramionach poczuła bezpieczeństwo i spokój. Chciała żyć!
***
Szedł ciemnym korytarzem lecz czuł, że coś ciągnie go do pewnych drzwi. Każdy jego krok zbliżał go do tego pokoju. Chciał zawrócić, lecz nie mógł. Odwracał się za siebie, lecz czuł że przynajmniej musi tam dotrzeć, otworzyć te drzwi, zajrzeć do środka. Dotknął tylko klamki, a drzwi same przed Nim się otworzyły.
Znalazł się w pomieszczeniu, w którym znajdował się tylko jeden mebel w centralnym punkcie pokoju. Na przeciwko Niego stało łóżeczko dziecięce. Miał dwie opcje. Zawrócić lub iść przed siebie.
Czasem człowiek staje przed niewątpliwie ciężką decyzją. Nie może pójść na kompromis, znaleźć złotego środka, czy tak po prostu się wycofać. Nie może także odpuścić, poddać się. Nie ma na to czasu.
Jego kroki poprowadziły go do łóżeczka. Spojrzał na ślicznego bobasa o czekoladowych oczach i jasnej twarzyczce.
Po chwili dziecko zaczęło płakać. W tym momencie poczuł chęć ucieczki, lecz spojrzał jeszcze raz w oczy malca. Wziął go na ręce, a dziecko przestało płakać. Wlepiło swoje oczka w Niego.
W tym samym momencie jego serce napełniło się ciepłem i miłością, której tak bardzo potrzebował.
Nieświadomy niczego Kot wpatrywał się w swojego syna.
Obudził się zlany potem. W żaden sposób nie mógł zinterpretować swojego snu. Pewno było jedno:
Wywarł na Nim ogromne wrażenie.
Czy Ci którzy odrzucają miłość mogą być kochani?
Majka była w ciąży, lecz nikomu swojego sekretu nie wyjawiła. Jej plany legły w gruzach. Nie mogła walczyć o Krzyśka, nie mogła go skrzywdzić po raz drugi. Nie miała pojęcia co ma teraz zrobić.
Otworzyła swój pamiętnik i zaczęła pisać :
Co ja mam teraz zrobić? Przecież ja się nie nadaje na matkę! A poza tym sama nie mogę wychowywać tego dziecka, to najgorsze dla dziecka nie mieć jednego z rodziców. Nie mogę go zabić, a nie mogę też urodzić. Co ja mam zrobić?
Założyła swoją czarną kurtkę, a przez drzwi pokoju zauważyła Kamila. Wiedziała jak Kamil zareagowałby na wieść o jej ciąży. On, uważający że do roli rodzica trzeba dojrzeć , on który uważa że sam w wieku dwudziestu sześciu lat do tego nie dojrzał co by pomyślał o niespełna dziewiętnastoletniej dziewczynie? Ewa jak zawsze wsparłaby ją, ale mama... mama na pewno znienawidziłaby za młodzieńcze błędy, za zmarnowanie sobie życia.
Musiała coś postanowić. Wiedziała też, że już nadto sprawiła kłopotów Kamilowi i Ewie.Była przekonana,że z tym problemem poradzić musiała sobie sama. Tylko jak?
Wyszła z pokoju.
- Majka gdzie Ty idziesz?- zapytał ją Kamil.
- Muszę coś załatwić- oznajmiła i wyszła.
Po piętnastu minutach była pod bardzo znanym jej domem. Zapukała.
- Cześć- przywitał się jak zwykle uśmiechnięty Kuba.
- Cześć, jest Maciek?
- Tak, w pokoju- odpowiedział lekko zdziwiony starszy z braci Kotów.
Majka szybko pokonała schody i zapukała do pokoju Maćka. Usłyszała : "Proszę" i weszła.
- Maja!- wyraził swój zachwyt widokiem dziewczyny Maciej.- Mam Ci tyle do powiedzenia.
- Ale ja pierwsza. Chcę Cię Maciek przeprosić za wszystko.
- Maja co Ty mówisz? Ty mnie nie masz za co przepraszać. To ja chcę Cię przeprosić, chociaż wiem, że przepraszam to za mało, ale czasu cofnąć nie cofnę, choć tak bym chciał.
- Maciek mam do Ciebie prośbę.
- Tak?
- Masz zrobić wszystko by naprawić atmosferę w kadrze, przecież nie może być tak, że kłócicie się o jakąś głupią dziewczynę a cierpi na tym cała drużyna.
- Nie jesteś głupia i kłócimy się przez Ciebie tylko przez własną głupotę. A co z Krzyśkiem?
- To jest chyba zamknięty temat.
- Przecież się kochacie?
- To nie ma znaczenia.
- Co?
- Po prostu nie możemy być razem i tyle.
Maciek przyjrzał się dokładnie Majce. Znał ją dobrze i wiedział, że coś ukrywa.
- Maja, chcesz mi coś powiedzieć?
- Może nie psujmy tego co było między Nami i nadal bądźmy przyjaciółmi?
- Ja bym bardzo chciał.
- Muszę iść, ponieważ jedziemy z Ewką i Kamilem na wystawę fotografii.
- Wiem, słyszałem, trzymam za Was kciuki.
- Chyba za Ewę.
- No Ty też masz w tym swój udział.
- Dobra cześć- pożegnała się i zostawiła go samego.
Jej wizyta jeszcze bardziej go przygnębiła. Teraz wiedział jak bardzo ją skrzywdził, widział to w jej twarzy, właśnie to tak chciała ukryć. Nagle przyszedł mu do głowy pewien pomysł. Zbiegł po schodach, wziął kurtkę i wsiadł do samochodu. Po kilkunastu minutach dojechał do Dzianisza.
Zobaczył Krzyśka myjącego samochód. Podszedł bliżej.
- Cześć- powiedział.
Miętus, gdy usłyszał głos Maćka kompletnie go zignorował.
- Wiesz dlaczego Majka się ze mną przespała? Bo myślała, że to Ty.
Po chwili Krzysiek odwrócił się w stronę Maćka.
- A Ty oczywiście musiałeś to wykorzystać?
- Byłem pijany, nie wiedziałem co robię.
- I przyszedłeś do mnie z myślą, że jak mi to wszystko powiesz to ja Ci wybaczę i wszystko będzie po staremu tak?
- Nie Krzysiek. Przyszedłem Ci powiedzieć, że nie masz prawa być zły na Majkę.Ona nic w tym nie zawiniła, więc po co macie to wszystko psuć skoro się kochacie?
- Może to przez jakiegoś debila, który chciał zepsuć Nasz związek?
- A co ma do tego jakiś debil? To chyba Wy się kochacie! A poza tym może ten debil chce Waszego szczęścia?
- Dziękuje za informacje, ale myślę że lepiej będzie jak już sobie pójdziesz.
Kot odszedł bez żadnego słowa pożegnania, z myślą że i tak nie udało mu się osiągnąć swojego celu.
Krzysiek już niczego nie był pewny. Powinien jechać teraz do Majki, jednak coś go zatrzymywało.
Może to naprawdę była tylko jego urażona duma?
Maciek miał rację. Kochają się, więc nic nie powinno im stać na przeszkodzie.
Stopniowo jego nienawiść do Maćka zmniejszała się. To on mu otworzył oczy.
Wspominał każdy jej gest, każdy uśmiech, każde słowo. Wciąż ją kochał.
***
Zmęczona Majka położyła się do łóżka, wyciągając swój pamietnik.
Ewka wygrała. Dostała kontrakt w Berlinie. Jaka ona jest szczęśliwa A ja? Ja czuje się coraz gorzej. Nie mam pojęcia co mam zrobić. Dlaczego akurat to mnie musiało spotkać? Dlaczego życie musi się tak komplikować?
Wyciągnęła zdjęcie Krzyśka i zaczęła przejeżdżać po jego twarzy.
- Krzysiek, wciąż Cie kocham- szepnęła.
To był ułamek sekundy, gdy zadzwoniła do Niego.
- Maja, bardzo się cieszę że dzwonisz. Właśnie o Tobie myślałem- usłyszała głos Krzyśka.
- Potrzebuje z kimś pogadać.
- Mogę zaraz do Ciebie przyjechać.
- Co byś zrobił, gdybyś nie mógł być z osobą, którą kochasz?
- Maja, wciąż Cię kocham. Wybacz mi i spróbujmy na nowo.
- Nie możemy. Ta noc z Maćkiem nigdy nie powinna się zdarzyć.
- Ta noc z Maćkiem nie ma dla mnie żadnego znaczenia.
- Krzysiu, ja nie dam rady.
- Maja, ja Ci ze wszystkim pomogę.
- Ale ja jestem w ciąży. O kurwa, po co ja Ci to mówiłam? Zapomnij o tym.
Nie usłyszała już nic.
Przytuliła się w poduszkę, by złagodzić swój ból. Tak cholernie wszystkiego się bała.
Po chwili zaczął wibrować jej telefon. Na wyświetlaczu zobaczyła napis: Krzysiu.
Po chwili odebrała.
- Tak?
- Otwórz drzwi- powiedział, po czym się rozłączył.
Zaskoczona Majka dopiero po chwili wyszła z łóżka.
Powoli przekręciła klucz , otwierając drzwi. Spojrzała na Niego . Jego twarz nie mówiła nic.
- Co Ty tu robisz?
- Ludzie robią różne głupstwa, kiedy są zakochani- szepnął.
Rzuciła się w jego ramiona. On zatopił swą twarz w jej rudych włosach.Po czym dotknął dłońmi jej twarz.
- Ciąża to nie koniec świata. Razem damy radę- szeptał.
- Krzysiu, przecież wiesz, że to nie Twoje...
- A chcesz żeby to było moje dziecko? Bo ja bardzo.
Złożył na jej ustach pocałunek. Nawet pocałunki po dniach, miesiącach, latach rozłąki smakują inaczej.
- Nie możesz płakać. Ja Cię kocham i nigdy Cię nie opuszczę.
Nagle w jego ramionach poczuła bezpieczeństwo i spokój. Chciała żyć!
***
Szedł ciemnym korytarzem lecz czuł, że coś ciągnie go do pewnych drzwi. Każdy jego krok zbliżał go do tego pokoju. Chciał zawrócić, lecz nie mógł. Odwracał się za siebie, lecz czuł że przynajmniej musi tam dotrzeć, otworzyć te drzwi, zajrzeć do środka. Dotknął tylko klamki, a drzwi same przed Nim się otworzyły.
Znalazł się w pomieszczeniu, w którym znajdował się tylko jeden mebel w centralnym punkcie pokoju. Na przeciwko Niego stało łóżeczko dziecięce. Miał dwie opcje. Zawrócić lub iść przed siebie.
Czasem człowiek staje przed niewątpliwie ciężką decyzją. Nie może pójść na kompromis, znaleźć złotego środka, czy tak po prostu się wycofać. Nie może także odpuścić, poddać się. Nie ma na to czasu.
Jego kroki poprowadziły go do łóżeczka. Spojrzał na ślicznego bobasa o czekoladowych oczach i jasnej twarzyczce.
Po chwili dziecko zaczęło płakać. W tym momencie poczuł chęć ucieczki, lecz spojrzał jeszcze raz w oczy malca. Wziął go na ręce, a dziecko przestało płakać. Wlepiło swoje oczka w Niego.
W tym samym momencie jego serce napełniło się ciepłem i miłością, której tak bardzo potrzebował.
Nieświadomy niczego Kot wpatrywał się w swojego syna.
Obudził się zlany potem. W żaden sposób nie mógł zinterpretować swojego snu. Pewno było jedno:
Wywarł na Nim ogromne wrażenie.
Czy Ci którzy odrzucają miłość mogą być kochani?
sobota, 26 października 2013
Rozdział 11; Wewnętrzne rozterki
Atmosfera w domu Stochów była napięta. Przepełniony złością Kamil nie odzywał się do nikogo. Nie mógł zrozumieć jak człowiek może być tak chamski jak Maciek. Wszak też był pijany, ale nie zrobił tego z powodu promili we krwi. Zrobił to z czystej zazdrości, z egoizmu. I to miało niby być z miłości do Majki? W to akurat Stoch nie mógł uwierzyć. Do tego Krzysiek z Majką. Krzysiek był jego przyjacielem, a Majkę traktował jak siostrę ale nie mógł pojąć jak ranią się nawzajem, jak łatwo pozwolili sobie odejść. Mimo wszystko to była jego wina, jego i Ewy. Są starsi, bardziej doświadczeni ale to oni pozwolili na taki obrót sprawy, a powinni pomyśleć o tym na samym początku. Kamil obwiniał siebie za to, że nie powstrzymał Ewki przed zabraniem Mai na skoki. Oni zrobili błąd już na samym początku , a za ten błąd płacą teraz inni.
Stoch wsiadł do samochodu i ruszył w stronę Krakowa. Włączył radio, by nie słyszeć swoich myśli.
Po godzinie dojechał na lotnisko. Zobaczył swoją drużynę i stanął obok Nich. Po chwili pojawił się Dawid Kubacki.
- Skoro jesteśmy wszyscy to musimy porozmawiać- powiedział Łukasz Kruczek, a takie słowa nie zwiastowały nic dobrego.- Tyle razy mówiliśmy Wam, że spraw prywatnych nie miesza się z zawodowymi i naprawdę byłem pewny, że Wy to wiecie. Jeśli jeszcze mogę zrozumieć Krzyśka, Maćka czy Kamila to reszty z Was już całkowicie nie. Faktycznie to Wasza sprawa i nie powinienem się w to wtrącać, ale powiedźcie mi w jakim składzie chcecie zdobyć medal na Igrzyskach. No chyba, że nie chcecie to co innego. Teoretycznie powiedźcie mi co będzie jeśli w najlepszej formie będzie Kamil, Krzysiek, Maciek i Piotrek i jeśli to Was wystawię w drużynie? To Wy zamiast skakać to Wy się tam pozabijacie. Mam rację?
Nie usłyszał odpowiedzi.
- Dobra chodźcie - powiedział Grzesiek Sobczyk i ruszyli w stronę samolotu.
Krzysiek zajął miejsce i popatrzył przez okno. Sam wiedział, że tak nie może być i że musi coś zmienić. Wcale nie chodziło o idiotę Maćka, wcale nawet nie myślał o atmosferze w kadrze. Myślał tylko o Majce. Dopiero teraz zdał sobie sprawę jak bardzo ją kochał, jak bardzo jest dla Niego ważna. Gdyby nie jego urażona duma pewnie już dawno pobiegłby do Niej z kwiatami i błagał o wybaczenie. Jednak cały czas uważał, że on nie ma za co przepraszać i , że to Majka powinna go przeprosić, ale po głębszym przemyśleniu doszedł do wniosku, że Majka też nie ma za co przepraszać. W tym wszystkim to ona została najbardziej pokrzywdzona.
Dwa siedzenia dalej siedział Maciek. Wszyscy mieli go za skurwysyna, a to on w tej sytuacji czuł się najgorzej. Bał się, że w żaden sposób nie może tego naprawić . Szukał rozwiązania, ale nie mógł go znaleźć.
Obok Niego usiadł trener.
- Nie uważasz, że powinieneś to jakoś naprawić?- zapytał.
- Brawo Łukasz, jesteś geniuszem. Tylko powiedz mi jak?
- Powiem Ci co ja bym zrobił na Twoim miejscu. Po pierwsze przeprosiłbym Majkę.
- I co? I Twoim zdaniem przepraszam wystarczy?
- Nie, ale Majka już inaczej na Ciebie będzie patrzeć. A z Krzyśkiem bym porozmawiał.
- No i co mam mu niby powiedzieć?
- Że powinien walczyć o Majkę, bo ona go kocha a chyba Wam obydwóm zależy na tym, by ona była szczęśliwa.
- A co z Kamilem?
- A Kamil to Twój najmniejszy problem. On będzie zadowolony jak rozwiążecie tę sprawę.
- Dzięki- odparł krótko Maciek.
- Chyba nie tylko oto chodzi co nie?
- No bo co to zmieni? Może i Majka i Krzysiek pogodzą się i będą razem, ale i oni i ludzie i tak będą mieli mnie za skurwysyna i egoistę.
- A zawsze mówiłem, żebyście nie czytali komentarzy.
- Sam je czytałeś.
- Jak to nic nie zmieni? Zmieni wiele, Maciek. Jeszcze się przekonasz.
***
Ewa weszła do pokoju Majki. Spojrzała na Nią. Zniknął błysk z jej oczu i ten perlisty uśmiech. Czuła się winna całej tej sytuacji. Mogła posłuchać Kamila, ale ona wolała pójść za głosem serca. Teraz musiała to naprawić.
- Majka wiesz co ja bym zrobiła na Twoim miejscu, żeby Krzysiek do Ciebie wrócił?- zagadnęła.
- Co?
- Zrobiłabym wszystko, by tego zapragnął.
- To znaczy?
- Mam pewien plan. Wystąpisz w mojej wystawie. Nie mogę znaleźć dziewczyny odpowiedniej i wiesz co? Właśnie w nocy odkryłam, że szukam za daleko a idealną dziewczyną jesteś Ty. Po pierwsze zaskoczysz Krzyśka zupełnie, a po drugie zobaczysz po efekcie zdjęć, że to będzie idealny pomysł. Zapragnie do Ciebie wrócić, będzie żałował a na dodatek będzie zazdrosny.
- Zazdrosny?
- No tak. Ta wystawa będzie na arenę całego kraju, a ja muszę zrobić wszystko by ją wygrać. To dla mnie wielka szansa, a z Tobą wiem że jest to realne. A nawet jeśli nie wygram to i tak będziesz na ustach wielu osób i zobaczysz, że to podziała na Krzyśka.
- Przekonałaś mnie Ewka.
- Majka jesteś wielka. Zobaczysz uda się! Ale musimy jechać nad morze, tam jest idealna sceneria.
- Oczywiście, szefowo.
- Zrobię herbatę- powiedziała i wyszła.
Czy to naprawdę może być prawda? Czy Krzysiek może do Niej wrócić po tym co mu zrobiła?
Na pewno musi coś zrobić. Nie może się tak poddać, musi zawalczyć o Krzyśka. Tego była pewna.
I jeszcze Maciek. Musiała coś zrobić, nie mogli całe życie żyć w nienawiści.
Stoch wsiadł do samochodu i ruszył w stronę Krakowa. Włączył radio, by nie słyszeć swoich myśli.
Po godzinie dojechał na lotnisko. Zobaczył swoją drużynę i stanął obok Nich. Po chwili pojawił się Dawid Kubacki.
- Skoro jesteśmy wszyscy to musimy porozmawiać- powiedział Łukasz Kruczek, a takie słowa nie zwiastowały nic dobrego.- Tyle razy mówiliśmy Wam, że spraw prywatnych nie miesza się z zawodowymi i naprawdę byłem pewny, że Wy to wiecie. Jeśli jeszcze mogę zrozumieć Krzyśka, Maćka czy Kamila to reszty z Was już całkowicie nie. Faktycznie to Wasza sprawa i nie powinienem się w to wtrącać, ale powiedźcie mi w jakim składzie chcecie zdobyć medal na Igrzyskach. No chyba, że nie chcecie to co innego. Teoretycznie powiedźcie mi co będzie jeśli w najlepszej formie będzie Kamil, Krzysiek, Maciek i Piotrek i jeśli to Was wystawię w drużynie? To Wy zamiast skakać to Wy się tam pozabijacie. Mam rację?
Nie usłyszał odpowiedzi.
- Dobra chodźcie - powiedział Grzesiek Sobczyk i ruszyli w stronę samolotu.
Krzysiek zajął miejsce i popatrzył przez okno. Sam wiedział, że tak nie może być i że musi coś zmienić. Wcale nie chodziło o idiotę Maćka, wcale nawet nie myślał o atmosferze w kadrze. Myślał tylko o Majce. Dopiero teraz zdał sobie sprawę jak bardzo ją kochał, jak bardzo jest dla Niego ważna. Gdyby nie jego urażona duma pewnie już dawno pobiegłby do Niej z kwiatami i błagał o wybaczenie. Jednak cały czas uważał, że on nie ma za co przepraszać i , że to Majka powinna go przeprosić, ale po głębszym przemyśleniu doszedł do wniosku, że Majka też nie ma za co przepraszać. W tym wszystkim to ona została najbardziej pokrzywdzona.
Dwa siedzenia dalej siedział Maciek. Wszyscy mieli go za skurwysyna, a to on w tej sytuacji czuł się najgorzej. Bał się, że w żaden sposób nie może tego naprawić . Szukał rozwiązania, ale nie mógł go znaleźć.
Obok Niego usiadł trener.
- Nie uważasz, że powinieneś to jakoś naprawić?- zapytał.
- Brawo Łukasz, jesteś geniuszem. Tylko powiedz mi jak?
- Powiem Ci co ja bym zrobił na Twoim miejscu. Po pierwsze przeprosiłbym Majkę.
- I co? I Twoim zdaniem przepraszam wystarczy?
- Nie, ale Majka już inaczej na Ciebie będzie patrzeć. A z Krzyśkiem bym porozmawiał.
- No i co mam mu niby powiedzieć?
- Że powinien walczyć o Majkę, bo ona go kocha a chyba Wam obydwóm zależy na tym, by ona była szczęśliwa.
- A co z Kamilem?
- A Kamil to Twój najmniejszy problem. On będzie zadowolony jak rozwiążecie tę sprawę.
- Dzięki- odparł krótko Maciek.
- Chyba nie tylko oto chodzi co nie?
- No bo co to zmieni? Może i Majka i Krzysiek pogodzą się i będą razem, ale i oni i ludzie i tak będą mieli mnie za skurwysyna i egoistę.
- A zawsze mówiłem, żebyście nie czytali komentarzy.
- Sam je czytałeś.
- Jak to nic nie zmieni? Zmieni wiele, Maciek. Jeszcze się przekonasz.
***
Ewa weszła do pokoju Majki. Spojrzała na Nią. Zniknął błysk z jej oczu i ten perlisty uśmiech. Czuła się winna całej tej sytuacji. Mogła posłuchać Kamila, ale ona wolała pójść za głosem serca. Teraz musiała to naprawić.
- Majka wiesz co ja bym zrobiła na Twoim miejscu, żeby Krzysiek do Ciebie wrócił?- zagadnęła.
- Co?
- Zrobiłabym wszystko, by tego zapragnął.
- To znaczy?
- Mam pewien plan. Wystąpisz w mojej wystawie. Nie mogę znaleźć dziewczyny odpowiedniej i wiesz co? Właśnie w nocy odkryłam, że szukam za daleko a idealną dziewczyną jesteś Ty. Po pierwsze zaskoczysz Krzyśka zupełnie, a po drugie zobaczysz po efekcie zdjęć, że to będzie idealny pomysł. Zapragnie do Ciebie wrócić, będzie żałował a na dodatek będzie zazdrosny.
- Zazdrosny?
- No tak. Ta wystawa będzie na arenę całego kraju, a ja muszę zrobić wszystko by ją wygrać. To dla mnie wielka szansa, a z Tobą wiem że jest to realne. A nawet jeśli nie wygram to i tak będziesz na ustach wielu osób i zobaczysz, że to podziała na Krzyśka.
- Przekonałaś mnie Ewka.
- Majka jesteś wielka. Zobaczysz uda się! Ale musimy jechać nad morze, tam jest idealna sceneria.
- Oczywiście, szefowo.
- Zrobię herbatę- powiedziała i wyszła.
Czy to naprawdę może być prawda? Czy Krzysiek może do Niej wrócić po tym co mu zrobiła?
Na pewno musi coś zrobić. Nie może się tak poddać, musi zawalczyć o Krzyśka. Tego była pewna.
I jeszcze Maciek. Musiała coś zrobić, nie mogli całe życie żyć w nienawiści.
poniedziałek, 14 października 2013
Rozdział 10; Szczęście nie trwa wiecznie
Majka oglądała TV, próbując przypomnieć sobie jak wróciła do domu. Bez skutku.
Po chwili usiadł obok Niej Kamil.
- Jak tam po wczoraj?- zapytał.
- Chyba dobrze- uśmiechnęła się Majka.
- Jadę po Ewkę- powiedział i wyszedł z mieszkania.
Po kilku minutach ktoś zadzwonił do drzwi.
Maja otworzyła drzwi i ujrzała Maćka.
- Cześć. Wchodź!
- Powiedziałaś już Krzyśkowi?- walnął prosto z mostu.
Dziewczyna spojrzała na Niego.
- O czym?- zapytała po chwili.
- To Ty jeszcze pytasz?
- Nie rozumiem.
- Przespaliśmy się, a Ty mówisz, że nie rozumiesz.
- Co?!- Majka z wrażenia aż usiadła.
- Przespaliśmy się wczoraj na imprezie u Dawida.
- Ale jak to?!
- Kiedy Grzesiek zabrał Titusa Ty od razu mi się oddałaś.
- Jakoś tego nie pamiętam.
- To sobie przypomnij i z pikantnymi szczegółami opowiedz Krzyśkowi.
- O czym?- usłyszeli głos Krzyśka, wchodzącego do salonu.
Miał klucze, które kiedyś rudowłosa zostawiła u Niego w samochodzie.
- A o tym, że wczoraj kiedy opuściłeś imprezę u Dawida Majka Cię zdradziła.
- Może z Tobą co?- zaśmiał się Titus.
- Zgadłeś! To był strzał w dziesiątkę!
Nagle z tego czułego przyjaciela Maciek zmienił się we wrednego egoistę, o którym czasem opowiadał Krzysiek.
- Maja to prawda?- zapytał po chwili Titus.
- Ja nic nie pamiętam.
Krzysiek uderzył Maćka w twarz. Po chwili ochłonięcia Kot oddał swemu koledze. Titus pchnął Maćka na ścianę i przytrzymał.
- Ty skurwielu wykorzystałeś to, że była pijana!
- Nic nie musiałem wykorzystywać, sama mi się oddała.
Titus uderzył go jeszcze raz. Tym razem mocniej. Ze skroni Kota zaczęła cieknąć krew.
- Przestańcie!- krzyknęła Majka.
Na słowa dziewczyny Krzysiek puścił Maćka.
- Idź już Krzysiek- powiedziała Majka.
- Aha czyli wybrałaś jego? No to szczęścia Wam życzę- powiedział i wyszedł.
Majka udała się po apteczkę. Przemyła Kotowi ranę i przykleiła plaster.
- Maja... Maja kocham Cię- szepnął.
- Wynoś się!
- Ale Maja...
- Wynoś się.
Po wyjściu Maćka Majka wyciągnęła pamiętnik.
Jeszcze wczoraj było tak pięknie, dziś już się zjebało całkowicie. I to przez własną głupotę.
Z jej oczu popłynęły łzy.
***
Krzysiek po wejściu do domu od razu udał się do pokoju brata. Zobaczył go trzymającego laptopa na kolanach.
- Co byś zrobił gdyby dziewczyna Cię zdradziła?- zapytał.
Grzesiek przez kilka minut patrzył na Niego w osłupieniu.
- Siadaj i mów co się stało- powiedział po chwili.
- Nic się nie stało, po prostu Cię pytam. Co nie mogę?
- Krzysiek!
- Majka mnie zdradziła.
- Żartujesz sobie?
- Nie. A wiesz co jest najgorsze? Że zrobiła to z Maćkiem!
- Wczoraj na imprezie u Dawida?
- Tak.
Grzesiek wziął głęboki oddech.
- To moja wina. Wczoraj miałem Cię odwieź i wrócić po Majkę, ale Maciek powiedział że Kuba po niego przyjdzie i wezmą Majkę.
- Majka mówi, że nic nie pamięta.
- Bo była tak samo pijana jak Ty. Pamiętasz coś z wczoraj?
- No nie. Co ja mam zrobić?
- Ja bym wybaczył Majce, a Maćkowi dowalił. Z resztą nie będziesz jedyną osobą, przecież jak się Kamil dowie, że Maciek wykorzystał jego Majkę to on go zabije i to dosłownie.
- Majka pewnie i tak wybierze Maćka, więc...
- Debilu ona Cię kocha zrozum to wreszcie.
- Nie wiem czy jej wybaczę, a temu skurwysynowi to już w ogóle. Najchętniej bym go zniszczył, ale musisz mi pomóc.
- O nie, nie, nie. Ja się w to nie mieszam, ale Kamil na pewno Ci pomoże. Jadę do Bartka, nic głupiego dzisiaj nie rób.
Krzysiek w tym czasie wysłał smsa do Stocha:
Potrzebuje kogoś kto się ze mną napije. Weź przyjedź do mnie.
***
Kamil z Ewą właśnie wracali do Zakopanego gdy Stoch dostał smsa.
- O kurde- powiedział po przeczytaniu.
- Co się stało?- zapytała Ewa.
- Krzysiek do mnie napisał żebym do Niego przyjechał, bo potrzebuje kogoś kto się z Nim napije.
- To musiało się coś stać.
- Dobra odwiozę Cię i pojadę do Niego.
Po kilku minutach ruszył w stronę Dzianisza.
Nawet nie spodziewał się tego co usłyszy od przyjaciela.
Wszedł do jego pokoju. Krzysiek już dawno otworzył butelkę wódki.
- Co jest?- zapytał Stoch.
- Pijemy Kamil, pijemy. Szkoda gadać.
Nalał Kamilowi kieliszek wódki.
- Jesteś cholernym szczęściarzem Kamil. Zazdroszczę Ci.
- Sam sobie zazdroszczę.
Krzysiek zaczął sobie układać w głowie co powie Kamilowi.
- Pomożesz mi zniszczyć tego skurwysyna Maćka- powiedział po chwili.
- Co?
- Maciek wykorzystał Majkę i ja mu tego nie daruje.
- Co zrobił?
- Przespał się z Nią wczoraj. W sumie to nie wiem jak było, bo Grzesiek mówi że Majka tak pijana jak ja, Majka że nic nie pamięta, a ten skurwiel mówi że mu się wcale nie opierała.
- Jeśli ją wykorzystał to ja też mu tego nie podaruje.
- Majka od początku go wolała. Jest lepszy ode mnie, bardziej przystojny, bardziej sławny i w ogóle.
- Ona Cię kocha, a Maciek jest albo był tylko jej przyjacielem. Ona go tylko tak traktowała, a jak Maciek widział ten układ to nie wiem.
- Zawiodłem się na Niej. Wiem, że będziesz ją bronił bo to Twoja kuzynka , wiem że była pijana ale jak mam z nią być wiedząc, że spała z innym. To nie dzieje się naprawdę.
Stoch nie wiedział co powiedzieć, nie wiedział jak pocieszyć przyjaciela. Nie wiedział nic, ale z każdą minutą czuł, że jego nienawiść do Maćka rośnie.
***
Ewa weszła do mieszkania.
- Już jestem- powiedziała.
Udała się do salonu i w tym samym momencie ujrzała płaczącą Majkę, która się do Niej przytuliła.
- Co się stało? Pokłóciłaś się z Krzyśkiem?
Na dźwięk jego imienia dziewczyna wybuchnęła jeszcze większym płaczem.
- Maja co się stało?
- Bo widzisz wczoraj na tej imprezie u Dawida za dużo wypiłam, z resztą wszyscy i... i pamiętam tylko jak Grzesiek przyjechał po Krzyśka a potem nic filmik mi się urwał. No i on powiedział, że przespałam się z Nim.
- Z Krzyśkiem?
- Nie, z...z Maćkiem. Ale ja nic nie pamiętam, przecież nigdy bym się z Nim nie przespała.
- A Krzysiek co na to?
- Pobili się trochę i poszedł.Przecież ja nic nie pamiętam, przecież ja kocham Krzyśka. On mi nie wybaczy. Wszystko zepsułam.
Ewka przytuliła ją jeszcze mocniej. Ona, absolwentka pedagogiki nie miała pojęcia jak pocieszyć Majkę.
***
Kamil wszedł do mieszkania.
- Jechałeś samochodem po pijanemu?- zrobiła mu wyrzut Ewa.
- Nie jestem pijany.
- Ale piłeś. Kamil na litość boską jakbyś tak spowodował wypadek, jakbyś kogoś zabił albo co gorsza sam byś zginął?
- Zabije Maćka, nie daruje mu tego.
- Kamil uspokój się jesteś pijany. A poza tym jesteś skoczkiem , liderem drużyny narodowej. Nie możesz pozwolić by atmosfera w kadrze się popsuła, przecież razem chcecie zdobyć medal.
- Właśnie dlatego, że jestem liderem nie chciałem żebyś brała Majkę na skoki ale Ty oczywiście musiałaś postawić na swoim. I widzisz do czego doprowadziłaś?
- Czyli co? To moja wina? To chcesz powiedzieć?
- A co moja?
Tej nocy nikt z trójki przyjaciół nie zasnął. Ani Majka, ani Krzysiek, ani Maciek.
Na własnej skórze musieli poznać oblicze cierpienia z powodu miłości. Kto wie może to nie jedyna ich nieprzespana noc?
Jejku podoba mi się. No nareszcie jest ten rozdział. Ciekawi dalszego rozwoju? Trochę się będzie działo :)
Po chwili usiadł obok Niej Kamil.
- Jak tam po wczoraj?- zapytał.
- Chyba dobrze- uśmiechnęła się Majka.
- Jadę po Ewkę- powiedział i wyszedł z mieszkania.
Po kilku minutach ktoś zadzwonił do drzwi.
Maja otworzyła drzwi i ujrzała Maćka.
- Cześć. Wchodź!
- Powiedziałaś już Krzyśkowi?- walnął prosto z mostu.
Dziewczyna spojrzała na Niego.
- O czym?- zapytała po chwili.
- To Ty jeszcze pytasz?
- Nie rozumiem.
- Przespaliśmy się, a Ty mówisz, że nie rozumiesz.
- Co?!- Majka z wrażenia aż usiadła.
- Przespaliśmy się wczoraj na imprezie u Dawida.
- Ale jak to?!
- Kiedy Grzesiek zabrał Titusa Ty od razu mi się oddałaś.
- Jakoś tego nie pamiętam.
- To sobie przypomnij i z pikantnymi szczegółami opowiedz Krzyśkowi.
- O czym?- usłyszeli głos Krzyśka, wchodzącego do salonu.
Miał klucze, które kiedyś rudowłosa zostawiła u Niego w samochodzie.
- A o tym, że wczoraj kiedy opuściłeś imprezę u Dawida Majka Cię zdradziła.
- Może z Tobą co?- zaśmiał się Titus.
- Zgadłeś! To był strzał w dziesiątkę!
Nagle z tego czułego przyjaciela Maciek zmienił się we wrednego egoistę, o którym czasem opowiadał Krzysiek.
- Maja to prawda?- zapytał po chwili Titus.
- Ja nic nie pamiętam.
Krzysiek uderzył Maćka w twarz. Po chwili ochłonięcia Kot oddał swemu koledze. Titus pchnął Maćka na ścianę i przytrzymał.
- Ty skurwielu wykorzystałeś to, że była pijana!
- Nic nie musiałem wykorzystywać, sama mi się oddała.
Titus uderzył go jeszcze raz. Tym razem mocniej. Ze skroni Kota zaczęła cieknąć krew.
- Przestańcie!- krzyknęła Majka.
Na słowa dziewczyny Krzysiek puścił Maćka.
- Idź już Krzysiek- powiedziała Majka.
- Aha czyli wybrałaś jego? No to szczęścia Wam życzę- powiedział i wyszedł.
Majka udała się po apteczkę. Przemyła Kotowi ranę i przykleiła plaster.
- Maja... Maja kocham Cię- szepnął.
- Wynoś się!
- Ale Maja...
- Wynoś się.
Po wyjściu Maćka Majka wyciągnęła pamiętnik.
Jeszcze wczoraj było tak pięknie, dziś już się zjebało całkowicie. I to przez własną głupotę.
Z jej oczu popłynęły łzy.
***
Krzysiek po wejściu do domu od razu udał się do pokoju brata. Zobaczył go trzymającego laptopa na kolanach.
- Co byś zrobił gdyby dziewczyna Cię zdradziła?- zapytał.
Grzesiek przez kilka minut patrzył na Niego w osłupieniu.
- Siadaj i mów co się stało- powiedział po chwili.
- Nic się nie stało, po prostu Cię pytam. Co nie mogę?
- Krzysiek!
- Majka mnie zdradziła.
- Żartujesz sobie?
- Nie. A wiesz co jest najgorsze? Że zrobiła to z Maćkiem!
- Wczoraj na imprezie u Dawida?
- Tak.
Grzesiek wziął głęboki oddech.
- To moja wina. Wczoraj miałem Cię odwieź i wrócić po Majkę, ale Maciek powiedział że Kuba po niego przyjdzie i wezmą Majkę.
- Majka mówi, że nic nie pamięta.
- Bo była tak samo pijana jak Ty. Pamiętasz coś z wczoraj?
- No nie. Co ja mam zrobić?
- Ja bym wybaczył Majce, a Maćkowi dowalił. Z resztą nie będziesz jedyną osobą, przecież jak się Kamil dowie, że Maciek wykorzystał jego Majkę to on go zabije i to dosłownie.
- Majka pewnie i tak wybierze Maćka, więc...
- Debilu ona Cię kocha zrozum to wreszcie.
- Nie wiem czy jej wybaczę, a temu skurwysynowi to już w ogóle. Najchętniej bym go zniszczył, ale musisz mi pomóc.
- O nie, nie, nie. Ja się w to nie mieszam, ale Kamil na pewno Ci pomoże. Jadę do Bartka, nic głupiego dzisiaj nie rób.
Krzysiek w tym czasie wysłał smsa do Stocha:
Potrzebuje kogoś kto się ze mną napije. Weź przyjedź do mnie.
***
Kamil z Ewą właśnie wracali do Zakopanego gdy Stoch dostał smsa.
- O kurde- powiedział po przeczytaniu.
- Co się stało?- zapytała Ewa.
- Krzysiek do mnie napisał żebym do Niego przyjechał, bo potrzebuje kogoś kto się z Nim napije.
- To musiało się coś stać.
- Dobra odwiozę Cię i pojadę do Niego.
Po kilku minutach ruszył w stronę Dzianisza.
Nawet nie spodziewał się tego co usłyszy od przyjaciela.
Wszedł do jego pokoju. Krzysiek już dawno otworzył butelkę wódki.
- Co jest?- zapytał Stoch.
- Pijemy Kamil, pijemy. Szkoda gadać.
Nalał Kamilowi kieliszek wódki.
- Jesteś cholernym szczęściarzem Kamil. Zazdroszczę Ci.
- Sam sobie zazdroszczę.
Krzysiek zaczął sobie układać w głowie co powie Kamilowi.
- Pomożesz mi zniszczyć tego skurwysyna Maćka- powiedział po chwili.
- Co?
- Maciek wykorzystał Majkę i ja mu tego nie daruje.
- Co zrobił?
- Przespał się z Nią wczoraj. W sumie to nie wiem jak było, bo Grzesiek mówi że Majka tak pijana jak ja, Majka że nic nie pamięta, a ten skurwiel mówi że mu się wcale nie opierała.
- Jeśli ją wykorzystał to ja też mu tego nie podaruje.
- Majka od początku go wolała. Jest lepszy ode mnie, bardziej przystojny, bardziej sławny i w ogóle.
- Ona Cię kocha, a Maciek jest albo był tylko jej przyjacielem. Ona go tylko tak traktowała, a jak Maciek widział ten układ to nie wiem.
- Zawiodłem się na Niej. Wiem, że będziesz ją bronił bo to Twoja kuzynka , wiem że była pijana ale jak mam z nią być wiedząc, że spała z innym. To nie dzieje się naprawdę.
Stoch nie wiedział co powiedzieć, nie wiedział jak pocieszyć przyjaciela. Nie wiedział nic, ale z każdą minutą czuł, że jego nienawiść do Maćka rośnie.
***
Ewa weszła do mieszkania.
- Już jestem- powiedziała.
Udała się do salonu i w tym samym momencie ujrzała płaczącą Majkę, która się do Niej przytuliła.
- Co się stało? Pokłóciłaś się z Krzyśkiem?
Na dźwięk jego imienia dziewczyna wybuchnęła jeszcze większym płaczem.
- Maja co się stało?
- Bo widzisz wczoraj na tej imprezie u Dawida za dużo wypiłam, z resztą wszyscy i... i pamiętam tylko jak Grzesiek przyjechał po Krzyśka a potem nic filmik mi się urwał. No i on powiedział, że przespałam się z Nim.
- Z Krzyśkiem?
- Nie, z...z Maćkiem. Ale ja nic nie pamiętam, przecież nigdy bym się z Nim nie przespała.
- A Krzysiek co na to?
- Pobili się trochę i poszedł.Przecież ja nic nie pamiętam, przecież ja kocham Krzyśka. On mi nie wybaczy. Wszystko zepsułam.
Ewka przytuliła ją jeszcze mocniej. Ona, absolwentka pedagogiki nie miała pojęcia jak pocieszyć Majkę.
***
Kamil wszedł do mieszkania.
- Jechałeś samochodem po pijanemu?- zrobiła mu wyrzut Ewa.
- Nie jestem pijany.
- Ale piłeś. Kamil na litość boską jakbyś tak spowodował wypadek, jakbyś kogoś zabił albo co gorsza sam byś zginął?
- Zabije Maćka, nie daruje mu tego.
- Kamil uspokój się jesteś pijany. A poza tym jesteś skoczkiem , liderem drużyny narodowej. Nie możesz pozwolić by atmosfera w kadrze się popsuła, przecież razem chcecie zdobyć medal.
- Właśnie dlatego, że jestem liderem nie chciałem żebyś brała Majkę na skoki ale Ty oczywiście musiałaś postawić na swoim. I widzisz do czego doprowadziłaś?
- Czyli co? To moja wina? To chcesz powiedzieć?
- A co moja?
Tej nocy nikt z trójki przyjaciół nie zasnął. Ani Majka, ani Krzysiek, ani Maciek.
Na własnej skórze musieli poznać oblicze cierpienia z powodu miłości. Kto wie może to nie jedyna ich nieprzespana noc?
Jejku podoba mi się. No nareszcie jest ten rozdział. Ciekawi dalszego rozwoju? Trochę się będzie działo :)
sobota, 12 października 2013
Rozdział 9; Początek gry czy przegrana na starcie?
Kamil wszedł do domu. Zamknął drzwi za sobą i udał się do kuchni. Z uśmiechem na twarzy przywitała go Ewa.
- A gdzie zostawiłeś Maję? - zapytała.
- Pojechała gdzieś z Titusem.
Usiadł wygodnie na kanapie.
- Kamil czemu jesteś taki smutny?- spytała Ewa i usiadła obok niego.
- Rozmawiałem z tą psycholog.
- I co?
- Powiedziała, że Majka robi niesamowite postępy w krótkim czasie.
- To chyba dobrze co nie?
- Zapytała czy Majka się nie zakochała.Powiedziałem, że tak- uśmiechnął się.
- Widzisz Kamil, zawsze Ci mówię, że miłość jest lekarstwem na wszystko.
- Powiedziała , że trzeba się teraz modlić żeby coś się nie wydarzyło złego między Majką a Titusem i żeby nie przestali ze sobą być. Jeśli tak się stanie, to Majka po takim przeżyciu wpadnie znów w stany depresyjne, w sumie co jest mało możliwe.
- To jak mało możliwe to dobrze.
- A wiesz czemu? Bo bardziej możliwym scenariuszem będzie to, że Majka wpadnie w depresję a nie w stany depresyjne.
- No ale Kamil Ty zawsze musisz wyciągać najgorsze scenariusze, a mówię Ci, że tak nie będzie, bo Maja i Titus to taka fajna, bezkonfliktowa para. Normalnie jak My Kamil.
Uśmiechnął się. Bezsprzecznie byli bezkonfliktowym małżeństwem, a jedyny raz kiedy Ewa na niego krzyknęła był moment w którym upuścił jej aparat.
*
Majka szybko wyrzuciła kilka ubrań ze swojej szafy. Po chwili namysłu założyła legginsy w kwiatki oraz czarną tunikę na ramiączkach. Byli już mocno spóźnieni na imprezę u Dawida. W ekspresowym tempie poprawiła makijaż i przeczesała długie włosy.
Po trzydziestu minutach dotarli przed dom Mustafa.
Okazało się, że nie tylko oni się spóźnili. Brakowało jeszcze Janka Ziobry.
- Cześć- przywitał się z Nimi Maciek, który już kolejny raz przyłapał się na wpatrywaniu się w Majkę jak w obrazek. Nie mógł nic na to poradzić. Majka była piękna, a dzisiaj wyglądała jeszcze piękniej niż zwykle.
Czuł w sobie złość. Coraz częściej myślał o Majce, a nie mógł sobie pozwolić na zakochanie się w Niej. Musiał się skupić na zbliżającym się sezonie olimpijskim, a ponadto Maja była dziewczyną jego przyjaciela. A on takich świństw przyjaciołom nie robi. Miał taką zasadę.
- Titus porywam Ci Majkę, bo muszę sobie z Nią zatańczyć- pojawił się niespodziewanie Kacper.
- O nie, nie, nie pierwszy taniec to ja tańczę z Majką- odpowiedział Krzysiek i razem z Majką zniknął wszystkim z oczu.
Nie byli pierwszymi, którzy poruszali się w takt muzyki. Miętus wpatrywał się w Majkę z uśmiechem na twarzy.
- Jestem szczęściarzem. Cholernym szczęściarzem- pomyślał w sobie w duchu i złożył na jej ustach pocałunek.
- Pójdę na chwilę do Kacpra- powiedział po chwili.
Majka ruszyła w stronę Maćka.
- Co tam młoda?- zagadnął Kot.
- Jesteś zajebisty Maciek, wiesz?
- A to czemu?
- I w ogóle powinieneś być psychologiem.
- Ja?
- No tak. Od razu jak z Tobą porozmawiam wszystko takie proste się robi. Dzięki Tobie przesypiam całą noc.
- A to raczej nie dzięki mnie, tylko Krzyśkowi.
- Dzięki Niemu też. Co ja bym bez Was zrobiła.
- Tak w ogóle to to wszystko dzięki Kamilowi, na rękach go powinniśmy nosić. Gdyby nie to, że jest Twoim kuzynem pewnie nigdy byśmy się nie spotkali.
Zobaczyli Dawida niosącego...butelkę wódki oraz kieliszki.
- Pijemy, pijemy już polewam- powiedział trochę pijany.
Po chwili pojawił się Krzysiek z Kacprem, którzy byli w jeszcze gorszym stanie niż Dawid.
Krzysiek usiadł koło Majki, a Kacper koło Niego. Po kilku kolejkach zaczęli delektować się smakiem wódki z następnej butelki.
Kacper z Maćkiem wstali, by zmienić piosenkę.
- Maja- zaczął mówić Krzysiek i położył się na jej kolanach.- Maja kocham Cię. Maja jestem pijany.
Po tych słowach Majka wyciągnęła telefon i zadzwoniła do Grześka.
- Tak?
- Grzesiek, mógłbyś przyjechać po Krzyśka?
- Bratowa, ja zawsze jestem do Twoich usług.
- Dzięki.
Po chwili usiadł koło Majki Mustaf.
- Widzę, że Krzysiu już nie daje rady.
- No tak go załatwiliście- zażartowała Maja.
- Ja? To Kacper! Razem pili, tamten teraz śpi u mnie w pokoju. Ale teraz my Majka pijemy razem.
Rozlał do kieliszków wódkę.
- Wiesz Majka cieszę się, że jesteście razem. Pasujecie do siebie. I jesteście w sobie zakochani po uszy.
- Ciekawe skąd to wiesz.
- Widać to po Was. Będziecie żyć długo i szczęśliwie, będziecie mieć gromadkę dzieci i duży dom z ogrodem.
- Hahaha Dawid Ty już więcej nie pij.
- Nie no jeszcze się trochę napijemy. Wódki nie można marnować Majka.
Ktoś zadzwonił do drzwi.
- To pewnie Grzesiek.
- Dobra to idę otworzyć.
Zszedł po schodach i otworzył drzwi.
- Gdzie mój braciszek alkoholiku?- zaśmiał się.
- U góry.
Grzegorz szybko znalazł się przy bracie.
- Krzysiek wstawaj jedziemy do domu- poruszał brata, od którego w odpowiedzi usłyszał krótkie: Yhm.
Zniósł go po schodach i zatrzymał się przed drzwiami. Spojrzał na Majkę. Była praktycznie tak samo pijana jak Krzysiek.
- Majka pojadę odwieź tego debila i przyjadę po Ciebie i Cię odwiozę ok?
- W sumie to nie musisz- usłyszał głos Kota.- Kuba po mnie przyjedzie i będziemy mieć i tak po drodze, więc odwieziemy Majkę.
Mentos wyszedł, prowadząc swego brata.
- Chodź- powiedział Maciek i wziął Majkę za rękę.
Zobaczyli śpiącego Dawida i Janka na kanapie, a więc poszli do pokoju gościnnego.
Usiedli na łóżku. Maciek spojrzał na Majkę. Uśmiechnęła się. Poczuł drżenie swego ciała. Zbliżył się i zaczął ją całować.
- Krzysiek kocham Cię- szepnęła.
Spojrzał w jej oczy i ściągnął jej koszulkę. Po czym ułożył ją delikatnie na fioletowej pościeli i zaczął zachłannie całować każdy zakątek jej ciała. Nie mógł nacieszyć się faktem, że jest tak blisko i tylko dla Niego. Kiedy ich ciała złączyły się w jedno, czując bicie swego serca, słysząc przyspieszone oddechy i głuchy krzyk płynący z warg Majki poczuł, że kocha ją i musi o Nią zawalczyć.
Choćby to była gra warta świeczki, choćby kosztowała utratę przyjaciela on musi zaryzykować.
Tylko czy to będzie takie łatwe czy słono za to zapłaci?
W sumie nawet mi się podoba. Akcja nabiera tempa :)
- A gdzie zostawiłeś Maję? - zapytała.
- Pojechała gdzieś z Titusem.
Usiadł wygodnie na kanapie.
- Kamil czemu jesteś taki smutny?- spytała Ewa i usiadła obok niego.
- Rozmawiałem z tą psycholog.
- I co?
- Powiedziała, że Majka robi niesamowite postępy w krótkim czasie.
- To chyba dobrze co nie?
- Zapytała czy Majka się nie zakochała.Powiedziałem, że tak- uśmiechnął się.
- Widzisz Kamil, zawsze Ci mówię, że miłość jest lekarstwem na wszystko.
- Powiedziała , że trzeba się teraz modlić żeby coś się nie wydarzyło złego między Majką a Titusem i żeby nie przestali ze sobą być. Jeśli tak się stanie, to Majka po takim przeżyciu wpadnie znów w stany depresyjne, w sumie co jest mało możliwe.
- To jak mało możliwe to dobrze.
- A wiesz czemu? Bo bardziej możliwym scenariuszem będzie to, że Majka wpadnie w depresję a nie w stany depresyjne.
- No ale Kamil Ty zawsze musisz wyciągać najgorsze scenariusze, a mówię Ci, że tak nie będzie, bo Maja i Titus to taka fajna, bezkonfliktowa para. Normalnie jak My Kamil.
Uśmiechnął się. Bezsprzecznie byli bezkonfliktowym małżeństwem, a jedyny raz kiedy Ewa na niego krzyknęła był moment w którym upuścił jej aparat.
*
Majka szybko wyrzuciła kilka ubrań ze swojej szafy. Po chwili namysłu założyła legginsy w kwiatki oraz czarną tunikę na ramiączkach. Byli już mocno spóźnieni na imprezę u Dawida. W ekspresowym tempie poprawiła makijaż i przeczesała długie włosy.
Po trzydziestu minutach dotarli przed dom Mustafa.
Okazało się, że nie tylko oni się spóźnili. Brakowało jeszcze Janka Ziobry.
- Cześć- przywitał się z Nimi Maciek, który już kolejny raz przyłapał się na wpatrywaniu się w Majkę jak w obrazek. Nie mógł nic na to poradzić. Majka była piękna, a dzisiaj wyglądała jeszcze piękniej niż zwykle.
Czuł w sobie złość. Coraz częściej myślał o Majce, a nie mógł sobie pozwolić na zakochanie się w Niej. Musiał się skupić na zbliżającym się sezonie olimpijskim, a ponadto Maja była dziewczyną jego przyjaciela. A on takich świństw przyjaciołom nie robi. Miał taką zasadę.
- Titus porywam Ci Majkę, bo muszę sobie z Nią zatańczyć- pojawił się niespodziewanie Kacper.
- O nie, nie, nie pierwszy taniec to ja tańczę z Majką- odpowiedział Krzysiek i razem z Majką zniknął wszystkim z oczu.
Nie byli pierwszymi, którzy poruszali się w takt muzyki. Miętus wpatrywał się w Majkę z uśmiechem na twarzy.
- Jestem szczęściarzem. Cholernym szczęściarzem- pomyślał w sobie w duchu i złożył na jej ustach pocałunek.
- Pójdę na chwilę do Kacpra- powiedział po chwili.
Majka ruszyła w stronę Maćka.
- Co tam młoda?- zagadnął Kot.
- Jesteś zajebisty Maciek, wiesz?
- A to czemu?
- I w ogóle powinieneś być psychologiem.
- Ja?
- No tak. Od razu jak z Tobą porozmawiam wszystko takie proste się robi. Dzięki Tobie przesypiam całą noc.
- A to raczej nie dzięki mnie, tylko Krzyśkowi.
- Dzięki Niemu też. Co ja bym bez Was zrobiła.
- Tak w ogóle to to wszystko dzięki Kamilowi, na rękach go powinniśmy nosić. Gdyby nie to, że jest Twoim kuzynem pewnie nigdy byśmy się nie spotkali.
Zobaczyli Dawida niosącego...butelkę wódki oraz kieliszki.
- Pijemy, pijemy już polewam- powiedział trochę pijany.
Po chwili pojawił się Krzysiek z Kacprem, którzy byli w jeszcze gorszym stanie niż Dawid.
Krzysiek usiadł koło Majki, a Kacper koło Niego. Po kilku kolejkach zaczęli delektować się smakiem wódki z następnej butelki.
Kacper z Maćkiem wstali, by zmienić piosenkę.
- Maja- zaczął mówić Krzysiek i położył się na jej kolanach.- Maja kocham Cię. Maja jestem pijany.
Po tych słowach Majka wyciągnęła telefon i zadzwoniła do Grześka.
- Tak?
- Grzesiek, mógłbyś przyjechać po Krzyśka?
- Bratowa, ja zawsze jestem do Twoich usług.
- Dzięki.
Po chwili usiadł koło Majki Mustaf.
- Widzę, że Krzysiu już nie daje rady.
- No tak go załatwiliście- zażartowała Maja.
- Ja? To Kacper! Razem pili, tamten teraz śpi u mnie w pokoju. Ale teraz my Majka pijemy razem.
Rozlał do kieliszków wódkę.
- Wiesz Majka cieszę się, że jesteście razem. Pasujecie do siebie. I jesteście w sobie zakochani po uszy.
- Ciekawe skąd to wiesz.
- Widać to po Was. Będziecie żyć długo i szczęśliwie, będziecie mieć gromadkę dzieci i duży dom z ogrodem.
- Hahaha Dawid Ty już więcej nie pij.
- Nie no jeszcze się trochę napijemy. Wódki nie można marnować Majka.
Ktoś zadzwonił do drzwi.
- To pewnie Grzesiek.
- Dobra to idę otworzyć.
Zszedł po schodach i otworzył drzwi.
- Gdzie mój braciszek alkoholiku?- zaśmiał się.
- U góry.
Grzegorz szybko znalazł się przy bracie.
- Krzysiek wstawaj jedziemy do domu- poruszał brata, od którego w odpowiedzi usłyszał krótkie: Yhm.
Zniósł go po schodach i zatrzymał się przed drzwiami. Spojrzał na Majkę. Była praktycznie tak samo pijana jak Krzysiek.
- Majka pojadę odwieź tego debila i przyjadę po Ciebie i Cię odwiozę ok?
- W sumie to nie musisz- usłyszał głos Kota.- Kuba po mnie przyjedzie i będziemy mieć i tak po drodze, więc odwieziemy Majkę.
Mentos wyszedł, prowadząc swego brata.
- Chodź- powiedział Maciek i wziął Majkę za rękę.
Zobaczyli śpiącego Dawida i Janka na kanapie, a więc poszli do pokoju gościnnego.
Usiedli na łóżku. Maciek spojrzał na Majkę. Uśmiechnęła się. Poczuł drżenie swego ciała. Zbliżył się i zaczął ją całować.
- Krzysiek kocham Cię- szepnęła.
Spojrzał w jej oczy i ściągnął jej koszulkę. Po czym ułożył ją delikatnie na fioletowej pościeli i zaczął zachłannie całować każdy zakątek jej ciała. Nie mógł nacieszyć się faktem, że jest tak blisko i tylko dla Niego. Kiedy ich ciała złączyły się w jedno, czując bicie swego serca, słysząc przyspieszone oddechy i głuchy krzyk płynący z warg Majki poczuł, że kocha ją i musi o Nią zawalczyć.
Choćby to była gra warta świeczki, choćby kosztowała utratę przyjaciela on musi zaryzykować.
Tylko czy to będzie takie łatwe czy słono za to zapłaci?
W sumie nawet mi się podoba. Akcja nabiera tempa :)
piątek, 27 września 2013
Rozdział 8; Miłość kwitnie wokół Nas
Majkę obudził dźwięk dzwoniącej komórki. Otworzyła oczy i włożyła rękę pod poduszkę, szukając swojego telefonu. Spojrzała na wyświetlacz. Dzwonił Krzysiek. Z uśmiechem na twarzy odebrała.
- Cześć.
- Cześć Kochanie. Śpisz jeszcze ?
- Właśnie mnie obudziłeś wiesz?
- To dobrze. Wstawaj bo o dziewiątej masz iść do psychologa.
- Co? Skąd wiesz? Od Kamila?
- Ja wiem wszystko o Tobie Kochanie.
- Szkoda, że ja nie wiem o Tobie tyle co Ty o mnie.
- Spoko, wszystkiego się dowiesz. Mamy przed sobą całe życie.
- No tak.
- Wpadnę wieczorem, o ósmej. Dobra to kończę. Pa skarbie!
- Cześć!
Szybko wstała z łóżka i udała się do kuchni, w której Ewka robiła kanapki.
- Gdzie Kamil?- spytała.
- Pojechał do rodziców a co?
- Nie nic, chciałam go ochrzanić- zaśmiała się i pobiegła do pokoju.
- Majka, zrobiłam kanapki. Gdzie Ty idziesz?
- Tylko się ubiorę.
Założyła dżinsowe spodenki i fioletowy t-shirt.
- Zawiozę Cię- powiedziała Ewa, gdy Majka weszła do kuchni.
- Mam lepszy pomysł.
- Jaki?
- Dasz mi samochód i sama pojadę.
- Ale wiesz co ja pojadę z Tobą, bo od razu potem pojedziemy na zakupy.
- Ty po prostu mi nie ufasz i boisz się, że nie pojadę do tej psycholog!- żachnęła się Majka.
- Nie, po prostu teraz ja chcę jechać, ostatnio był Kamil, więc teraz ja chcę być tam . Zrozum to.
***
Maciek cały czas spoglądał na Majkę.
- Jak jest u psychologa?- zapytał po chwili.
- Po co Ci to wiedzieć? A poza tym co chcesz wiedzieć ? O co pyta? Co radzi?
- Nie rozumiem dlaczego Ty się tak irytujesz , gdy ktoś mówi o psychologu?
- Możesz to nie jest temat o którym chcę rozmawiać.
- Tylko, że właśnie są takie tematy o których się powinno rozmawiać, bo są osoby które się o Ciebie martwią i które chcą Ci pomóc.
- Maciek, ale do tego trzeba mieć przyjaciół.
- Przecież ich masz.
- No ciekawe kogo.
- Mnie, Krzyśka, Dawida, Ewkę, Kamila.
- Ale ja nie jestem z tych, którzy tak jakby narzucają swoje problemy innym. Może Ty mówisz o swoich problemach, ale ja nie.
- Nie mówię. Ale nie dlatego, że im nie ufam. Po prostu wiem, że oni też mają swoje problemy, czasem dużo gorsze od moich. A poza tym przyjaciele za mnie życia nie przeżyją.
- Maciek jak Ty to robisz, że się niczym nie przejmujesz?
- Nie myślę o tym. Chcę skakać, wygrywać, by kiedyś coś po mnie zostało. Ja mam coś co mi pozwala oderwać się od rzeczywistości. Gdybym nie miał skoków pewnie miałbym depresję. A tak to skoki są moim naturalnym lekiem.
Majka zamyśliła się, a Kot zbliżył się i pocałował ją w policzek.
- Muszę już iść. Cześć!
- Cześć.
Po wyjściu Maćka dziewczyna otworzyła swój pamiętnik.
Drogi pamiętniku, dawno nie pisałam, ale tyle się zmieniło. Chyba się zakochałam! Krzysiek jest wspaniały!
Ideał po prostu. Zabawny, czuły, opiekuńczy! Boże chciałabym z Nim całe życie spędzić.
No a Maciek, Maciek jest idealnym przyjacielem. Jego dziewczyna będzie najszczęśliwszą kobietą na świecie!
I jeszcze do tego Kamil. Fajnie, że mnie nie ocenia, stara się mi pomagać i podchodzi do tego normalnie. Nie wiem co bym bez Niego zrobiła.
***
Kamil i Ewa wracali od rodziców.
- No i co Kamil? Miłość kwitnie wokół Nas- uśmiechnęła się Ewka.
- To się ciesz- odpowiedział jej krótko Kamil.
- Powiedz, że miałam świetny pomysł , że zabrałam Majkę na konkurs.
Stoch spojrzał na swoją żonę.
- Na razie się wstrzymam, ale chciałbym żeby tak było.
- Oh Kamil czy Ty zawsze musisz być taki uparty.
- Nie uparty Ewka tylko nie masz żadnej pewności, że już zawsze będą razem . Oni są młodzi i jeszcze wiele błędów mogą popełnić.
- Ale Majka z Krzyśkiem do siebie pasują.
- Dla Ciebie to każdy do siebie pasuje.
- Ale oni szczególnie.
- Może masz rację- powiedział Stoch, przypominając sobie widok Krzyśka i Majki razem.
Na razie są szczęśliwi- pomyślał, uśmiechając się.
Rozdział krótki, a to dlatego że trzymam Was w niepewności przed kolejnym. Takiego obrotu akcji jaki będzie w następnym rozdziale się nie spodziewacie, przynajmniej tak mi się wydaje. Zostawiam Was w niepewności.
+ Przepraszam, ze tak długo nie było rozdziału no ale szkoła. Także czekajcie z cierpliwością .
- Cześć.
- Cześć Kochanie. Śpisz jeszcze ?
- Właśnie mnie obudziłeś wiesz?
- To dobrze. Wstawaj bo o dziewiątej masz iść do psychologa.
- Co? Skąd wiesz? Od Kamila?
- Ja wiem wszystko o Tobie Kochanie.
- Szkoda, że ja nie wiem o Tobie tyle co Ty o mnie.
- Spoko, wszystkiego się dowiesz. Mamy przed sobą całe życie.
- No tak.
- Wpadnę wieczorem, o ósmej. Dobra to kończę. Pa skarbie!
- Cześć!
Szybko wstała z łóżka i udała się do kuchni, w której Ewka robiła kanapki.
- Gdzie Kamil?- spytała.
- Pojechał do rodziców a co?
- Nie nic, chciałam go ochrzanić- zaśmiała się i pobiegła do pokoju.
- Majka, zrobiłam kanapki. Gdzie Ty idziesz?
- Tylko się ubiorę.
Założyła dżinsowe spodenki i fioletowy t-shirt.
- Zawiozę Cię- powiedziała Ewa, gdy Majka weszła do kuchni.
- Mam lepszy pomysł.
- Jaki?
- Dasz mi samochód i sama pojadę.
- Ale wiesz co ja pojadę z Tobą, bo od razu potem pojedziemy na zakupy.
- Ty po prostu mi nie ufasz i boisz się, że nie pojadę do tej psycholog!- żachnęła się Majka.
- Nie, po prostu teraz ja chcę jechać, ostatnio był Kamil, więc teraz ja chcę być tam . Zrozum to.
***
Maciek cały czas spoglądał na Majkę.
- Jak jest u psychologa?- zapytał po chwili.
- Po co Ci to wiedzieć? A poza tym co chcesz wiedzieć ? O co pyta? Co radzi?
- Nie rozumiem dlaczego Ty się tak irytujesz , gdy ktoś mówi o psychologu?
- Możesz to nie jest temat o którym chcę rozmawiać.
- Tylko, że właśnie są takie tematy o których się powinno rozmawiać, bo są osoby które się o Ciebie martwią i które chcą Ci pomóc.
- Maciek, ale do tego trzeba mieć przyjaciół.
- Przecież ich masz.
- No ciekawe kogo.
- Mnie, Krzyśka, Dawida, Ewkę, Kamila.
- Ale ja nie jestem z tych, którzy tak jakby narzucają swoje problemy innym. Może Ty mówisz o swoich problemach, ale ja nie.
- Nie mówię. Ale nie dlatego, że im nie ufam. Po prostu wiem, że oni też mają swoje problemy, czasem dużo gorsze od moich. A poza tym przyjaciele za mnie życia nie przeżyją.
- Maciek jak Ty to robisz, że się niczym nie przejmujesz?
- Nie myślę o tym. Chcę skakać, wygrywać, by kiedyś coś po mnie zostało. Ja mam coś co mi pozwala oderwać się od rzeczywistości. Gdybym nie miał skoków pewnie miałbym depresję. A tak to skoki są moim naturalnym lekiem.
Majka zamyśliła się, a Kot zbliżył się i pocałował ją w policzek.
- Muszę już iść. Cześć!
- Cześć.
Po wyjściu Maćka dziewczyna otworzyła swój pamiętnik.
Drogi pamiętniku, dawno nie pisałam, ale tyle się zmieniło. Chyba się zakochałam! Krzysiek jest wspaniały!
Ideał po prostu. Zabawny, czuły, opiekuńczy! Boże chciałabym z Nim całe życie spędzić.
No a Maciek, Maciek jest idealnym przyjacielem. Jego dziewczyna będzie najszczęśliwszą kobietą na świecie!
I jeszcze do tego Kamil. Fajnie, że mnie nie ocenia, stara się mi pomagać i podchodzi do tego normalnie. Nie wiem co bym bez Niego zrobiła.
***
Kamil i Ewa wracali od rodziców.
- No i co Kamil? Miłość kwitnie wokół Nas- uśmiechnęła się Ewka.
- To się ciesz- odpowiedział jej krótko Kamil.
- Powiedz, że miałam świetny pomysł , że zabrałam Majkę na konkurs.
Stoch spojrzał na swoją żonę.
- Na razie się wstrzymam, ale chciałbym żeby tak było.
- Oh Kamil czy Ty zawsze musisz być taki uparty.
- Nie uparty Ewka tylko nie masz żadnej pewności, że już zawsze będą razem . Oni są młodzi i jeszcze wiele błędów mogą popełnić.
- Ale Majka z Krzyśkiem do siebie pasują.
- Dla Ciebie to każdy do siebie pasuje.
- Ale oni szczególnie.
- Może masz rację- powiedział Stoch, przypominając sobie widok Krzyśka i Majki razem.
Na razie są szczęśliwi- pomyślał, uśmiechając się.
Rozdział krótki, a to dlatego że trzymam Was w niepewności przed kolejnym. Takiego obrotu akcji jaki będzie w następnym rozdziale się nie spodziewacie, przynajmniej tak mi się wydaje. Zostawiam Was w niepewności.
+ Przepraszam, ze tak długo nie było rozdziału no ale szkoła. Także czekajcie z cierpliwością .
środa, 28 sierpnia 2013
Rozdział 7; Pierwszy pocałunek jest jak słońce - wschodząc rozpoczyna dzień, który nigdy nie będzie taki sam jak inne
Stoch spojrzał na zegarek, dopijać kawę. Była 7.45. Nie mógł spać. Stresował się wizytą Majki u psychologa. Tak bardzo bał się o Majkę.
Ktoś zadzwonił do drzwi. Zdziwiony Kamil poszedł otworzyć. Ku jego zaskoczeniu stał przed Nim Krzysztof Miętus.
- Titus, człowieku nie ma jeszcze ósmej.
- Ale jak widzę nie śpisz.
- Co Cię do mnie sprowadza o tak wcześniej porze?
- Chciałem coś pokazać Majce. Śpi?
- A jak myślisz?
- To pokaże Tobie. Tylko daj swojego laptopa.
Kamil poszedł do sypialni po laptopa. Po chwili wrócił.
- Poczęstowałem się sokiem- odparł Miętus.
Titus wziął laptopa i wszedł na stronę ciacha.net.
- Gdyby nie Grzesiek to by nawet o tym nie wiedział. Patrz.
Kamil zaczął czytać:
MAJA PRZYBYLSKA- Kim jest i co ma wspólnego z Naszymi skokowymi ciachami?
Ma osiemnaście lat, właśnie skończyła liceum. Naszą uwagę zwróciła podczas Letniej Grand Prix w Wiśle.
Przyłapaliśmy ją na romantycznym spacerze z Krzysztofem Miętusem, gdzie trzymali się za ręce.
Czy śliczna Majka skradła serce Naszemu Titusowi? Wszystko na to wskazuje. Nie dziwimy się Krzysiowi, ale ubolewamy, że już nie jest wolnym skoczkiem.
Wszystko byłoby w porządku i należałoby się cieszyć szczęściem Titusa, ale... ale to chyba nie jedyny skoczek, któremu rudowłosa wpadła w oko.
Zauważyliśmy również nić sympatii z Dawidem Kubackim.
I co mają znaczyć te subtelne spojrzenia między Majką a Maciejem Kotem?
Na sam koniec pytanie:
Co z tym wspólnego ma Mistrz Świata, Kamil Stoch?
Okazuje się, że bardzo wiele. Z pewnych źródeł wiemy , że jest to kuzynka Naszego mistrza.
Zobaczymy jak się to potoczy, ale Naszym skokowym ciachom i tak życzymy wiele szczęścia.
Ps. Myślicie, że zaistniałaby w showbiznesie? Z taką urodą wszystkie gazety prosiłyby ją o sesję! Więc pewnie będzie chciała zakręcić się wokół Naszych skoczków.
- No to widzisz. Porobiło się. Żeby się za Nią nie wzięły jakieś plotkarskie gazety. A fakt, że jesteś jej kuzynem jeszcze bardziej ich przyciągnie- powiedział Miętus.
- No nawet zdjęcia zrobili.
Majka weszła do salonu i ujrzała Kamila wraz z Krzyśkiem.
- Cześć- przywitała się.
- Cześć- uśmiechnął się.
- Co tam oglądacie? Oo to my Titus, pokaż!
Majka zaczęła czytać. Kamil z Krzyśkiem bacznie się jej przyglądali.
- Oczywiście, że się wokół Nich zakręcę, szczególnie koło Kamila. I fajnie Titus, że mamy jakieś zdjęcie razem co nie? A swoja drogą, że im się tak chce o każdej, zwykłej fance pisać.
- Nie piszą o każdej tylko o Tobie- odrzekł Kamil.
- Majka...- zaczął mówić Krzysztof.
- Tak?
- Co będziesz teraz robić? Bo chciałbym Cię zaprosić na miasto.
- Majka teraz nie może- wtrącił się Stoch.
- No tak, teraz nie mogę.
- Nie możesz czy Stoch Ci zabrania się ze mną spotykać?- zaśmiał się.
- Nie Titus, po prostu teraz musimy iść z Majką do...- Majka spojrzała porozumiewawczo na Kamila.- No musimy gdzieś iść- dokończył.
- A co robisz popołudniu?
- Znaczy miałam jechać z Ewką do Cyśki, ale to najwyżej nie pojadę.
- Czyli, że o 6 będziesz gotowa?
- Postaram się.
- Ja bym na to nie liczył. Wiesz kobiety... - zaśmiał się Stoch.
- Kamil!
- Ja nic nie mówiłem przecież.
- To do zobaczenia.
- Cześć- Majka odprowadziła Krzyśka do drzwi i wróciła.
- Ubierz się szybko. Już Ci robię kawę- powiedział Kamil na widok kuzynki.
Szybko ubrała się w żółtą spódnicę i czarną koszulkę. Poszła do łazienki umalować się.
- Majka pospiesz się, bo nie zdążymy- usłyszała głos Kamila.
- Już idę.
Po dziesięciu minutach dojechali na miejsce.
- Kamil ja jednak... nie, ja tam nie idę.
- Maja rozmawialiśmy o tym.
Wysiedli z samochodu, kierując się w stronę budynku.
- Cześć co Wy tu robicie? A już wiem- odwróciła się i ujrzała Maćka.
- Cześć, a Ty co tu robisz?- zapytał Kamil.
- Idę do koleżanki. Cieszę się, że coś z tym zrobiłeś i przyszliście tutaj.
- Co? To Wy wszystko ukartowaliście?- spytała zaskoczona Majka.
- Nie, po prostu Maciek przekonał mnie do tego.
Majka ze złością poszła w stronę budynku.
Cześć- rzucił Stoch i poszedł za dziewczyną.
Maja weszła do poczekalni.
- Dzień dobry, Ty jesteś Majka tak?- zapytała bardzo miła chyba recepcjonistka.
- Tak.
Kamil pojawił się tuż za Majką.
- Dzień dobry panie Kamilu, zapraszam- pokierowała ich do pani psycholog.
- Dzień dobry. Niech pan zostanie w poczekalni, najpierw porozmawiam z Majką.
Kamil wyszedł i usiadł na wygodnym krześle. Czuł się strasznie. Nie wiedział, że będzie aż tak przeżywać wizytę Majki u psychologa. Rozglądał się, stukając palcami z nerwów o obręcz krzesła.
Zadzwonił mu telefon.
- Tak?
- No i jak tam?- usłyszał głos żony w telefonie.
- Jakoś...
- A już jesteście u psychologa?
- Tak, ja czekam w poczekalni a Majka jest w środku.
- Wiesz co ja jadę na zakupy, chce coś kupić Milence, wiec przyjadę tam do Was na chwilę.
- Dobrze.
- Kończę, pa.
- Cześć.
Stoch wstał, widząc jak otwierają się drzwi, z których wyszła Majka i pani psycholog.
- Teraz zapraszam pana.
- Nie za krótko trwała ta wizyta?- spytał, siadając na krześle.
- Pierwsza wizyta nie może trwać długo, żeby nie zniechęcić pacjenta. Dowiedziałam się to co trzeba i... i myślę, że nie będzie tak źle. Przyszliście państwo wcześnie, i to są tylko stany depresyjne. Znaczy tylko to złe słowo, ale myślę, że leczenie będzie skuteczne, ale sama terapia nie wystarczy tu będzie potrzebne duże wsparcie rodziny.Rodzina musi z Nią spędzać dużo czasu i interesować się jej życiem, chociaż ona może uznać to za wścibstwo ale tak musi być. Również przyjaciele, bo nie od dzisiaj wiadomo, że przyjaciele są dla młodych ludzi ważniejsi niż rodzina. Proszę się nie martwić, razem jej pomożemy.
- Dobrze, dziękuje. Do widzenia.
- Umówiłam się z Majką w środę. Do widzenia.
Po chwili znaleźli się przy samochodzie i zobaczyli nadjeżdżającą Ewę.
- No i jak było?- zwróciła się Ewa do Majki.
- Tak sobie.
- Będzie dobrze- dodał Stoch.
- Maja to jedziesz ze mną do Cysi?
- Nie.
- Czemu?
- Majka umówiła się z Titusem na randkę- wtrącił się Kamil.
- Żadną randkę.
- No ja wiem, wiem to tylko koleżeńskie spotkanie- stwierdził żartobliwie.
- Tak, właśnie.
***
Majka czesała swoje długie, rude włosy, aż ktoś zadzwonił do drzwi.
- Ja otworzę- usłyszała głos Kamila, ale i tak wybiegła z łazienki.
- Gotowa?- spytał Krzysiek, gdy zobaczył Majkę.
- Tak.
Spojrzała na Krzyśka, wyglądał inaczej niż zwykle. Miał na sobie czarno-białą koszulę w kratę i czarne dżinsy.
Titus odwrócił wzrok od prześlicznej Majki i spojrzał na Stocha.
- A Ty co się śmiejesz?
- Ja się tylko uśmiecham. Dobra idźcie już.
Rzucili tylko krótki cześć i wyszli.
Ruszyli w drogę.
- Gdzie jedziemy?- spytała dziewczyna.
- Znam takie fajne miejsce, zrobimy sobie mały piknik.
- Piknik?
- No tak, wszystko już przygotowałem.
Po kilku minutach dojechali na miejsce. Krzysiek wyciągnął dwie torby z bagażnika.
- Chodź- wziął ją za rękę. Szli po miękkiej trawie gdzieś w górę.
- Gdzie idziemy?
- Mówiłem Ci w fajne miejsce- puścił jej oczko.
Po dwóch minutach doszli na miejsce.
- To tutaj. Ładnie co nie?
Majka rozejrzała się wokoło. Było tu pięknie. Z góry było widać kawałek Zakopanego.
- Tak- uśmiechnęła się.
Krzysiek rozłożył koc.
- Lubisz truskawki?- zapytał.
- Tak.
- To proszę- rozłożył się wygodnie na kocu i wyciągnął pudełko truskawek.
Majka usiadła obok Niego, biorąc truskawkę do ust.
- Czemu tak mi się przyglądasz?- spytała po chwili.
- Bo mi się podobasz.
- Yhm tak jasne, i co jeszcze powiesz ciekawego?- zaśmiała się.
- Chyba się w Tobie zakochałem.
Majkę zamurowało. Nie wiedziała co powiedzieć. Była zaskoczona ale i szczęśliwa.
Krzysiek zbliżył się do Majki i dotknął jej policzka ręką. Wpatrywali się w siebie, raz w swoje oczy, raz w swoje usta.
W końcu Titus musknął jej warg, zaczął całować delikatnie i czule.
A Ty?- przerwał na chwilę.
- Co ja?
- Powiedz, że choć trochę Ci się podobam.
- Bardzo mi się podobasz i wiesz... ja od konkursu cały czas o Tobie myślę. Chyba się w tobie zakochałam, Krzysiek!
Wybuchła w Nich namiętność. Leżeli, całowali się i nie mogli przestać. Smakowali swych ust i poznawali uczucie, które nazywa się miłość.
Rozdział miał być w poniedziałek, ale byłam u dentysty, potem na zakupach i brakło mi czasu, wczoraj przez ból zęba nie dałam rady a dzisiaj go wyrwałam i coś dla Was wymodziłam :)
Całość jest taka sobie, ale końcówka mi się podoba ;)
Opinie zostawiam Wam! :P
Ktoś zadzwonił do drzwi. Zdziwiony Kamil poszedł otworzyć. Ku jego zaskoczeniu stał przed Nim Krzysztof Miętus.
- Titus, człowieku nie ma jeszcze ósmej.
- Ale jak widzę nie śpisz.
- Co Cię do mnie sprowadza o tak wcześniej porze?
- Chciałem coś pokazać Majce. Śpi?
- A jak myślisz?
- To pokaże Tobie. Tylko daj swojego laptopa.
Kamil poszedł do sypialni po laptopa. Po chwili wrócił.
- Poczęstowałem się sokiem- odparł Miętus.
Titus wziął laptopa i wszedł na stronę ciacha.net.
- Gdyby nie Grzesiek to by nawet o tym nie wiedział. Patrz.
Kamil zaczął czytać:
MAJA PRZYBYLSKA- Kim jest i co ma wspólnego z Naszymi skokowymi ciachami?
Ma osiemnaście lat, właśnie skończyła liceum. Naszą uwagę zwróciła podczas Letniej Grand Prix w Wiśle.
Przyłapaliśmy ją na romantycznym spacerze z Krzysztofem Miętusem, gdzie trzymali się za ręce.
Czy śliczna Majka skradła serce Naszemu Titusowi? Wszystko na to wskazuje. Nie dziwimy się Krzysiowi, ale ubolewamy, że już nie jest wolnym skoczkiem.
Wszystko byłoby w porządku i należałoby się cieszyć szczęściem Titusa, ale... ale to chyba nie jedyny skoczek, któremu rudowłosa wpadła w oko.
Zauważyliśmy również nić sympatii z Dawidem Kubackim.
I co mają znaczyć te subtelne spojrzenia między Majką a Maciejem Kotem?
Na sam koniec pytanie:
Co z tym wspólnego ma Mistrz Świata, Kamil Stoch?
Okazuje się, że bardzo wiele. Z pewnych źródeł wiemy , że jest to kuzynka Naszego mistrza.
Zobaczymy jak się to potoczy, ale Naszym skokowym ciachom i tak życzymy wiele szczęścia.
Ps. Myślicie, że zaistniałaby w showbiznesie? Z taką urodą wszystkie gazety prosiłyby ją o sesję! Więc pewnie będzie chciała zakręcić się wokół Naszych skoczków.
- No to widzisz. Porobiło się. Żeby się za Nią nie wzięły jakieś plotkarskie gazety. A fakt, że jesteś jej kuzynem jeszcze bardziej ich przyciągnie- powiedział Miętus.
- No nawet zdjęcia zrobili.
Majka weszła do salonu i ujrzała Kamila wraz z Krzyśkiem.
- Cześć- przywitała się.
- Cześć- uśmiechnął się.
- Co tam oglądacie? Oo to my Titus, pokaż!
Majka zaczęła czytać. Kamil z Krzyśkiem bacznie się jej przyglądali.
- Oczywiście, że się wokół Nich zakręcę, szczególnie koło Kamila. I fajnie Titus, że mamy jakieś zdjęcie razem co nie? A swoja drogą, że im się tak chce o każdej, zwykłej fance pisać.
- Nie piszą o każdej tylko o Tobie- odrzekł Kamil.
- Majka...- zaczął mówić Krzysztof.
- Tak?
- Co będziesz teraz robić? Bo chciałbym Cię zaprosić na miasto.
- Majka teraz nie może- wtrącił się Stoch.
- No tak, teraz nie mogę.
- Nie możesz czy Stoch Ci zabrania się ze mną spotykać?- zaśmiał się.
- Nie Titus, po prostu teraz musimy iść z Majką do...- Majka spojrzała porozumiewawczo na Kamila.- No musimy gdzieś iść- dokończył.
- A co robisz popołudniu?
- Znaczy miałam jechać z Ewką do Cyśki, ale to najwyżej nie pojadę.
- Czyli, że o 6 będziesz gotowa?
- Postaram się.
- Ja bym na to nie liczył. Wiesz kobiety... - zaśmiał się Stoch.
- Kamil!
- Ja nic nie mówiłem przecież.
- To do zobaczenia.
- Cześć- Majka odprowadziła Krzyśka do drzwi i wróciła.
- Ubierz się szybko. Już Ci robię kawę- powiedział Kamil na widok kuzynki.
Szybko ubrała się w żółtą spódnicę i czarną koszulkę. Poszła do łazienki umalować się.
- Majka pospiesz się, bo nie zdążymy- usłyszała głos Kamila.
- Już idę.
Po dziesięciu minutach dojechali na miejsce.
- Kamil ja jednak... nie, ja tam nie idę.
- Maja rozmawialiśmy o tym.
Wysiedli z samochodu, kierując się w stronę budynku.
- Cześć co Wy tu robicie? A już wiem- odwróciła się i ujrzała Maćka.
- Cześć, a Ty co tu robisz?- zapytał Kamil.
- Idę do koleżanki. Cieszę się, że coś z tym zrobiłeś i przyszliście tutaj.
- Co? To Wy wszystko ukartowaliście?- spytała zaskoczona Majka.
- Nie, po prostu Maciek przekonał mnie do tego.
Majka ze złością poszła w stronę budynku.
Cześć- rzucił Stoch i poszedł za dziewczyną.
Maja weszła do poczekalni.
- Dzień dobry, Ty jesteś Majka tak?- zapytała bardzo miła chyba recepcjonistka.
- Tak.
Kamil pojawił się tuż za Majką.
- Dzień dobry panie Kamilu, zapraszam- pokierowała ich do pani psycholog.
- Dzień dobry. Niech pan zostanie w poczekalni, najpierw porozmawiam z Majką.
Kamil wyszedł i usiadł na wygodnym krześle. Czuł się strasznie. Nie wiedział, że będzie aż tak przeżywać wizytę Majki u psychologa. Rozglądał się, stukając palcami z nerwów o obręcz krzesła.
Zadzwonił mu telefon.
- Tak?
- No i jak tam?- usłyszał głos żony w telefonie.
- Jakoś...
- A już jesteście u psychologa?
- Tak, ja czekam w poczekalni a Majka jest w środku.
- Wiesz co ja jadę na zakupy, chce coś kupić Milence, wiec przyjadę tam do Was na chwilę.
- Dobrze.
- Kończę, pa.
- Cześć.
Stoch wstał, widząc jak otwierają się drzwi, z których wyszła Majka i pani psycholog.
- Teraz zapraszam pana.
- Nie za krótko trwała ta wizyta?- spytał, siadając na krześle.
- Pierwsza wizyta nie może trwać długo, żeby nie zniechęcić pacjenta. Dowiedziałam się to co trzeba i... i myślę, że nie będzie tak źle. Przyszliście państwo wcześnie, i to są tylko stany depresyjne. Znaczy tylko to złe słowo, ale myślę, że leczenie będzie skuteczne, ale sama terapia nie wystarczy tu będzie potrzebne duże wsparcie rodziny.Rodzina musi z Nią spędzać dużo czasu i interesować się jej życiem, chociaż ona może uznać to za wścibstwo ale tak musi być. Również przyjaciele, bo nie od dzisiaj wiadomo, że przyjaciele są dla młodych ludzi ważniejsi niż rodzina. Proszę się nie martwić, razem jej pomożemy.
- Dobrze, dziękuje. Do widzenia.
- Umówiłam się z Majką w środę. Do widzenia.
Po chwili znaleźli się przy samochodzie i zobaczyli nadjeżdżającą Ewę.
- No i jak było?- zwróciła się Ewa do Majki.
- Tak sobie.
- Będzie dobrze- dodał Stoch.
- Maja to jedziesz ze mną do Cysi?
- Nie.
- Czemu?
- Majka umówiła się z Titusem na randkę- wtrącił się Kamil.
- Żadną randkę.
- No ja wiem, wiem to tylko koleżeńskie spotkanie- stwierdził żartobliwie.
- Tak, właśnie.
***
Majka czesała swoje długie, rude włosy, aż ktoś zadzwonił do drzwi.
- Ja otworzę- usłyszała głos Kamila, ale i tak wybiegła z łazienki.
- Gotowa?- spytał Krzysiek, gdy zobaczył Majkę.
- Tak.
Spojrzała na Krzyśka, wyglądał inaczej niż zwykle. Miał na sobie czarno-białą koszulę w kratę i czarne dżinsy.
Titus odwrócił wzrok od prześlicznej Majki i spojrzał na Stocha.
- A Ty co się śmiejesz?
- Ja się tylko uśmiecham. Dobra idźcie już.
Rzucili tylko krótki cześć i wyszli.
Ruszyli w drogę.
- Gdzie jedziemy?- spytała dziewczyna.
- Znam takie fajne miejsce, zrobimy sobie mały piknik.
- Piknik?
- No tak, wszystko już przygotowałem.
Po kilku minutach dojechali na miejsce. Krzysiek wyciągnął dwie torby z bagażnika.
- Chodź- wziął ją za rękę. Szli po miękkiej trawie gdzieś w górę.
- Gdzie idziemy?
- Mówiłem Ci w fajne miejsce- puścił jej oczko.
Po dwóch minutach doszli na miejsce.
- To tutaj. Ładnie co nie?
Majka rozejrzała się wokoło. Było tu pięknie. Z góry było widać kawałek Zakopanego.
- Tak- uśmiechnęła się.
Krzysiek rozłożył koc.
- Lubisz truskawki?- zapytał.
- Tak.
- To proszę- rozłożył się wygodnie na kocu i wyciągnął pudełko truskawek.
Majka usiadła obok Niego, biorąc truskawkę do ust.
- Czemu tak mi się przyglądasz?- spytała po chwili.
- Bo mi się podobasz.
- Yhm tak jasne, i co jeszcze powiesz ciekawego?- zaśmiała się.
- Chyba się w Tobie zakochałem.
Majkę zamurowało. Nie wiedziała co powiedzieć. Była zaskoczona ale i szczęśliwa.
Krzysiek zbliżył się do Majki i dotknął jej policzka ręką. Wpatrywali się w siebie, raz w swoje oczy, raz w swoje usta.
W końcu Titus musknął jej warg, zaczął całować delikatnie i czule.
A Ty?- przerwał na chwilę.
- Co ja?
- Powiedz, że choć trochę Ci się podobam.
- Bardzo mi się podobasz i wiesz... ja od konkursu cały czas o Tobie myślę. Chyba się w tobie zakochałam, Krzysiek!
Wybuchła w Nich namiętność. Leżeli, całowali się i nie mogli przestać. Smakowali swych ust i poznawali uczucie, które nazywa się miłość.
Rozdział miał być w poniedziałek, ale byłam u dentysty, potem na zakupach i brakło mi czasu, wczoraj przez ból zęba nie dałam rady a dzisiaj go wyrwałam i coś dla Was wymodziłam :)
Całość jest taka sobie, ale końcówka mi się podoba ;)
Opinie zostawiam Wam! :P
czwartek, 22 sierpnia 2013
Rozdział 6 ; Czasem trzeba wziąć sprawy w swoje ręce
Sierpniowe słońce oświetlało promieniami twarze Majki i Ewy. Szły w ciszy pod skocznię. Tylko przed konkursami Ewa stawała się wyciszona i skupiona. Majka nie chciała jej przeszkadzać. Uwielbiała patrzeć na Ewkę, gdy ta myślała o swoim mężu. Jej oczy zawsze zaczyniały wtedy lśnić. Byli w sobie tak zakochani jak wtedy kiedy pierwszy raz Kamil przedstawił Ewkę swojej rodzinie. Marzyła o takiej miłości, ale mogła sobie tylko pomarzyć.
Pani Stoch tylko przez pierwsze dni bacznie przyglądała się Majce. Potem, potem stało się to co Majkę wyraźnie zaskoczyło. To Kamil obserwował każdy jej ruch. Nie pytał o nic, ale wiedziała, że wszystko sobie dokładnie analizuje w głowie.
Doszli pod skocznię , z uśmiechem na ustach. Przywitał ich pan Andrzej Wąsowicz. Przyszły w trakcie treningu. Ewa od razu wyciągnęła aparat.
- Majka, idź poszukaj Kamila. Pewnie są jeszcze w domku. Skaczą dopiero pierwsi skoczkowie.
Dziewczyna za namową Ewy udała się w stronę domków skoczków.
Przed domkami rozgrzewał się Krzysztof Miętus. Przy rozciąganiu mignął mu się rudy kolor. Przerwał ćwiczenia. Przed oczami miał piękną dziewczynę.Wyglądała olśniewająco, a rudy kolor włosów podkreślał jej twarz. Uśmiechnął się. Nigdy wcześniej nie widział tak ładnej dziewczyny.
Od domku sztabu serwismenów wracał Maciej Kot, niosąc na ramieniu swoje narty. Myślami był już przy konkursie. Chciał wypaść jak najlepiej. Każde zawody traktował poważnie, a jeszcze poważniej te u siebie w kraju. Nagle coś go wyrwało z rozmyśleń. Uniósł swoje powieki przed siebie. Dostrzegł piękną rudowłosą dziewczynę. W jakiś sposób go zauroczyła i nie miał pojęcia z jakiego to powodu.
Kamil rozejrzał się w koło. Spojrzał na Krzyśka, który wyraźnie w coś się wpatrywał. Skierował wzrok tam gdzie Titus. Zobaczył Majkę. Przy okazji urzekł także Maćka, którego też oczarowała Majka.
- Cholera- przeklął pod nosem. Właśnie do takiej sytuacji nie chciał dopuścić.
Ewka opuściła niżej aparat i zauważyła , że Majka przykuła już uwagę Krzyśka i Maćka.
- Tak!- powiedziała do siebie. Kilku kibiców na Nią spojrzało. Uśmiechnęła się do Nich.
- Cześć Majka- powiedział Dawid Kubacki, który nagle stanął przed Majką.
- Cześć. Nie widziałeś Kamila?- spytała.
- Właśnie idzie- wskazał na Kamila.
- Majka, co Ty tu robisz?- zapytał z wyrzutem Stoch.
- No przyszliśmy Ci z Ewką kibicować. Nie cieszysz się?
- Zabije ją- powiedział i odszedł, zostawiając zaskoczoną Majkę.
- Chodź Majka, przedstawię się chłopaków. To jest Krzysztof Miętus, znany jako Titus- wskazał na kolegę, którego dziewczyna doskonale znała z telewizji.
- Wy się znacie?- spytał Krzysztof.
- Tak, to kuzynka Kamila.
- Majka jestem- uśmiechnęła się, a on odwzajemnił jej uśmiech.
- Dobra, zostawiam Was. Zaopiekuj się Majką- przerwał chwile ciszy, a Majka odwróciła wzrok od Krzyśka.
- Liczę, że mi też będziesz kibicować a nie tylko Kamilowi?- swoim uśmiechem sprawiał, że dziewczyna miała dreszcze na plecach.
- No tak oczywiście. W końcu trzeba dbać o patriotyzm- zaśmiała się.
- Cześć. Maciek jestem- przywitał się.
- Majka. Miło mi Cię poznać.
Krzysiek kątem oka spojrzał na Maćka. Zauważył, że wpatruje się w Majkę jak w obrazek. Jemu też się spodobała.
- Maciek Ty uważaj bo to kuzynka Kamila- powiedział to nie z troski o kolegę. Czuł w sobie pewne uczucie, którego nie do końca można nazwać zazdrością. Dopiero co poznał Majkę, a już miał być o Nią zazdrosny?
Spojrzał na Nią. Podobała mu się strasznie. Zauroczył się. Czy aby na pewno zauroczył?
- Chodź Maja, pokaże ci nasz domek i w ogóle- przerwał ciszę Kot, który udawał że nie usłyszał słów kolegi.
- Maniek, a trening?- spytał lekko zdenerwowany Krzysztof.
- Ja skacze później, a Ty się lepiej pospiesz bo nie zdążysz oddać skoku- skwitował krótko Maciej.
Majka posłała wzrok za odchodzącym Krzyśkiem, niosącym na ramieniu narty.
Czy taki chłopak mógłby zwrócić na Nią swoją uwagę? Nie, na pewno nie- pomyślała i poszła w ślad za Maciejem Kotem.
- Jak widzisz wszyscy gdzieś wyparowali. Chłopaki pewnie skaczą, a reszta się rozgrzewa albo coś- stwierdził, wchodząc do środka. - Siadaj- dodał, wskazując na ławkę.
- A więc tak wygląda Wasz domek w środku- powiedziała, by podtrzymać trochę rozmowę.
Maciek przeszedł się w drugi kąt, udając że jej nie słyszy.
- Przypatruje Ci się od samego początku- burknął.
- No i?- spytała wyraźnie zaskoczona jego słowami.
Podszedł do Niej bliżej i kucnął sobie przed Nią.
- Co jest? Czemu jesteś smutna?- jego głos był tak troskliwy. Majka poczuła ukłucie w sercu.
Po co on w ogóle oto pyta?- pomyślała.
- Ja smutna? Kto Ci w ogóle takich głupot naopowiadał?- zaśmiała się.
- Przecież widzę- spojrzał jej prosto w oczy.
Ktoś wszedł do domku.
- Przeszkadzam?- odparł obojętnie Miętus.
- Nie, nie. Jak tam trening? Ile skoczyłeś?- zaczęła dopytywać Majka.
-126.5 m. Na pewno nie przeszkadzam?
- Nie, ja już idę na skocznię-stwierdził Kot i wyszedł.
- Mam trochę czasu, więc możemy iść się gdzieś przejść. Idziesz?- spytał Miętus ze swym nonszalanckim uśmiechem.
- Chętnie. A nie wiesz gdzie jest Kamil?
- Nie, ale zaraz go znajdziemy.
Majka poszła za Miętusem.
- Sory, że pytam ale ile masz lat?- zagadnął ją.
-Osiemnaście.
Uśmiechnął się, patrząc jej w oczy. Była taka ładna, a do tego miała coś takiego w swoim spojrzeniu czym go czarowała.
***
Maciej szedł w kierunku rozbiegu skoczni. W głowie miał tylko obraz dziewczyny poznanej kilka minut temu. Czemu on tak ciągle o Niej myślał? Czemu go tak interesowała?
Zobaczył zdenerwowanego Stocha. Zdenerwowanego?Ciekawe czemu?- pomyślał.
- Ey Kamil ładną masz kuzynkę- powiedział zbliżając się do Niego.
- Co Tobie też się podoba?- burknął wyraźnie niezadowolony z tego powodu.
- Przypomina mi moją sąsiadkę- odrzekł.
- Tą starą babcię, która zawsze Cię pyta czy nie jesteś głodny?- zaśmiał się Kamil.
- Nie, jej wnuczkę.
- A też ma rude włosy?
- Raczej miała, ale nie rude tylko bardziej czerwone.
- Dlaczego miała?
- Bo nie żyje. Pewnego dnia popełniła samobójstwo.
- Co? Ale niby dlaczego?Miała depresję albo coś?
- Teraz to nikt się nie dowie jaka była przyczyna. Wszyscy byli wstrząśnięci. Ona do samego końca żyła normalnie. Jak ktoś ma depresje to nawet nie wychodzi z domu. A ona chodziła na studia, nawet na dyskoteki, uśmiechała się. Tylko wiesz co jej oczy zawsze tak błyszczały, a pewnego dnia przestały i może ktoś wtedy powinien się zainteresować tym, bo każdy to widział.
- Jak Majka- powiedział cicho Kamil.
- No tak i o tym chciałem z Tobą pogadać. Majka ma takie smutne oczy jak Monika- westchnął.
- Ty idź skacz, bo zaraz Ty skaczesz- upomniał kolegę Stoch.
Kot odszedł i zostawił Stocha z pytaniami, które próbował na razie od siebie odpędzić. Teraz ma skok treningowy. Wiedział, ze musi się skupić tylko na Nim.
***
Majka z Krzyśkiem szli zajęci rozmową i patrzeniem sobie w oczy.
- Szukam Was, a Wy sobie spacerujecie- zza pleców wyłoniła się Ewka.
- A po co Nas szuka pani Stoch?- zakpił Titus.
- Ponieważ Majkę mam odstawić do Kamila a Ciebie mam gdzie porwać.
- A gdzie?
- No tego już mi mąż nie powiedział...ale spokojnie Titus razem coś wymyślimy.
- No ja wiem, tylko trochę boje się Twoich szalonych pomysłów.
- Nie marudź, tylko odprowadź Majkę do Kamila.
- Już się robi.
Poszli razem w kierunku skoczni i od razu zauważyli opartego Stocha o barierki. Podeszli bliżej.
Kamil zwrócił wzrok w ich kierunku.
- Gdzie zostawiłeś moją żonę?
- Nie bój się nie zgubię jej. Już idę- puścił oczko i poszedł.
Majka spojrzała na Kamila. Był zamyślony i nieobecny.
- Kamil?
- Co? Aaa tak. Proszę- wręczył jej ulotkę Poradni Psychologicznej.
- Co to jest?- spytała zaskoczona.
- Umówiłem Cię na wizytę w poniedziałek, o 10.00. Nie martw się, pójdę z Tobą.
- Po co mi psycholog?
- Maja nie zadawaj takich głupich pytań, przecież widzę co się z Tobą dzieje. Nie chcę żebyś cierpiała, a cierpisz.
- A Ty nie potrzebujesz psychologa? -zapytała ironicznie.
- Ja mam psychologa.
- Ciekawe czy Twój psycholog wie, ze jesteś zakompleksionym egoistą!
- Co?- spytał zszokowany.
- No co pomyślałeś chociaż raz o Ewce? Może ona chce mieć dzieci? A Ty nie chcesz nie z powodu, że Cię nie ma w domu! Ty się boisz, że nie dasz rady i że będziesz złym ojcem? Przyznaj się.
- No, no młoda będziesz dobrym psychologiem. Tylko najpierw daj sobie pomóc.
Przytuliła się do Niego. Pogłaskał ją po włosach.
- Tylko mi tu młoda nie płacz. Razem damy radę.
- Dzięki Kamil.
Fotoreporter zrobił im zdjęcie. Nie zauważyli. Byli zajęci chwilą.
Rozdział krótki, a najważniejszy. No kurcze nie wyszedł.
Pani Stoch tylko przez pierwsze dni bacznie przyglądała się Majce. Potem, potem stało się to co Majkę wyraźnie zaskoczyło. To Kamil obserwował każdy jej ruch. Nie pytał o nic, ale wiedziała, że wszystko sobie dokładnie analizuje w głowie.
Doszli pod skocznię , z uśmiechem na ustach. Przywitał ich pan Andrzej Wąsowicz. Przyszły w trakcie treningu. Ewa od razu wyciągnęła aparat.
- Majka, idź poszukaj Kamila. Pewnie są jeszcze w domku. Skaczą dopiero pierwsi skoczkowie.
Dziewczyna za namową Ewy udała się w stronę domków skoczków.
Przed domkami rozgrzewał się Krzysztof Miętus. Przy rozciąganiu mignął mu się rudy kolor. Przerwał ćwiczenia. Przed oczami miał piękną dziewczynę.Wyglądała olśniewająco, a rudy kolor włosów podkreślał jej twarz. Uśmiechnął się. Nigdy wcześniej nie widział tak ładnej dziewczyny.
Od domku sztabu serwismenów wracał Maciej Kot, niosąc na ramieniu swoje narty. Myślami był już przy konkursie. Chciał wypaść jak najlepiej. Każde zawody traktował poważnie, a jeszcze poważniej te u siebie w kraju. Nagle coś go wyrwało z rozmyśleń. Uniósł swoje powieki przed siebie. Dostrzegł piękną rudowłosą dziewczynę. W jakiś sposób go zauroczyła i nie miał pojęcia z jakiego to powodu.
Kamil rozejrzał się w koło. Spojrzał na Krzyśka, który wyraźnie w coś się wpatrywał. Skierował wzrok tam gdzie Titus. Zobaczył Majkę. Przy okazji urzekł także Maćka, którego też oczarowała Majka.
- Cholera- przeklął pod nosem. Właśnie do takiej sytuacji nie chciał dopuścić.
Ewka opuściła niżej aparat i zauważyła , że Majka przykuła już uwagę Krzyśka i Maćka.
- Tak!- powiedziała do siebie. Kilku kibiców na Nią spojrzało. Uśmiechnęła się do Nich.
- Cześć Majka- powiedział Dawid Kubacki, który nagle stanął przed Majką.
- Cześć. Nie widziałeś Kamila?- spytała.
- Właśnie idzie- wskazał na Kamila.
- Majka, co Ty tu robisz?- zapytał z wyrzutem Stoch.
- No przyszliśmy Ci z Ewką kibicować. Nie cieszysz się?
- Zabije ją- powiedział i odszedł, zostawiając zaskoczoną Majkę.
- Chodź Majka, przedstawię się chłopaków. To jest Krzysztof Miętus, znany jako Titus- wskazał na kolegę, którego dziewczyna doskonale znała z telewizji.
- Wy się znacie?- spytał Krzysztof.
- Tak, to kuzynka Kamila.
- Majka jestem- uśmiechnęła się, a on odwzajemnił jej uśmiech.
- Dobra, zostawiam Was. Zaopiekuj się Majką- przerwał chwile ciszy, a Majka odwróciła wzrok od Krzyśka.
- Liczę, że mi też będziesz kibicować a nie tylko Kamilowi?- swoim uśmiechem sprawiał, że dziewczyna miała dreszcze na plecach.
- No tak oczywiście. W końcu trzeba dbać o patriotyzm- zaśmiała się.
- Cześć. Maciek jestem- przywitał się.
- Majka. Miło mi Cię poznać.
Krzysiek kątem oka spojrzał na Maćka. Zauważył, że wpatruje się w Majkę jak w obrazek. Jemu też się spodobała.
- Maciek Ty uważaj bo to kuzynka Kamila- powiedział to nie z troski o kolegę. Czuł w sobie pewne uczucie, którego nie do końca można nazwać zazdrością. Dopiero co poznał Majkę, a już miał być o Nią zazdrosny?
Spojrzał na Nią. Podobała mu się strasznie. Zauroczył się. Czy aby na pewno zauroczył?
- Chodź Maja, pokaże ci nasz domek i w ogóle- przerwał ciszę Kot, który udawał że nie usłyszał słów kolegi.
- Maniek, a trening?- spytał lekko zdenerwowany Krzysztof.
- Ja skacze później, a Ty się lepiej pospiesz bo nie zdążysz oddać skoku- skwitował krótko Maciej.
Majka posłała wzrok za odchodzącym Krzyśkiem, niosącym na ramieniu narty.
Czy taki chłopak mógłby zwrócić na Nią swoją uwagę? Nie, na pewno nie- pomyślała i poszła w ślad za Maciejem Kotem.
- Jak widzisz wszyscy gdzieś wyparowali. Chłopaki pewnie skaczą, a reszta się rozgrzewa albo coś- stwierdził, wchodząc do środka. - Siadaj- dodał, wskazując na ławkę.
- A więc tak wygląda Wasz domek w środku- powiedziała, by podtrzymać trochę rozmowę.
Maciek przeszedł się w drugi kąt, udając że jej nie słyszy.
- Przypatruje Ci się od samego początku- burknął.
- No i?- spytała wyraźnie zaskoczona jego słowami.
Podszedł do Niej bliżej i kucnął sobie przed Nią.
- Co jest? Czemu jesteś smutna?- jego głos był tak troskliwy. Majka poczuła ukłucie w sercu.
Po co on w ogóle oto pyta?- pomyślała.
- Ja smutna? Kto Ci w ogóle takich głupot naopowiadał?- zaśmiała się.
- Przecież widzę- spojrzał jej prosto w oczy.
Ktoś wszedł do domku.
- Przeszkadzam?- odparł obojętnie Miętus.
- Nie, nie. Jak tam trening? Ile skoczyłeś?- zaczęła dopytywać Majka.
-126.5 m. Na pewno nie przeszkadzam?
- Nie, ja już idę na skocznię-stwierdził Kot i wyszedł.
- Mam trochę czasu, więc możemy iść się gdzieś przejść. Idziesz?- spytał Miętus ze swym nonszalanckim uśmiechem.
- Chętnie. A nie wiesz gdzie jest Kamil?
- Nie, ale zaraz go znajdziemy.
Majka poszła za Miętusem.
- Sory, że pytam ale ile masz lat?- zagadnął ją.
-Osiemnaście.
Uśmiechnął się, patrząc jej w oczy. Była taka ładna, a do tego miała coś takiego w swoim spojrzeniu czym go czarowała.
***
Maciej szedł w kierunku rozbiegu skoczni. W głowie miał tylko obraz dziewczyny poznanej kilka minut temu. Czemu on tak ciągle o Niej myślał? Czemu go tak interesowała?
Zobaczył zdenerwowanego Stocha. Zdenerwowanego?Ciekawe czemu?- pomyślał.
- Ey Kamil ładną masz kuzynkę- powiedział zbliżając się do Niego.
- Co Tobie też się podoba?- burknął wyraźnie niezadowolony z tego powodu.
- Przypomina mi moją sąsiadkę- odrzekł.
- Tą starą babcię, która zawsze Cię pyta czy nie jesteś głodny?- zaśmiał się Kamil.
- Nie, jej wnuczkę.
- A też ma rude włosy?
- Raczej miała, ale nie rude tylko bardziej czerwone.
- Dlaczego miała?
- Bo nie żyje. Pewnego dnia popełniła samobójstwo.
- Co? Ale niby dlaczego?Miała depresję albo coś?
- Teraz to nikt się nie dowie jaka była przyczyna. Wszyscy byli wstrząśnięci. Ona do samego końca żyła normalnie. Jak ktoś ma depresje to nawet nie wychodzi z domu. A ona chodziła na studia, nawet na dyskoteki, uśmiechała się. Tylko wiesz co jej oczy zawsze tak błyszczały, a pewnego dnia przestały i może ktoś wtedy powinien się zainteresować tym, bo każdy to widział.
- Jak Majka- powiedział cicho Kamil.
- No tak i o tym chciałem z Tobą pogadać. Majka ma takie smutne oczy jak Monika- westchnął.
- Ty idź skacz, bo zaraz Ty skaczesz- upomniał kolegę Stoch.
Kot odszedł i zostawił Stocha z pytaniami, które próbował na razie od siebie odpędzić. Teraz ma skok treningowy. Wiedział, ze musi się skupić tylko na Nim.
***
Majka z Krzyśkiem szli zajęci rozmową i patrzeniem sobie w oczy.
- Szukam Was, a Wy sobie spacerujecie- zza pleców wyłoniła się Ewka.
- A po co Nas szuka pani Stoch?- zakpił Titus.
- Ponieważ Majkę mam odstawić do Kamila a Ciebie mam gdzie porwać.
- A gdzie?
- No tego już mi mąż nie powiedział...ale spokojnie Titus razem coś wymyślimy.
- No ja wiem, tylko trochę boje się Twoich szalonych pomysłów.
- Nie marudź, tylko odprowadź Majkę do Kamila.
- Już się robi.
Poszli razem w kierunku skoczni i od razu zauważyli opartego Stocha o barierki. Podeszli bliżej.
Kamil zwrócił wzrok w ich kierunku.
- Gdzie zostawiłeś moją żonę?
- Nie bój się nie zgubię jej. Już idę- puścił oczko i poszedł.
Majka spojrzała na Kamila. Był zamyślony i nieobecny.
- Kamil?
- Co? Aaa tak. Proszę- wręczył jej ulotkę Poradni Psychologicznej.
- Co to jest?- spytała zaskoczona.
- Umówiłem Cię na wizytę w poniedziałek, o 10.00. Nie martw się, pójdę z Tobą.
- Po co mi psycholog?
- Maja nie zadawaj takich głupich pytań, przecież widzę co się z Tobą dzieje. Nie chcę żebyś cierpiała, a cierpisz.
- A Ty nie potrzebujesz psychologa? -zapytała ironicznie.
- Ja mam psychologa.
- Ciekawe czy Twój psycholog wie, ze jesteś zakompleksionym egoistą!
- Co?- spytał zszokowany.
- No co pomyślałeś chociaż raz o Ewce? Może ona chce mieć dzieci? A Ty nie chcesz nie z powodu, że Cię nie ma w domu! Ty się boisz, że nie dasz rady i że będziesz złym ojcem? Przyznaj się.
- No, no młoda będziesz dobrym psychologiem. Tylko najpierw daj sobie pomóc.
Przytuliła się do Niego. Pogłaskał ją po włosach.
- Tylko mi tu młoda nie płacz. Razem damy radę.
- Dzięki Kamil.
Fotoreporter zrobił im zdjęcie. Nie zauważyli. Byli zajęci chwilą.
Rozdział krótki, a najważniejszy. No kurcze nie wyszedł.
poniedziałek, 8 lipca 2013
Rozdział 5; Dopuścić do złamanego serca to jak samego siebie skazać na złamane serce
Ostatni miesiąc Majka spędziła, topiąc się w swych przemyśleniach. Nie mogła zrozumieć co ją tak gnębi. Ten przerażający smutek, który zatruwał wszystko. Wszystkie kolory zmieniał na szarość.
Wyciągnęła swój pamiętnik, w którym przelewała swoje myśli na papier.
Drogi pamiętniku,
czy można czuć smutek bez powodu, albo nie wiedzieć z jakiego powodu? Tak właśnie jest ze mną. Nie wiem co się ze mną dzieje. Podczas szkoły potrafiłam zmusić się do wstania i ogarnięcia. A teraz? Teraz nawet z łóżka ciężko mi wstać. Dlaczego ja muszę być taka beznadziejna? To niesprawiedliwe. Inni są piękni i mądrzy. A ja? Gdy patrzę w lustro widzę nie ułożone włosy, zapadnięte oczy, te okropne, wystające obojczyki. Wyglądam obrzydliwie. Nie spełniam oczekiwań swojej matki. Ona chciałaby być ze mnie dumna, ale nie może. To najgorsze uczucie kiedy widzisz jak matka patrzy na Ciebie wzrokiem pełnym niedowierzania czemu jej córka jest taka, a nie inna. Drogi pamiętniku jesteś jedynym moim przyjacielem. Chciałabym zrobić tyle rzeczy, a nie mam na nic siły. Muszę iść do apteki po te cholerne tabletki, po których czuje się lepiej. Ja chyba już jestem skazana na takie życie. Czuje się gorzej niż przegrany zawodnik. Ja nie przegrałam życia, ja byłam stracona na starcie. I każdy mój dzień już będzie wyglądał tak: Rano tabletki, potem przeżyty sztuczny dzień, i najgorsza noc spędzona z chusteczkami w ręku, z mokrą poduszką od łez. Tak, jestem pewna że nic się nie zmieni. Chyba że ja to wszystko zmienię.
Otarła swe łzy. Nie mogła mazać się wiecznie. Musiała wyjść do apteki. Usłyszała dźwięk swojej komórki. Wzięła ją do ręki, na wyświetlaczu nazwa: Ewa. Wzięła głęboki oddech. Odebrała.
- Tak?
- Cześć Majunia. Jak tam?
- No dobrze. A u Was?
- U Nas? U Nas też dobrze. Kamil zaczyna swoje wyjazdy, więc ja jutro przyjeżdżam po Ciebie.
- Co?
- No jak to? Nie pamiętasz Naszej umowy? Wakacje spędzone razem. Spakuj się dzisiaj, bo przyjadę jutro rano.
- Dobrze.
- No to ja już muszę kończyć! Do zobaczenia Majka!
Nie było dyskutować z Ewką. Udała sie do łazienki gdzie umalowała się i uczesała.
- Tak wszystko jest dobrze, a przynajmniej tak ma wyglądać- powiedziała swemu odbiciu w lustrze.
Założyła swoje ulubione trampki i wyszła z domu.
****
Kamil powędrował wzrokiem za sylwetką kolegi Stefana w locie. Zbyt wysoko biodro- powiedział w duchu. Ramsau, śliczne widoki, piękna pogoda, przygotowania. Jednak słowa Ewki wypowiedziane już kilka tygodni temu nie dawały mu spokoju. Chodź nie zgadzał się z żoną to mimo wszystko przeczytał miliony stron na internecie i dopiero teraz zauważał jaki to jest powszechny problem na świecie oraz to, że może to spotkać każdego, w najmniej oczekiwanym momencie. Depresja może powstać bez przyczyny, a może pojawić się nawet po kilkunastu latach po traumie przeżytej w dzieciństwie- powtarzał w myślach słowa wyczytane na jakimś forum.
Z rozmyśleń wyrwało go szturchnięcie w ramie. Odwrócił się.
- Tak zaoferowały Cię widoki?- spytał rozbawiony Dawid Kubacki.
- Nie, zamyśliłem się po prostu.
- Co? Pierwsze kłopoty w małżeństwie? No cóż życie nie jest usłane różami. Zaraz się z Ewcią pogodzicie.
- Ale my się wcale nie kłóciliśmy i nie mamy żadnych kłopotów w małżeństwie.
- No to stary o Ci chodzi? Przecież Twoje skoki są dobre, a będą i jeszcze lepsze.
- Nie, ja myślałem o Majce.
- Matko Kamil , Ty już nie bądź takim nadopiekuńczym bratem. Poradzi sobie na studiach. Jak Ty sobie poradziłeś to ona sobie nie poradzi? Aaa chyba, że boisz się, ze ta ślicznotka nie odgoni się od facetów na studiach i zapomni o nauce to już co innego.
Stoch wysilił się na uśmiech. -Taa tylko ja bym chciał wiedzieć jakie myśli krążą jej po głowie. Chciałbym wiedzieć wszystko- pomyślał.
- Chłopaki!Ey !- wraz z Dawidem i resztą kolegów stojących dalej usłyszał głos trenera.
- Co?- krzyknął mu w odpowiedzi Krzysztof.
- Idźcie sie przebrać. Poskaczemy jeszcze popołudniu.
Wszyscy za rozkazem Szefa poszli do szatni, przebrać się . Zrobili to bardzo szybko. W kombinezonie latem ciężko jest wytrzymać.
Kamil spojrzał na kolegów. Każdy z Nich był inny. Piotrek rzucał banalnie krótkie teksty, które śmieszyły nie tylko ich, ale i całą Polskę. Stefan był znakomitym powiernikiem sekretów, ale pocieszać to on nie umiał. Krzysiek natomiast był najzabawniejszy z całej kadry, ale na podryw wcale nie musiał brać worka żartów, wystarczył jego uśmiech. Dawid jak to Dawid żył z Nimi razem, a czasem żył w innym świecie. Ale bez zawahania za każdym z Nich wskoczyłby w ogień. No i Maciek, chłopak którego czasem po prostu nie rozumieli. Postawił wszystko na jedno kartę.W głowie miał tylko skoki, a w marzeniach tylko medale i sukcesy. On, sam mistrz świata jeszcze bardziej nie rozumiał go od reszty. Wszystko można pogodzić, a on nie chciał. Zastanawiali się czasem wspólnie jak Maciek spędzi życie po zakończeniu kariery. Żartowali, że będzie spał wspólnie ze wszystkimi swoimi medalami, aż w końcu jego miejsce znajdzie się na podłodze.
Spojrzał na Nich jeszcze raz. Wiedział, że Dawid i Krzysiek od razu ulegną urokowi Majki. A może nawet zwróci swoją uwagę na Maćka? Bał się walki swoich przyjaciół o jedną kobietę, jego małą Majkę. Bał się rozterek sercowych kuzynki. W którym by się zakochała? Którego by wybrała? Może Krzyśka, który zawsze czaruje kobiety,a do tego jest czuły i opiekuńczy? A może Maja skusi się na mądrość Maćka?
Wiedział jedno. Dziewczyna nie może ich poznać, bo wywróci ich życie do góry nogami. A on jest zawodnikiem kadry narodowej i nie może doprowadzić do żadnych kłótni między Nimi, ani do złamanego serca Mai i przyjaciół.
Wyciągnęła swój pamiętnik, w którym przelewała swoje myśli na papier.
Drogi pamiętniku,
czy można czuć smutek bez powodu, albo nie wiedzieć z jakiego powodu? Tak właśnie jest ze mną. Nie wiem co się ze mną dzieje. Podczas szkoły potrafiłam zmusić się do wstania i ogarnięcia. A teraz? Teraz nawet z łóżka ciężko mi wstać. Dlaczego ja muszę być taka beznadziejna? To niesprawiedliwe. Inni są piękni i mądrzy. A ja? Gdy patrzę w lustro widzę nie ułożone włosy, zapadnięte oczy, te okropne, wystające obojczyki. Wyglądam obrzydliwie. Nie spełniam oczekiwań swojej matki. Ona chciałaby być ze mnie dumna, ale nie może. To najgorsze uczucie kiedy widzisz jak matka patrzy na Ciebie wzrokiem pełnym niedowierzania czemu jej córka jest taka, a nie inna. Drogi pamiętniku jesteś jedynym moim przyjacielem. Chciałabym zrobić tyle rzeczy, a nie mam na nic siły. Muszę iść do apteki po te cholerne tabletki, po których czuje się lepiej. Ja chyba już jestem skazana na takie życie. Czuje się gorzej niż przegrany zawodnik. Ja nie przegrałam życia, ja byłam stracona na starcie. I każdy mój dzień już będzie wyglądał tak: Rano tabletki, potem przeżyty sztuczny dzień, i najgorsza noc spędzona z chusteczkami w ręku, z mokrą poduszką od łez. Tak, jestem pewna że nic się nie zmieni. Chyba że ja to wszystko zmienię.
Otarła swe łzy. Nie mogła mazać się wiecznie. Musiała wyjść do apteki. Usłyszała dźwięk swojej komórki. Wzięła ją do ręki, na wyświetlaczu nazwa: Ewa. Wzięła głęboki oddech. Odebrała.
- Tak?
- Cześć Majunia. Jak tam?
- No dobrze. A u Was?
- U Nas? U Nas też dobrze. Kamil zaczyna swoje wyjazdy, więc ja jutro przyjeżdżam po Ciebie.
- Co?
- No jak to? Nie pamiętasz Naszej umowy? Wakacje spędzone razem. Spakuj się dzisiaj, bo przyjadę jutro rano.
- Dobrze.
- No to ja już muszę kończyć! Do zobaczenia Majka!
Nie było dyskutować z Ewką. Udała sie do łazienki gdzie umalowała się i uczesała.
- Tak wszystko jest dobrze, a przynajmniej tak ma wyglądać- powiedziała swemu odbiciu w lustrze.
Założyła swoje ulubione trampki i wyszła z domu.
****
Kamil powędrował wzrokiem za sylwetką kolegi Stefana w locie. Zbyt wysoko biodro- powiedział w duchu. Ramsau, śliczne widoki, piękna pogoda, przygotowania. Jednak słowa Ewki wypowiedziane już kilka tygodni temu nie dawały mu spokoju. Chodź nie zgadzał się z żoną to mimo wszystko przeczytał miliony stron na internecie i dopiero teraz zauważał jaki to jest powszechny problem na świecie oraz to, że może to spotkać każdego, w najmniej oczekiwanym momencie. Depresja może powstać bez przyczyny, a może pojawić się nawet po kilkunastu latach po traumie przeżytej w dzieciństwie- powtarzał w myślach słowa wyczytane na jakimś forum.
Z rozmyśleń wyrwało go szturchnięcie w ramie. Odwrócił się.
- Tak zaoferowały Cię widoki?- spytał rozbawiony Dawid Kubacki.
- Nie, zamyśliłem się po prostu.
- Co? Pierwsze kłopoty w małżeństwie? No cóż życie nie jest usłane różami. Zaraz się z Ewcią pogodzicie.
- Ale my się wcale nie kłóciliśmy i nie mamy żadnych kłopotów w małżeństwie.
- No to stary o Ci chodzi? Przecież Twoje skoki są dobre, a będą i jeszcze lepsze.
- Nie, ja myślałem o Majce.
- Matko Kamil , Ty już nie bądź takim nadopiekuńczym bratem. Poradzi sobie na studiach. Jak Ty sobie poradziłeś to ona sobie nie poradzi? Aaa chyba, że boisz się, ze ta ślicznotka nie odgoni się od facetów na studiach i zapomni o nauce to już co innego.
Stoch wysilił się na uśmiech. -Taa tylko ja bym chciał wiedzieć jakie myśli krążą jej po głowie. Chciałbym wiedzieć wszystko- pomyślał.
- Chłopaki!Ey !- wraz z Dawidem i resztą kolegów stojących dalej usłyszał głos trenera.
- Co?- krzyknął mu w odpowiedzi Krzysztof.
- Idźcie sie przebrać. Poskaczemy jeszcze popołudniu.
Wszyscy za rozkazem Szefa poszli do szatni, przebrać się . Zrobili to bardzo szybko. W kombinezonie latem ciężko jest wytrzymać.
Kamil spojrzał na kolegów. Każdy z Nich był inny. Piotrek rzucał banalnie krótkie teksty, które śmieszyły nie tylko ich, ale i całą Polskę. Stefan był znakomitym powiernikiem sekretów, ale pocieszać to on nie umiał. Krzysiek natomiast był najzabawniejszy z całej kadry, ale na podryw wcale nie musiał brać worka żartów, wystarczył jego uśmiech. Dawid jak to Dawid żył z Nimi razem, a czasem żył w innym świecie. Ale bez zawahania za każdym z Nich wskoczyłby w ogień. No i Maciek, chłopak którego czasem po prostu nie rozumieli. Postawił wszystko na jedno kartę.W głowie miał tylko skoki, a w marzeniach tylko medale i sukcesy. On, sam mistrz świata jeszcze bardziej nie rozumiał go od reszty. Wszystko można pogodzić, a on nie chciał. Zastanawiali się czasem wspólnie jak Maciek spędzi życie po zakończeniu kariery. Żartowali, że będzie spał wspólnie ze wszystkimi swoimi medalami, aż w końcu jego miejsce znajdzie się na podłodze.
Spojrzał na Nich jeszcze raz. Wiedział, że Dawid i Krzysiek od razu ulegną urokowi Majki. A może nawet zwróci swoją uwagę na Maćka? Bał się walki swoich przyjaciół o jedną kobietę, jego małą Majkę. Bał się rozterek sercowych kuzynki. W którym by się zakochała? Którego by wybrała? Może Krzyśka, który zawsze czaruje kobiety,a do tego jest czuły i opiekuńczy? A może Maja skusi się na mądrość Maćka?
Wiedział jedno. Dziewczyna nie może ich poznać, bo wywróci ich życie do góry nogami. A on jest zawodnikiem kadry narodowej i nie może doprowadzić do żadnych kłótni między Nimi, ani do złamanego serca Mai i przyjaciół.
wtorek, 30 kwietnia 2013
Rozdział 4; Oczy są zwierciadłem duszy
Tydzień później
Błogi spokój panował w domu Stochów. Majka pakowała ostatnie rzeczy przed powrotem do domu, a Kamil dopijał poranną kawę w kuchni. Spokój i cisza oznaczało tylko jedno. Ewy nie było w domu, jak normalni ludzie była w pracy. Przez cały tydzień pani Stoch sprawiała, że Majka nie miała ani chwili dla siebie, ani chwili na żadne przemyślenia. Za to Majka była jej naprawdę wdzięczna, chociaż czasem bywała na Nią nieźle zdenerwowana, ponieważ Ewka jako urodzona artystka wymyślała różne głupie rzeczy.
- Majka, jesteś już gotowa?- w pokoju pojawił się Kamil.
- Tak.
- To idź, ja wezmę walizkę.
Kamil zamknął mieszkanie i znaleźli się przy samochodzie.
- Mogę kluczyki?
- Najpierw to zdaj Maja prawo jazdy.
- A zaskoczyć Cię?- Majka wyciągnęła ze swojej torby swoje prawo jazdy.
- Kiedy zadałaś?
- W marcu.
- Za którym razem?
- Za drugim.
- To wskakuj zobaczymy co potrafisz.
Zapakowali rzeczy i ruszyli w drogę.
- Czemu nie za pierwszym?
- Bo nie jestem Tobą Kamil. A tak na serio to wyjechał mi rowerzysta i zbyt gwałtowne hamowanie.
- Ja jak zdawałem to było łatwiej zdać. Wiem o tym, bo Maciek z Krzyśkiem mi mówili , że jak oni zdawali to trudniej było.
- A tak w ogóle Kamil , Ty to jeździłeś od dziecka. A poza tym jak taki egzaminator spojrzał na imię i nazwisko, Kamil Stoch to pomyślał: Kamil Stoch aa to ten skoczek, to on zdaje.
- Hahahahaha jasne. Wtedy nie byłem sławny.
- Nie wcale. Jak Ty zdawałeś chyba w 2005 roku. To wtedy stałeś się sławny, bo pokonałeś samego Adama Małysza i zdobyłeś pierwsze punkty w karierze.
- To chyba we Włoszech było.
- W Pragelato, podczas próby przedolimpijskiej.
- Ale Ty masz Majka dobrą pamięć. Pewnie historię napiszesz najlepiej na maturze, bo wszystkie daty pewnie pamiętasz perfekt.
- Haha nie zdaje historii. Zdaje polski, matmę, angielski i biologię.
- O biologia jaka ona jest głupia i trudna.
- Wcale nie. Może czasem nie ciekawa, ale nie trudna.
- No nie. Ja tam zdawałem geografię na dodatkowy przedmiot.
- Bo geografia jest najłatwiejsza.
- No tak. No ale w sumie historię też lubiłem. Biologii nienawidziłem. W maturalnej klasie to nawet zagrożony byłem. Tyle się musiałem popoprawiać, żeby mi nauczycielka pozwoliła do matury przystąpić.
- No ale historię to zdają tylko Ci co idą na prawo praktycznie.
- No tak, no bo w porównaniu z tymi kodeksami wszystkimi to historia jest łatwa.
- No raczej.
- No ile jeszcze będziemy jechać do tego Wrocławia?
- No nie marudź Kamil, bo już dojeżdżamy.
- To dobrze. A ciocia będzie w domu?
- Nie wiem. Raczej nie.
- Ok.
Dojechali pod blok Majki. Wyciągnęli rzeczy i udali się do mieszkania.
- To ja się będę Maja zbierał.
- Już? Nie zostaniesz nawet na chwilę?
- Nie no bo powiedziałem Ewie, że szybko wrócę. Ey Majeczka a kiedy zamierzasz do Nas wrócić?
- No ja to bym tak chciała za miesiąc albo po wynikach matury. No nie patrz tak na mnie.
- Ja nic nie mówię. Tylko tak smutno i nudno będzie bez Ciebie.
- Smutno i nudno to jest bez Ewki. A poza tym zaraz zaczną Ci się treningi.
- No tak. To ja lecę. Pa!
- Cześć!
Majka usiadła w salonie z laptopem w ręku. Tydzień u Kamila i Ewki był udany. Pani Stoch tak umiejętnie zajmowała jej czas, że nie miała czasu zastanawiać się nad własnymi problemami. Młoda Przybylska uciekła na tydzień od problemów, ale od problemów nie da się uciec. Zgrała zdjęcia na komputer i zaczęła je przeglądać.
Spojrzała dokładnie na swoje zdjęcia. Ewa powiedziała, że oczy mówią całą prawdę o człowieku, że oczy są zwierciadłem duszy. Tylko co mogły mówić jej oczy?
***
Kamil wszedł do mieszkania.
- Kamil?
- Tak.
- Dobrze, że jesteś.
- No też się cieszę kochanie, że Cię widzę.
- Musimy porozmawiać.
- Coś się stało?
- Wiem co się dzieję z Majką.
- Przestańcie z tym wszyscy. Nic się z Majką nie dzieje. To normalna nastolatka.
- Masz rację to normalna nastolatka. Zgadzam się. Ale to tak samo jak Ty jesteś normalnym facetem, a jednak mistrzem świata.
- Ale co to za porównanie? Co to ma w ogóle do rzeczy?
- To nic. Majka ma stany depresyjne.
- No chyba zwariowałaś!
- Nie. Teraz pozostaje tylko pytanie czy to jeszcze stany depresyjne czy już depresja.
- Ewka wymyśliłaś sobie jakąś depresję. Majka nie ma żadnej depresji!
- Uważaj sobie jak chcesz. Ja wiem swoje. I zrobię wszystko, by ją z tego wyciągnąć.I wiesz co? Zabiorę ją na skoki, czy Ci się to podoba czy nie!
- Nie zrobisz tego!
- Kamil nie umiesz zrozumieć tego, że dla Majki bycie na skokach to sama przyjemność.
- Ale mi nie o to chodzi!
- Wiem o co Ci chodzi. Ale miłość to przecież lek na każde zło!
- Nie będę się z Tobą Ewka kłócił!
******
Rozdział był napisany juz wczoraj, ale niestety dzięki mojemu internetowi, który się zacina straciłam wszystko co napisałam. Ale trudno.
Rozmowa Kamila z Majką jest bezsensowna, nic niewnosząca może trochę śmieszna. Ale tu nie rozmowa Kamila z Majką tylko rozmowa Kamila z Ewą jest ważna!
Następny rozdział to już raczej będzie początek całej akcji opowiadania. ; )
Błogi spokój panował w domu Stochów. Majka pakowała ostatnie rzeczy przed powrotem do domu, a Kamil dopijał poranną kawę w kuchni. Spokój i cisza oznaczało tylko jedno. Ewy nie było w domu, jak normalni ludzie była w pracy. Przez cały tydzień pani Stoch sprawiała, że Majka nie miała ani chwili dla siebie, ani chwili na żadne przemyślenia. Za to Majka była jej naprawdę wdzięczna, chociaż czasem bywała na Nią nieźle zdenerwowana, ponieważ Ewka jako urodzona artystka wymyślała różne głupie rzeczy.
- Majka, jesteś już gotowa?- w pokoju pojawił się Kamil.
- Tak.
- To idź, ja wezmę walizkę.
Kamil zamknął mieszkanie i znaleźli się przy samochodzie.
- Mogę kluczyki?
- Najpierw to zdaj Maja prawo jazdy.
- A zaskoczyć Cię?- Majka wyciągnęła ze swojej torby swoje prawo jazdy.
- Kiedy zadałaś?
- W marcu.
- Za którym razem?
- Za drugim.
- To wskakuj zobaczymy co potrafisz.
Zapakowali rzeczy i ruszyli w drogę.
- Czemu nie za pierwszym?
- Bo nie jestem Tobą Kamil. A tak na serio to wyjechał mi rowerzysta i zbyt gwałtowne hamowanie.
- Ja jak zdawałem to było łatwiej zdać. Wiem o tym, bo Maciek z Krzyśkiem mi mówili , że jak oni zdawali to trudniej było.
- A tak w ogóle Kamil , Ty to jeździłeś od dziecka. A poza tym jak taki egzaminator spojrzał na imię i nazwisko, Kamil Stoch to pomyślał: Kamil Stoch aa to ten skoczek, to on zdaje.
- Hahahahaha jasne. Wtedy nie byłem sławny.
- Nie wcale. Jak Ty zdawałeś chyba w 2005 roku. To wtedy stałeś się sławny, bo pokonałeś samego Adama Małysza i zdobyłeś pierwsze punkty w karierze.
- To chyba we Włoszech było.
- W Pragelato, podczas próby przedolimpijskiej.
- Ale Ty masz Majka dobrą pamięć. Pewnie historię napiszesz najlepiej na maturze, bo wszystkie daty pewnie pamiętasz perfekt.
- Haha nie zdaje historii. Zdaje polski, matmę, angielski i biologię.
- O biologia jaka ona jest głupia i trudna.
- Wcale nie. Może czasem nie ciekawa, ale nie trudna.
- No nie. Ja tam zdawałem geografię na dodatkowy przedmiot.
- Bo geografia jest najłatwiejsza.
- No tak. No ale w sumie historię też lubiłem. Biologii nienawidziłem. W maturalnej klasie to nawet zagrożony byłem. Tyle się musiałem popoprawiać, żeby mi nauczycielka pozwoliła do matury przystąpić.
- No ale historię to zdają tylko Ci co idą na prawo praktycznie.
- No tak, no bo w porównaniu z tymi kodeksami wszystkimi to historia jest łatwa.
- No raczej.
- No ile jeszcze będziemy jechać do tego Wrocławia?
- No nie marudź Kamil, bo już dojeżdżamy.
- To dobrze. A ciocia będzie w domu?
- Nie wiem. Raczej nie.
- Ok.
Dojechali pod blok Majki. Wyciągnęli rzeczy i udali się do mieszkania.
- To ja się będę Maja zbierał.
- Już? Nie zostaniesz nawet na chwilę?
- Nie no bo powiedziałem Ewie, że szybko wrócę. Ey Majeczka a kiedy zamierzasz do Nas wrócić?
- No ja to bym tak chciała za miesiąc albo po wynikach matury. No nie patrz tak na mnie.
- Ja nic nie mówię. Tylko tak smutno i nudno będzie bez Ciebie.
- Smutno i nudno to jest bez Ewki. A poza tym zaraz zaczną Ci się treningi.
- No tak. To ja lecę. Pa!
- Cześć!
Majka usiadła w salonie z laptopem w ręku. Tydzień u Kamila i Ewki był udany. Pani Stoch tak umiejętnie zajmowała jej czas, że nie miała czasu zastanawiać się nad własnymi problemami. Młoda Przybylska uciekła na tydzień od problemów, ale od problemów nie da się uciec. Zgrała zdjęcia na komputer i zaczęła je przeglądać.
Spojrzała dokładnie na swoje zdjęcia. Ewa powiedziała, że oczy mówią całą prawdę o człowieku, że oczy są zwierciadłem duszy. Tylko co mogły mówić jej oczy?
***
Kamil wszedł do mieszkania.
- Kamil?
- Tak.
- Dobrze, że jesteś.
- No też się cieszę kochanie, że Cię widzę.
- Musimy porozmawiać.
- Coś się stało?
- Wiem co się dzieję z Majką.
- Przestańcie z tym wszyscy. Nic się z Majką nie dzieje. To normalna nastolatka.
- Masz rację to normalna nastolatka. Zgadzam się. Ale to tak samo jak Ty jesteś normalnym facetem, a jednak mistrzem świata.
- Ale co to za porównanie? Co to ma w ogóle do rzeczy?
- To nic. Majka ma stany depresyjne.
- No chyba zwariowałaś!
- Nie. Teraz pozostaje tylko pytanie czy to jeszcze stany depresyjne czy już depresja.
- Ewka wymyśliłaś sobie jakąś depresję. Majka nie ma żadnej depresji!
- Uważaj sobie jak chcesz. Ja wiem swoje. I zrobię wszystko, by ją z tego wyciągnąć.I wiesz co? Zabiorę ją na skoki, czy Ci się to podoba czy nie!
- Nie zrobisz tego!
- Kamil nie umiesz zrozumieć tego, że dla Majki bycie na skokach to sama przyjemność.
- Ale mi nie o to chodzi!
- Wiem o co Ci chodzi. Ale miłość to przecież lek na każde zło!
- Nie będę się z Tobą Ewka kłócił!
******
Rozdział był napisany juz wczoraj, ale niestety dzięki mojemu internetowi, który się zacina straciłam wszystko co napisałam. Ale trudno.
Rozmowa Kamila z Majką jest bezsensowna, nic niewnosząca może trochę śmieszna. Ale tu nie rozmowa Kamila z Majką tylko rozmowa Kamila z Ewą jest ważna!
Następny rozdział to już raczej będzie początek całej akcji opowiadania. ; )
poniedziałek, 22 kwietnia 2013
Rozdział 3; Przeszłość bywa najgorszym wrogiem
Majka wstała dopiero o godzinie 10.00. Długo nie mogła usnąć.Nocą znów rozmawiała z własnym ja. Własne przemyślenia bywały już dla Niej uciążliwe. Dopadały ja wtedy kiedy najbardziej tego nie chciała. Doprowadzały ją do problemów ze snem.
Udała się do kuchni, gdzie Kamil siedział przy stole zasypany jakimiś kartkami.
- Oo patrzcie kto wstał. Ewka zrobiła Nam śniadanie, zostawiłem Ci trochę kanapek- podał jej talerz z kanapkami.
- A gdzie Ewka?
- Poszła do pracy. Znaczy umówiła się z jakimś gościem. Ma mu zrobić sesję czy coś. Właściwie miała na 10.00 wrócić.
- A Ty co robisz?
- Odpisuje na listy fanom.
- Właśnie widzę, że coś tego dużo. Ty się do wakacji nie wyrobisz.
- Skończę przed dwunastą jedną część. Potem Łukasz przychodzi do mnie. Musisz jechać do moim rodziców. Nie wybaczą Ci tego jak ich nie odwiedzisz.
- No wiem. Już widzę jak będę się tu uczyć.
- Będziesz, będziesz. Ja Cię przypilnuje.
- Haha dzięki.
Ktoś wszedł do domu.
To była Ewka.
- Hej Majka! Ubierz się, pójdziemy na spacer.
- Widzisz! Ewka Cie zaraz tu wykorzysta.
- W jakim sensie?
- Zaraz zobaczysz. Lepiej się idź ubierz.
Poszła do pokoju się ubrać. Nie wiedziała gdzie idą, więc założyła dżinsy , top i koszulę.
- Majka, już jesteś gotowa?
- Poczekaj chwilę.
Jeszcze tylko uczesała się i wyszła z pokoju.
- No świetnie wyglądasz.
Ewka wzięła aparat i wyszła za Majką.
- Gdzie idziemy?
- Na spacer.
- A aparat to już zawsze musisz mieć przy sobie?
- Oczywiście. Ja sie z Nim w ogóle nie rozstaje. Nawet z Nim śpię.
- A ja myślałam, że śpisz z Kamilem hehe.
- Majka ! Lepiej się uśmiechnij.
- Nie rób mi zdjęć.
- A myślisz, że po co mi aparat? Więc nie marudź tylko mi tu pozuj.
- Z Tobą nie wygram.
- Razem wygramy. Będę miała co wstawiać na stronę.
- Nie Ewka błagam!
- Spójrz w aparat! Powiedz co tam u Ciebie? Masz jakiegoś chłopaka?
- Coś Ty! Który by mnie chciał.
- Każdy Maja.
- Raczej nie.
- Jeszcze się przekonamy. Weź sie przesuń tak trochę w lewo.
- Ile jeszcze będzie tych zdjęć?
- Jeszcze trochę. Jesteś pewna tej psychologii?
- Nie. Mam tyle wątpliwości.
- Każdy tak ma, że ma zaplanowane życie ,a przy wyborze się waha. Psychologia to fajny kierunek. Ja studiowałam pedagogikę i nie żałuję. Teraz mogę z tego korzystać. A Ty będziesz świetnym psychologiem.
- Kamil też tak mówi. Ale skąd Wy to możecie wiedzieć?
- Bo Cię znamy. Kamil pewnie uważa tak z innego powodu Ale ja uważam, że najlepsi psychologowie są Ci, którzy patrzą sercem, a nie Ci, którzy znają tysiące chorób z książek. Jesteś wrażliwa i pewnie nie raz myślałaś nad przeróżnymi rzeczami. Będziesz psychologiem, do którego będzie się zgłaszać wiele osób.
- Nie jestem pewna czy nadaje się na psychologa.
- Właśnie dlatego się nadajesz! Weź teraz trochę w prawo.
- Ty byłaś pewna, ze chcesz być fotografem?
- Cały czas mam wątpliwości, ale bez fotografowania nie przeżyłabym dwóch dni. Uwierz w siebie Majka!
- Najpierw to ja muszę zdać maturę.
- Nie przejmuj się maturą. Uczyłaś się trzy lata to z ręką na sercu możesz iść na maturę. Tylko sie nie stresuj, bo stres bywa zgubny. To co wracamy do domu?
- Tak. Mam już dość zdjęć.
- A ja jeszcze nie : )
- Ewa!
- No co? Wracamy : )
- To dobrze.
Ewka mogła zajmować ją wszystkim, by tylko nie miała czasu na rozmyślenia. Tylko, że ona nie wiedziała nic o tym co dzieje się z dziewczyną. A może tylko tak wydawało się Mai?
Po dotarciu do domu spostrzegli, że Kamil nie jest sam. Był z trenerem polskiej kadry, Łukaszem Kruczkiem i.. i z Dawidem Kubackim. Majka dobrze znała Łukasza, ale od ich ostatniego spotkania minęło kilka lat.
- Cześć chłopaki- na początku przywitała się z Nimi Ewa.
- Wiesz co Ewa mężem byś się zajęła, a nie z aparatem latasz- powiedział na powitanie Dawid.
- A co? Pewnie nagadał Ci jakiś głupot, że się Nim nie zajmuje?
- Nie, skądże znowu. Same dobre rzeczy o Tobie mówił.
- Cześć!- przywitała się z Nimi Majka.
- Maja cześć! Jak Ty wyrosłaś- ucałował ją na powitanie Łukasz.
- Cześć. Dawid jestem .
- Majka. Miło mi Cie poznać.
- Mi również.
Dawid był w Nią wpatrzony jak w obrazek.
- Dawid zajmij się robotą, a nie podrywaniem Majki, bo dostaniesz od Kamila - skarcił go trener.
- Nie podrywam. Wcale, a wcale.
- Chodź Majka zajmiemy się sobą, a chłopaki niech sobie w spokoju pracują.
Poszli do pokoju Majki.
- Zgram te zdjęcie na kompa i pokaże Ci efekty.
- I tak są brzydkie.
- Nie masz gustu Majka! Wszystkie są ładne.
- I tak wiem swoje.
- To teraz patrz na efekty!
- Jak Ty to zrobiłaś?
- Ja tylko robiłam zdjęcia. To modelka była tak ładna.
- Ale jak to połączyłaś? Przecież to nie jest kolaż.
- Sztuka fotografii. Jednak Ci się podoba?
- Nie, bo brzydko wyszłam.
- Oj Majka, Majka. Chciałabym Ci coś powiedzieć, ale nie wiem co.
- Że jestem głupia?
- Nie. Zwariowana troszeczkę.
- A Ty to aż za bardzo nie tylko troszeczkę.
- Ja?
- No a kto śpi z aparatem?
- Haha. Ale wiesz co Ci powiem? Jesteś tak idealnie śliczna, że nic bym w Tobie nie zmieniała.
- A ja bym zmienił.. kolor włosów- nagle w pokoju pojawił się Kamil.
- A gdzie chłopaki?- spytała Ewa.
- Poszli. Pokażcie zdjęcia.
- No patrz. Majka mówi, że brzydkie są.
- Maja się nie zna. Wszystkie zdjęcia, które zrobi moja żona są piękne. A byłbym zapomniał.. Ty się miałaś uczyć do matury.. Gdzie masz książki? Ja tu Cię przypilnuje.Jeszcze za takie głupoty co tu gadasz.
- To chodź Kamil nie będziemy Mai przeszkadzać.
Oboje wyszli do kuchni.
- Wiesz co Kamil? Boje się o Majkę.
- Czemu?
- Zachowuje się jakoś inaczej niż zawsze.
- Co Ty gadasz? Uśmiecha się, śmieje i w ogóle.
- A wiedziałeś, że Ci co śmieją się za dnia płaczą w nocy?
- No to nie wiem. Może trzeba z Niej wyciągnąć wszystko?
- I tak nic nie powie. Jeśli chodzi o uczucia to kompletnie zamknęła się w sobie. A widziałeś jak Dawid na Nią patrzył? Musimy ją zabrać na skoki, przedstawić chłopakom a może Majka się w którymś zakocha, któryś w Niej. Miłość to lek na każde zło.
- Nie. A wiesz czemu? A co będzie jeśli Majka zakocha się w którymś, a on nie odwzajemni jej uczucia albo na odwrót? A co jeśli kilku się w Niej zakocha i zaczną rywalizować o względy u Majki? A co jeśli przez to się znienawidzą? Ja nie mogę na to pozwolić. Jestem zawodnikiem drużyny narodowej a to do czegoś zobowiązuje. Nie mogę popsuć przyjaźni moich kolegów i tak świetnej atmosfery.
- Ale dlaczego Ty od razu zakładasz czarne scenariusze?
- Bo trzeba zakładać każde scenariusze, Ewka.
- Ale ona kocha skoki!
- To może sobie oglądać w telewizji. Ewka ja nie chcę żeby Majka cierpiała przez któregoś mojego kolegę albo na odwrót.
- Rozumiem.
- I wiesz co? Nie mieszajmy się tak bardzo w życie Majki. Chcemy jej pomóc, ale to jej życie.
Majka próbowała się uczyć, ale tysiące myśli krążyło jej po głowie. Zaczęła wspominać przeszłość.
A przeszłość bywa najgorszym wrogiem.
***
Mój mózg działa idealnie. Kiedy pragnie napisać rozdział nie mam weny. Kiedy chcę się uczyć do egzaminów to mój mózg mówi : Napisz rozdział, napisz rozdział!
No i cóż oczywiście poszłam za głosem mózgu i pisałam rozdział.
Co w tym rozdziale?
Poznajecie bliżej artystyczną duszę Ewy, która zaczyna domyślać się co dzieje się z Majką.
Aha i o to jest mój pomysł. To ten pomysł, który miał nie dotyczyć treści. Sesje robione przez Ewę.
Dzięki temu możecie poznać śliczną Maję!
Jak myślicie czy obawy Kamila są uzasadnione, czy może Ewa ma rację?
Wiecie co zauważam? Że w każdym moim opowiadaniu z każdym rozdziałem zmniejsza się liczba czytelników i komentarzy. Jeśli czytacie zostawcie komentarz, chciałabym mieć pewność, że ktokolwiek to czyta.
Udała się do kuchni, gdzie Kamil siedział przy stole zasypany jakimiś kartkami.
- Oo patrzcie kto wstał. Ewka zrobiła Nam śniadanie, zostawiłem Ci trochę kanapek- podał jej talerz z kanapkami.
- A gdzie Ewka?
- Poszła do pracy. Znaczy umówiła się z jakimś gościem. Ma mu zrobić sesję czy coś. Właściwie miała na 10.00 wrócić.
- A Ty co robisz?
- Odpisuje na listy fanom.
- Właśnie widzę, że coś tego dużo. Ty się do wakacji nie wyrobisz.
- Skończę przed dwunastą jedną część. Potem Łukasz przychodzi do mnie. Musisz jechać do moim rodziców. Nie wybaczą Ci tego jak ich nie odwiedzisz.
- No wiem. Już widzę jak będę się tu uczyć.
- Będziesz, będziesz. Ja Cię przypilnuje.
- Haha dzięki.
Ktoś wszedł do domu.
To była Ewka.
- Hej Majka! Ubierz się, pójdziemy na spacer.
- Widzisz! Ewka Cie zaraz tu wykorzysta.
- W jakim sensie?
- Zaraz zobaczysz. Lepiej się idź ubierz.
Poszła do pokoju się ubrać. Nie wiedziała gdzie idą, więc założyła dżinsy , top i koszulę.
- Majka, już jesteś gotowa?
- Poczekaj chwilę.
Jeszcze tylko uczesała się i wyszła z pokoju.
- No świetnie wyglądasz.
Ewka wzięła aparat i wyszła za Majką.
- Gdzie idziemy?
- Na spacer.
- A aparat to już zawsze musisz mieć przy sobie?
- Oczywiście. Ja sie z Nim w ogóle nie rozstaje. Nawet z Nim śpię.
- A ja myślałam, że śpisz z Kamilem hehe.
- Majka ! Lepiej się uśmiechnij.
- Nie rób mi zdjęć.
- A myślisz, że po co mi aparat? Więc nie marudź tylko mi tu pozuj.
- Z Tobą nie wygram.
- Razem wygramy. Będę miała co wstawiać na stronę.
- Nie Ewka błagam!
- Spójrz w aparat! Powiedz co tam u Ciebie? Masz jakiegoś chłopaka?
- Coś Ty! Który by mnie chciał.
- Każdy Maja.
- Raczej nie.
- Jeszcze się przekonamy. Weź sie przesuń tak trochę w lewo.
- Ile jeszcze będzie tych zdjęć?
- Jeszcze trochę. Jesteś pewna tej psychologii?
- Nie. Mam tyle wątpliwości.
- Każdy tak ma, że ma zaplanowane życie ,a przy wyborze się waha. Psychologia to fajny kierunek. Ja studiowałam pedagogikę i nie żałuję. Teraz mogę z tego korzystać. A Ty będziesz świetnym psychologiem.
- Kamil też tak mówi. Ale skąd Wy to możecie wiedzieć?
- Bo Cię znamy. Kamil pewnie uważa tak z innego powodu Ale ja uważam, że najlepsi psychologowie są Ci, którzy patrzą sercem, a nie Ci, którzy znają tysiące chorób z książek. Jesteś wrażliwa i pewnie nie raz myślałaś nad przeróżnymi rzeczami. Będziesz psychologiem, do którego będzie się zgłaszać wiele osób.
- Nie jestem pewna czy nadaje się na psychologa.
- Właśnie dlatego się nadajesz! Weź teraz trochę w prawo.
- Ty byłaś pewna, ze chcesz być fotografem?
- Cały czas mam wątpliwości, ale bez fotografowania nie przeżyłabym dwóch dni. Uwierz w siebie Majka!
- Najpierw to ja muszę zdać maturę.
- Nie przejmuj się maturą. Uczyłaś się trzy lata to z ręką na sercu możesz iść na maturę. Tylko sie nie stresuj, bo stres bywa zgubny. To co wracamy do domu?
- Tak. Mam już dość zdjęć.
- A ja jeszcze nie : )
- Ewa!
- No co? Wracamy : )
- To dobrze.
Ewka mogła zajmować ją wszystkim, by tylko nie miała czasu na rozmyślenia. Tylko, że ona nie wiedziała nic o tym co dzieje się z dziewczyną. A może tylko tak wydawało się Mai?
Po dotarciu do domu spostrzegli, że Kamil nie jest sam. Był z trenerem polskiej kadry, Łukaszem Kruczkiem i.. i z Dawidem Kubackim. Majka dobrze znała Łukasza, ale od ich ostatniego spotkania minęło kilka lat.
- Cześć chłopaki- na początku przywitała się z Nimi Ewa.
- Wiesz co Ewa mężem byś się zajęła, a nie z aparatem latasz- powiedział na powitanie Dawid.
- A co? Pewnie nagadał Ci jakiś głupot, że się Nim nie zajmuje?
- Nie, skądże znowu. Same dobre rzeczy o Tobie mówił.
- Cześć!- przywitała się z Nimi Majka.
- Maja cześć! Jak Ty wyrosłaś- ucałował ją na powitanie Łukasz.
- Cześć. Dawid jestem .
- Majka. Miło mi Cie poznać.
- Mi również.
Dawid był w Nią wpatrzony jak w obrazek.
- Dawid zajmij się robotą, a nie podrywaniem Majki, bo dostaniesz od Kamila - skarcił go trener.
- Nie podrywam. Wcale, a wcale.
- Chodź Majka zajmiemy się sobą, a chłopaki niech sobie w spokoju pracują.
Poszli do pokoju Majki.
- Zgram te zdjęcie na kompa i pokaże Ci efekty.
- I tak są brzydkie.
- Nie masz gustu Majka! Wszystkie są ładne.
- I tak wiem swoje.
- To teraz patrz na efekty!
- Ja tylko robiłam zdjęcia. To modelka była tak ładna.
- Ale jak to połączyłaś? Przecież to nie jest kolaż.
- Sztuka fotografii. Jednak Ci się podoba?
- Nie, bo brzydko wyszłam.
- Oj Majka, Majka. Chciałabym Ci coś powiedzieć, ale nie wiem co.
- Że jestem głupia?
- Nie. Zwariowana troszeczkę.
- A Ty to aż za bardzo nie tylko troszeczkę.
- Ja?
- No a kto śpi z aparatem?
- Haha. Ale wiesz co Ci powiem? Jesteś tak idealnie śliczna, że nic bym w Tobie nie zmieniała.
- A ja bym zmienił.. kolor włosów- nagle w pokoju pojawił się Kamil.
- A gdzie chłopaki?- spytała Ewa.
- Poszli. Pokażcie zdjęcia.
- No patrz. Majka mówi, że brzydkie są.
- Maja się nie zna. Wszystkie zdjęcia, które zrobi moja żona są piękne. A byłbym zapomniał.. Ty się miałaś uczyć do matury.. Gdzie masz książki? Ja tu Cię przypilnuje.Jeszcze za takie głupoty co tu gadasz.
- To chodź Kamil nie będziemy Mai przeszkadzać.
Oboje wyszli do kuchni.
- Wiesz co Kamil? Boje się o Majkę.
- Czemu?
- Zachowuje się jakoś inaczej niż zawsze.
- Co Ty gadasz? Uśmiecha się, śmieje i w ogóle.
- A wiedziałeś, że Ci co śmieją się za dnia płaczą w nocy?
- No to nie wiem. Może trzeba z Niej wyciągnąć wszystko?
- I tak nic nie powie. Jeśli chodzi o uczucia to kompletnie zamknęła się w sobie. A widziałeś jak Dawid na Nią patrzył? Musimy ją zabrać na skoki, przedstawić chłopakom a może Majka się w którymś zakocha, któryś w Niej. Miłość to lek na każde zło.
- Nie. A wiesz czemu? A co będzie jeśli Majka zakocha się w którymś, a on nie odwzajemni jej uczucia albo na odwrót? A co jeśli kilku się w Niej zakocha i zaczną rywalizować o względy u Majki? A co jeśli przez to się znienawidzą? Ja nie mogę na to pozwolić. Jestem zawodnikiem drużyny narodowej a to do czegoś zobowiązuje. Nie mogę popsuć przyjaźni moich kolegów i tak świetnej atmosfery.
- Ale dlaczego Ty od razu zakładasz czarne scenariusze?
- Bo trzeba zakładać każde scenariusze, Ewka.
- Ale ona kocha skoki!
- To może sobie oglądać w telewizji. Ewka ja nie chcę żeby Majka cierpiała przez któregoś mojego kolegę albo na odwrót.
- Rozumiem.
- I wiesz co? Nie mieszajmy się tak bardzo w życie Majki. Chcemy jej pomóc, ale to jej życie.
Majka próbowała się uczyć, ale tysiące myśli krążyło jej po głowie. Zaczęła wspominać przeszłość.
A przeszłość bywa najgorszym wrogiem.
***
Mój mózg działa idealnie. Kiedy pragnie napisać rozdział nie mam weny. Kiedy chcę się uczyć do egzaminów to mój mózg mówi : Napisz rozdział, napisz rozdział!
No i cóż oczywiście poszłam za głosem mózgu i pisałam rozdział.
Co w tym rozdziale?
Poznajecie bliżej artystyczną duszę Ewy, która zaczyna domyślać się co dzieje się z Majką.
Aha i o to jest mój pomysł. To ten pomysł, który miał nie dotyczyć treści. Sesje robione przez Ewę.
Dzięki temu możecie poznać śliczną Maję!
Jak myślicie czy obawy Kamila są uzasadnione, czy może Ewa ma rację?
Wiecie co zauważam? Że w każdym moim opowiadaniu z każdym rozdziałem zmniejsza się liczba czytelników i komentarzy. Jeśli czytacie zostawcie komentarz, chciałabym mieć pewność, że ktokolwiek to czyta.
sobota, 20 kwietnia 2013
Rozdział 2; Narkotyki mogą zniszczyć życie, ale natrętne myśli i wewnętrzny strach mogą zniszczyć serce!
Majka pakowała swoje ostatnie rzeczy, ale dręczyły ją myśli, które nie dawały jej spokoju. A już długo ich nie było. Dlaczego teraz się pojawiły? Może dlatego, że przez dwa dni nie paliła skrętów. Miała wielką ochotę zapalić. Usiadła na łóżku, spojrzała na świadectwo leżące obok. Świadectwo ukończenia szkoły. Obok świadectwa pamiętnik. Uśmiechnęła się do Niego, wyjęła długopis i zaczęła zapisywać:
Drogi pamiętniku,
obok mnie leży świadectwo. Skończyłam szkołę. Teraz tylko matura. Ale co dalej zrobić z własnym życiem?Od dziecka marzę o byciu psychologiem. Przez tyle lat moje marzenia się nie zmieniły, a podobno dzieci z roku na rok chcą być kimś innym. Ale teraz wątpię czy ja się nadaje na psychologa. Przecież ja nawet sama sobie nie umiem pomóc. Czuje się okropnie. Mam w sobie tyle wątpliwości i tyle.. tyle smutku. Nie wiem czemu jestem smutna, może dlatego, że jestem beznadziejna.
Z oczu Majki spłynęła pierwsza łza. Dlaczego to akurat ona była beznadziejna? Kołowały ją tysiące myśli, na które nie umiała znaleźć odpowiedzi. Z rozmyślań jednak wyrwało ją pukanie do drzwi. Spojrzała na zegarek. 13.10; Czyli to pewnie Kamil. Starła łzy, szybko zbiegła po schodach i otworzyła drzwi.
- Cześć młoda. Gotowa?
- Tak. Nie. Daj mi piec minut.
- Jasne. Nie musisz się spieszyć.
Szybko spakowała pamiętnik do torby i udała się do łazienki. Spojrzała w lustro.
- No to połowę odpowiedzi na pytanie dlaczego jestem beznadziejna mam- szepnęła do siebie.
Poprawiła makijaż. Poszła jeszcze do pokoju po walizkę i torbę i udała się z powrotem na dół.
- Co tak szybko?
- Mówiłam , że pięć minut to pięć minut.
- Daj, pomogę Ci Majka- zabrał od Niej walizkę.
Zamknęła drzwi na klucz.
- Wiesz, że Ewka już sie nie może doczekać, aż Cie zobaczy?
- Hehe lepiej powiedz co tam u Was?
- Raz lepiej, raz gorzej. Nie no żartuje, jest dobrze. Tylko teraz gdy ja jestem w domu to Ewka realizuje swój kolejny plan, czyli znowu się widzimy rzadko.
- Jaki plan?
- Kolejne swoje wielkie dzieło artystyczne. Kolejny raz fotografuję dzieci cygańskie.
- Nie podoba Ci się to?
- Co? To, że fotografuje dzieci? Bardzo mi się to podoba. Historie tych cyganów w ogóle są interesujące.
- Tylko?
- Tylko co?
- Mówisz o tym trochę dziwnie. Jakbyś..
- Jakbym co? Co mi powiesz pani psycholog?- chciał, by to nie zabrzmiało jak wyrzut, ale Majka już mu nic nie odpowiedziała.
- Przepraszam Cie Majka..
- Ale ja się nie gniewam. Weź puść radio albo coś
- Spoko. Teraz Ty powiedz co tam u Ciebie. Tylko wiesz pytam serio, więc nie mów ogólnikowo jak wczoraj.
- Co u mnie? Nic nowego. Nauka, nauka, matura.
- Nie o to pytałem. Ale ok. Skoro już jesteśmy przy tym to jednak psychologia tak?
- A co odradzasz mi psychologię?
- Nie. Uważam, że się świetnie nadajesz. Będziesz jednym z najlepszych psychologów w Polsce.
- Wątpię.
- Jeszcze wspomnisz moje słowa. Masz do tego predyspozycje. Jesteś jak Ewka. Nie patrzysz na ludzi tylko po to, by poznać ich problem i im pomóc. Patrzysz na ludzi i starasz się poznać ich duszę, a dopiero potem pomóc. Tyle, że Ewka stara się to jeszcze ukazać.
- I robi to fantastycznie. Widziałam jej stronę.
- Założyła niedawno. Majka muszę Ci coś powiedzieć..
- To mów.
- Nie będę Cię przeszukiwał, ale nie chcę żebyś brała u mnie narkotyki.
- Ale ja nie biorę.
- To dobrze. I pamiętaj Maja narkotyki to nie jest nigdy dobry wybór. One nie pomagają, choć na początku może się tak wydawać. One niszczą człowieka.
- Wiem, dlatego nigdy brać nie będę.; Nigdy więcej- dodała w duchu.
- Naprawdę fajnie byłoby gdybyś chodziła na studia do Krakowa. Przemyśl to Majka.
- Jeśli tylko mnie przyjmą. Namówiliście mnie na ten Kraków.
- To świetnie. Na reszcie dojeżdżamy.
- Czyli co? Znowu przeprowadziliście się do Zakopanego?
- A co nie wiedziałaś?
- No nie.
- A to wszystko przez to, że nie dzwonisz do Nas. Ewka pewnie już czeka na Nas.
Zabrali rzeczy i udali się do mieszkania Stochów.
- Maja! Cześć! Jak Ty wyładniałaś- rzuciła się Majce na powitanie Ewa.
- Cześć! A jak Ty wyładniałaś!
- Dzięki! Chodź zrobiłam Wam obiad!
Po obiedzie Majka poszła do "swojego" pokoju, rozpakować się.
W tym czasie Ewa z Kamilem mogli porozmawiać.
- Rozmawiałeś z Nią?
- Rozmawiałem.
- Bierze narkotyki?
- Skąd wiesz? Nie mówiłem Ci!
- Tata mi powiedział.
- Mówi, że nie. I wiesz co? Albo nie bierze, albo bierze rzadko, albo krótko. I na pewno nie bierze marihuany, ani amfetaminy bo widziałem takich i Majka tak nie wygląda. Może ona w ogóle nie bierze narkotyków tylko popala trawkę.
- Dla mnie to to samo, może rzeczywiście nie bierze tylko ma jakieś inne problemy.
- A mi się wydaje, że ciocia trochę spanikowała. Może była tylko przejęta i zestresowana maturą. Sprawia wrażenie jakby była szczęśliwa. Jak normalna nastolatka.
- No właśnie sam sobie odpowiedziałeś. Sprawia wrażenie. A jak jest naprawdę nie wiemy. Ale się dowiemy. I ciocia bez powodu by na pewno tak nie spanikowała. W końcu rodzice znają swoje dzieci najlepiej, jak będziesz miał swoje to też się przekonasz.
- Jakby nie było obiecaliśmy sobie, że jej pomożemy.
Majka siedząc w pokoju wiedziała jedno. Wyjazd do Kamila i Ewy może pomoże jej się uwolnić od przeklętych myśli, ale tylko na chwilę. Nigdy się od Nich nie uwolnię- pomyślała.
*****
Rozdziały dzielą się na dobre i beznadziejne. Ten jest beznadziejny. A co najdziwniejsze pisałam go bardzo długo, a efektów to nie dało. Znów się nic nie dzieje, i jeszcze trochę tak zostanie. Akcja rozkręci się w kolejnych rozdziałach.
Kolejny raz natomiast poznajecie bliżej Majkę. Tym razem poznajecie jej problem, choć nie bezpośrednio. Nie to nie narkotyki są jej problemem to skutek. Jeśli ktoś się wczyta pewnie się domyśli. Jeśli nie, wyjdzie to w następnym rozdziałach. Również ten troskliwy i opiekuńczy Kamil w tym rozdziale dał się poznać jako człowiek, który ma swoją tajemnicę i swoimi wyborami nieświadomie krzywdzi innych. Nie zostało to ukazane dokładnie, bo to w końcu jego tajemnica ale jeśli sie wczytacie dokładnie to może też się domyślicie! Życzę Wam tego! Czytając, otwórzcie swoją wyobraźnię a na pewno Wam sie uda.
Nie wiem gdzie mieszka Kamil, aktualnie. Ale na potrzeby opowiadania mieszka z żoną w Zakopanem.
Plus mam kolejny pomysł na to opowiadanie. Nie, nie chodzi o treść. Szczegóły wkrótce!
Drogi pamiętniku,
obok mnie leży świadectwo. Skończyłam szkołę. Teraz tylko matura. Ale co dalej zrobić z własnym życiem?Od dziecka marzę o byciu psychologiem. Przez tyle lat moje marzenia się nie zmieniły, a podobno dzieci z roku na rok chcą być kimś innym. Ale teraz wątpię czy ja się nadaje na psychologa. Przecież ja nawet sama sobie nie umiem pomóc. Czuje się okropnie. Mam w sobie tyle wątpliwości i tyle.. tyle smutku. Nie wiem czemu jestem smutna, może dlatego, że jestem beznadziejna.
Z oczu Majki spłynęła pierwsza łza. Dlaczego to akurat ona była beznadziejna? Kołowały ją tysiące myśli, na które nie umiała znaleźć odpowiedzi. Z rozmyślań jednak wyrwało ją pukanie do drzwi. Spojrzała na zegarek. 13.10; Czyli to pewnie Kamil. Starła łzy, szybko zbiegła po schodach i otworzyła drzwi.
- Cześć młoda. Gotowa?
- Tak. Nie. Daj mi piec minut.
- Jasne. Nie musisz się spieszyć.
Szybko spakowała pamiętnik do torby i udała się do łazienki. Spojrzała w lustro.
- No to połowę odpowiedzi na pytanie dlaczego jestem beznadziejna mam- szepnęła do siebie.
Poprawiła makijaż. Poszła jeszcze do pokoju po walizkę i torbę i udała się z powrotem na dół.
- Co tak szybko?
- Mówiłam , że pięć minut to pięć minut.
- Daj, pomogę Ci Majka- zabrał od Niej walizkę.
Zamknęła drzwi na klucz.
- Wiesz, że Ewka już sie nie może doczekać, aż Cie zobaczy?
- Hehe lepiej powiedz co tam u Was?
- Raz lepiej, raz gorzej. Nie no żartuje, jest dobrze. Tylko teraz gdy ja jestem w domu to Ewka realizuje swój kolejny plan, czyli znowu się widzimy rzadko.
- Jaki plan?
- Kolejne swoje wielkie dzieło artystyczne. Kolejny raz fotografuję dzieci cygańskie.
- Nie podoba Ci się to?
- Co? To, że fotografuje dzieci? Bardzo mi się to podoba. Historie tych cyganów w ogóle są interesujące.
- Tylko?
- Tylko co?
- Mówisz o tym trochę dziwnie. Jakbyś..
- Jakbym co? Co mi powiesz pani psycholog?- chciał, by to nie zabrzmiało jak wyrzut, ale Majka już mu nic nie odpowiedziała.
- Przepraszam Cie Majka..
- Ale ja się nie gniewam. Weź puść radio albo coś
- Spoko. Teraz Ty powiedz co tam u Ciebie. Tylko wiesz pytam serio, więc nie mów ogólnikowo jak wczoraj.
- Co u mnie? Nic nowego. Nauka, nauka, matura.
- Nie o to pytałem. Ale ok. Skoro już jesteśmy przy tym to jednak psychologia tak?
- A co odradzasz mi psychologię?
- Nie. Uważam, że się świetnie nadajesz. Będziesz jednym z najlepszych psychologów w Polsce.
- Wątpię.
- Jeszcze wspomnisz moje słowa. Masz do tego predyspozycje. Jesteś jak Ewka. Nie patrzysz na ludzi tylko po to, by poznać ich problem i im pomóc. Patrzysz na ludzi i starasz się poznać ich duszę, a dopiero potem pomóc. Tyle, że Ewka stara się to jeszcze ukazać.
- I robi to fantastycznie. Widziałam jej stronę.
- Założyła niedawno. Majka muszę Ci coś powiedzieć..
- To mów.
- Nie będę Cię przeszukiwał, ale nie chcę żebyś brała u mnie narkotyki.
- Ale ja nie biorę.
- To dobrze. I pamiętaj Maja narkotyki to nie jest nigdy dobry wybór. One nie pomagają, choć na początku może się tak wydawać. One niszczą człowieka.
- Wiem, dlatego nigdy brać nie będę.; Nigdy więcej- dodała w duchu.
- Naprawdę fajnie byłoby gdybyś chodziła na studia do Krakowa. Przemyśl to Majka.
- Jeśli tylko mnie przyjmą. Namówiliście mnie na ten Kraków.
- To świetnie. Na reszcie dojeżdżamy.
- Czyli co? Znowu przeprowadziliście się do Zakopanego?
- A co nie wiedziałaś?
- No nie.
- A to wszystko przez to, że nie dzwonisz do Nas. Ewka pewnie już czeka na Nas.
Zabrali rzeczy i udali się do mieszkania Stochów.
- Maja! Cześć! Jak Ty wyładniałaś- rzuciła się Majce na powitanie Ewa.
- Cześć! A jak Ty wyładniałaś!
- Dzięki! Chodź zrobiłam Wam obiad!
Po obiedzie Majka poszła do "swojego" pokoju, rozpakować się.
W tym czasie Ewa z Kamilem mogli porozmawiać.
- Rozmawiałeś z Nią?
- Rozmawiałem.
- Bierze narkotyki?
- Skąd wiesz? Nie mówiłem Ci!
- Tata mi powiedział.
- Mówi, że nie. I wiesz co? Albo nie bierze, albo bierze rzadko, albo krótko. I na pewno nie bierze marihuany, ani amfetaminy bo widziałem takich i Majka tak nie wygląda. Może ona w ogóle nie bierze narkotyków tylko popala trawkę.
- Dla mnie to to samo, może rzeczywiście nie bierze tylko ma jakieś inne problemy.
- A mi się wydaje, że ciocia trochę spanikowała. Może była tylko przejęta i zestresowana maturą. Sprawia wrażenie jakby była szczęśliwa. Jak normalna nastolatka.
- No właśnie sam sobie odpowiedziałeś. Sprawia wrażenie. A jak jest naprawdę nie wiemy. Ale się dowiemy. I ciocia bez powodu by na pewno tak nie spanikowała. W końcu rodzice znają swoje dzieci najlepiej, jak będziesz miał swoje to też się przekonasz.
- Jakby nie było obiecaliśmy sobie, że jej pomożemy.
Majka siedząc w pokoju wiedziała jedno. Wyjazd do Kamila i Ewy może pomoże jej się uwolnić od przeklętych myśli, ale tylko na chwilę. Nigdy się od Nich nie uwolnię- pomyślała.
*****
Rozdziały dzielą się na dobre i beznadziejne. Ten jest beznadziejny. A co najdziwniejsze pisałam go bardzo długo, a efektów to nie dało. Znów się nic nie dzieje, i jeszcze trochę tak zostanie. Akcja rozkręci się w kolejnych rozdziałach.
Kolejny raz natomiast poznajecie bliżej Majkę. Tym razem poznajecie jej problem, choć nie bezpośrednio. Nie to nie narkotyki są jej problemem to skutek. Jeśli ktoś się wczyta pewnie się domyśli. Jeśli nie, wyjdzie to w następnym rozdziałach. Również ten troskliwy i opiekuńczy Kamil w tym rozdziale dał się poznać jako człowiek, który ma swoją tajemnicę i swoimi wyborami nieświadomie krzywdzi innych. Nie zostało to ukazane dokładnie, bo to w końcu jego tajemnica ale jeśli sie wczytacie dokładnie to może też się domyślicie! Życzę Wam tego! Czytając, otwórzcie swoją wyobraźnię a na pewno Wam sie uda.
Nie wiem gdzie mieszka Kamil, aktualnie. Ale na potrzeby opowiadania mieszka z żoną w Zakopanem.
Plus mam kolejny pomysł na to opowiadanie. Nie, nie chodzi o treść. Szczegóły wkrótce!
Subskrybuj:
Posty (Atom)